Είναι το πιο χαρμόσυμο μήνυμα που θα μπορούσαμε να δεχθούμε σήμερα: Ο Θεός αγάπησε τον κόσμο (δηλαδή τον κάθε άνθρωπο χωριστά) ώστε παρέδωσε στον θάνατο τον μονογενή του  Υιό ώστε να μην χαθεί κάθε ένας που πιστεύει σε αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια.

Το αδίκημα του νέου άνδρα μεγάλο! Υπεξαίρεση χρηματικού ποσού από το αποθεματικό μεγάλης εταιρίας. Καθώς κλήθηκε στο γραφείο του διευθυντή για να απολογηθεί,  οι σκέψεις του κατάμαυρες, χωρίς ίχνος αισιοδοξίας, θόλωναν το μυαλό του. «Πώς το έκανα αυτό; Γιατί, γιατί,γιατί! Θα με πάνε δικαστικώς άραγε; …ντρέπομαι και δεν έχω τρόπο να επανορθώσω», μονολογούσε.

«Πνεύμα Κυρίου είναι επ’ εμέ, διά τούτο με έχρισε· με απέστειλε διά να ευαγγελίζωμαι προς τους πτωχούς, διά να ιατρεύσω τους συντετριμμένους την καρδίαν, να κηρύξω προς τους αιχμαλώτους ελευθερίαν και προς τους τυφλούς ανάβλεψιν, να αποστείλω τους συντεθλασμένους εν ελευθερία, διά να κηρύξω ευπρόσδεκτον Κυρίου ενιαυτόν. Και κλείσας το βιβλίον, απέδωκεν εις τον υπηρέτην και εκάθησε· πάντων δε οι οφθαλμοί των εν τη συναγωγή ήσαν ατενίζοντες εις αυτόν. Και ήρχισε να λέγη προς αυτούς ότι σήμερον επληρώθη η γραφή αύτη εις τα ώτα υμών.» (κατά Λουκά. 4:18-21)

«Τα χέρια υψωμένα κρατούν τις πέτρες.Οι κατήγοροι έχουν λάβει τις θέσεις τους. Η ετυμηγορία έχει ήδη δοθεί. Θάνατος! Διέπραξε θανάσιμη αμαρτία, την πιάσαμε «επ’ αυτοφόρω μοιχευομένη!» Θάνατος δια λιθοβολισμού!