«εμάς, που μας κάλεσε, όχι μονάχα από τους Ιουδαίους, αλλά και από τα έθνη» (Ρωμαίους 9:24)
Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο για να ζει σε στενή σχέση μαζί Του (Γένεση 1:27). Ο άνθρωπος πλάστηκε με τρόπο ώστε να μοιάζει με τον Θεό περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο δημιουργημένο ον, ωστόσο έχοντας ελεύθερη βούληση μπορεί να επιλέξει αν θέλει να έχει τον Κύριο ως Θεό του ή αν θα είναι ο ίδιος «θεός» του εαυτού του. Αυτή η επιλογή καθορίζει τη θέση μας μαζί Του, είτε ζούμε ως αποξενωμένοι προς τον Θεό είτε ως αγαπημένα παιδιά Του (Ιωάννης 1:12). Η φύση με την οποία γεννιέται ο άνθρωπος και η σχέση της με την αμαρτία τον κάνει εχθρό της αγιότητας του Θεού (Ρωμαίους 5:12). Η αμαρτωλή φύση και συμπεριφορά μας, καθιστούν αδύνατο να έχουμε κοινωνία με τον Θεό ή να Τον ευχαριστήσουμε με οποιονδήποτε τρόπο (Ρωμαίους 8:8). Ως αποτέλεσμα, ζούμε σε μια κατάσταση αποξένωσης από τον Θεό, ανεξάρτητα από το πόσο καλοί προσπαθούμε να είμαστε, επειδή εκείνος είναι το πρότυπο της τελειότητας και κανένας από εμάς δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτό (Ρωμαίους 3:10, 23, 6:23). Ο απ. Παύλος γράφει, «…εκείνο τον καιρό, ήσασταν χωρίς Χριστό… ξένοι από τις διαθήκες της υπόσχεσης, μη έχοντας ελπίδα, και ήσασταν στον κόσμο χωρίς Θεό…» (Εφεσίους 2:12, Κολοσσαείς 1:21).
Το σχέδιο του Θεού
Όμως ο Λόγος του Θεού μας αποκαλύπτει ότι το σχέδιο του Θεού ήταν εξαρχής πολύ συγκεκριμένο και ολοκληρωτικά συμπεριληπτικό για όλους τους ανθρώπους και όχι μόνο για το λαό που καταρχήν διάλεξε για να φανερώσει τα μεγαλεία Του. Ο Λόγος του Θεού λέει ξεκάθαρα αυτήν την αλήθεια, «…ακούσατε την οικονομία της χάρης του Θεού που μου δόθηκε για σας, ότι διαμέσου αποκάλυψης μού φανέρωσε το μυστήριο… να είναι τα έθνη συγκληρονόμα και σύσσωμα και συμμέτοχα στην υπόσχεσή Του μέσα στον Χριστό, διαμέσου του ευαγγελίου» (Εφεσίους 3:2-6, βλ. κ. 8-12).
Υπόσχεση του Θεού
Η πρόθεση του Θεού να προσκαλέσει στην ευλογία όλους τους ανθρώπους ανεξαιρέτως δεν αποτελεί μια δεύτερη σκέψη του Θεού αλλά αντιθέτως το πρωταρχικό Του σχέδιο όπως το φανέρωσε εξαρχής στον Αβραάμ «…Με τον απόγονό σου θα ευλογηθούν όλα τα έθνη της γης, επειδή υπάκουσες στην εντολή μου» (Γένεση 22:18, 18:18, 26:4).
Ιησούς Χριστός, ο «Απόγονος»
Όπως όλες οι υποσχέσεις του Θεού που έχουν να κάνουν με την ευλογία του ανθρώπου εκπληρώνονται στο πρόσωπο και το έργο του Ιησού Χριστού (Β’ Κορινθίους 1:20), το ίδιο συμβαίνει και με την υπόσχεση για την πρόσκληση για ευλογία όλων των ανθρώπων, «Οι επαγγελίες, λοιπόν, δόθηκαν ως διαθήκη στον Αβραάμ και στον απόγονό του. Η Γραφή δεν λέει και στους απογόνους, όπως θα έκανε αν εννοούσε πολλούς, αλλά μιλάει για έναν: και στον απόγονό σου. Αυτός ο απόγονος είναι ο Χριστός» (Γαλ 3:16, Κολοσσαείς 1:21, 3:11).
Η αγάπη του Θεού
Σε αντίθεση με τον άνθρωπο ο Θεός κρατάει πάντοτε τις υποσχέσεις του ανεξάρτητα από το πόσο πολύ μπορεί να κοστίσει η εκπλήρωσή τους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση για να μπορέσει να προσφέρει την ευκαιρία συμμετοχής όλων των ανθρώπων στη βασιλεία των Ουρανών χρειάστηκε να δώσει το μονογενή Του Υιό, «Σε τούτο βρίσκεται η αγάπη, όχι ότι εμείς αγαπήσαμε τον Θεό, αλλ’ ότι αυτός μας αγάπησε και απέστειλε τον Υιό του ως μέσον εξιλασμού για τις αμαρτίες μας (Α’ Ιωάννη 4:10, 19, Δευτερονόμιο 7:7-8).
Το έλεος και η χάρη του Θεού
Είναι μάλλον περιττό να σημειώσουμε ότι ούτε ο άνθρωπος αξίζει αλλά ούτε και ο Θεός υποχρεούται να του χαρίσει την αιώνια ζωή. Όμως το έλεος και η χάρη του Θεού έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στις πρωτοβουλίες που ανέλαβε ο Κύριος, «Άξιος ευλογίας είναι ο Θεός και Πατέρας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο οποίος, σύμφωνα με το πολύ Του έλεος μας αναγέννησε σε μια ζωντανή ελπίδα, διαμέσου της ανάστασης του Ιησού Χριστού από τους νεκρούς» (Α’ Πέτρου 1:3, Ψαλμοί 86:15), και, «…βλέπουμε τον Ιησού για λίγο ελαττωμένον έναντι των αγγέλων, εξαιτίας του παθήματος του θανάτου, στεφανωμένον με δόξα και τιμή, για να γευτεί θάνατο για χάρη κάθε ανθρώπου, διαμέσου της χάρης του Θεού» (Εβραίους 2:9, Ρωμαίους 5:8, 8:32, Α’ Ιωάννη 4:9-10).
Στο επόμενο μέρος θα δούμε πώς μπορεί κάθε άνθρωπος να κάνει δική του τη μεγάλη αυτή ευκαιρία που του δίνει ο Θεός να ζήσει αιώνια στην ευλογημένη και μεγαλοπρεπή παρουσία Του.
Δημήτριος Μάστορης
