«Επειδή, αν, ενώ ήμασταν εχθροί, συμφιλιωθήκαμε με τον Θεό διαμέσου του θανάτου του Υιού του, πολύ περισσότερο, εφόσον συμφιλιωθήκαμε, θα σωθούμε με τη ζωή του (Ρωμαίους 5:10)
«Επειδή, αν, ενώ ήμασταν εχθροί, συμφιλιωθήκαμε με τον Θεό διαμέσου του θανάτου του Υιού του, πολύ περισσότερο, εφόσον συμφιλιωθήκαμε, θα σωθούμε με τη ζωή του (Ρωμαίους 5:10)
«…και μάθετε από μένα επειδή, είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά …» (Ματθαίος 11:29). Ο Ιησούς Χριστός που είναι ο Λόγος του Θεού, ενσαρκώθηκε και ήρθε στον κόσμο αυτό σε μια περίοδο που οι άνθρωποι βρίσκονταν σε μεγάλη απογοήτευση και ακόμη μεγαλύτερη άγνοια για το ποιος είναι ο Θεός και ποιο είναι το θέλημά Του (βλ. Ωσηέ 4:6, Α’ Σαμουήλ 2:12, Ησαΐας 56:10-12, Ιερεμίας 2:8, 8:8-9, Ματθαίος 23:16-26). Για αυτό ο Χριστός είπε, «Εγώ φως ήρθα στον κόσμο, για να μη μείνει μέσα στο σκοτάδι καθένας που πιστεύει σε μένα» (Ιωάννης 12:46, βλ. κ.Ησαΐας 9:2, Ματθαίος 4:16 ).
«Όταν, όμως, έρθει ο Παράκλητος, που εγώ θα στείλω σε σας από τον Πατέρα…» (Ιωάννης 15:26) Η ύπαρξη και δραστηριότητα του Αγίου Πνεύματος ως ένα από τρία τα πρόσωπα της Θεότητας καταγράφεται ήδη από την Παλαιά Διαθήκη (Γένεσις 6:3, Ησαΐας 59:19, Ψαλμοί 51:11, Κριτές 6:34, Β' Χρονικών 20:14, Α' Χρονικών 12:18, Δευτερονόμιο 34:9, Έξοδος 35:31, Νεεμίας 9:20,30, Ζαχαρίας 4:6, Ιωήλ 2:28-31, κ.α.).
«…αναστήθηκε, δεν είναι εδώ!» (Μάρκος 16:6) Είδαμε στο προηγούμενο μέρος της μελέτης μας ότι, την πρώτη μέρα της εβδομάδας μετά το θάνατο του Χριστού κάποιες ευλαβείς γυναίκες που πορεύονταν προς τον τάφο Του αντίκρισαν κάτι αναπάντεχο το οποίο και ταυτόχρονα είναι το πιο χαρμόσυνο γεγονός στην ιστορία της ανθρωπότητας:
