«..ο Θεός δεν απέστειλε τον Υιό του στον κόσμο, για να κρίνει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος διαμέσου αυτού» (Ιωάννης 3:17).
Διαβάζουμε από το Λόγο του Θεού, «...όταν, όμως, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός εξαπέστειλε τον Υιό του, ο οποίος γεννήθηκε από γυναίκα και υποτάχθηκε στον νόμο για να εξαγοράσει αυτούς που ήταν κάτω από τον νόμο, ώστε να λάβουμε την υιοθεσία» (Γαλάτες 4:4-5). Αυτό είναι ένα πολύτιμο απόσπασμα της Αγίας Γραφής καθώς περιγράφει το μήνυμα της γέννησης του Χριστού και ταυτόχρονα το σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους…
ΟΤΑΝ ΗΡΘΕ ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Ο Θεός ενεργεί πάντοτε στην κατάλληλη ώρα, δεν αργεί ούτε προτρέχει ποτέ αλλά συγχρονίζει τα πάντα σύμφωνα με τη βουλή του θελήματός Του (Εφεσίους 1:11). Ο χρόνος της γέννησης του Χριστού ορίστηκε πριν από τη δημιουργία του κόσμου καθώς ο Θεός, γνωρίζοντας ότι δεν μπορούσαμε να σώσουμε τον εαυτό μας, έστειλε τον Ιησού Χριστό, τον Αμνό του Θεού (Ιωάννης 1:29), για να μας σώσει: «…λυτρωθήκατε…με το πολύτιμο αίμα του Χριστού, ως αμνού χωρίς ψεγάδι και χωρίς κηλίδα ο οποίος ήταν μεν προορισμένος πριν από τη δημιουργία του κόσμου, φανερώθηκε όμως στους έσχατους καιρούς…» (Α' Πέτρου 1:18-21).
Ο ΘΕΟΣ ΕΣΤΕΙΛΕ ΤΟΝ ΥΙΟ ΤΟΥ
Διαβάζουμε, «Επειδή, παιδί γεννήθηκε σε μας, γιος δόθηκε σε μας και η εξουσία θα είναι επάνω στον ώμο του και το όνομά του θα αποκληθεί: Θαυμαστός, Σύμβουλος, Ισχυρός Θεός, Πατέρας του Μέλλοντα Αιώνα, Άρχοντας Ειρήνης» (Ησαΐας 9:6). Αυτά τα λόγια σημαίνουν ότι, το βρέφος που ήρθαν να προσκυνήσουν αρχικά οι βοσκοί (Λουκάς 2:8) και αργότερα (το παιδί) οι σοφοί από την Ανατολή (Ματθαίος 2:11-12) ήταν ο αιώνιος Λόγος του Θεού που έλαβε σάρκα ανθρώπου, γενόμενος μέτοχος δυο φύσεων, της Θεϊκής και της ανθρώπινης.
Ο ΟΠΟΙΟΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΓΥΝΑΙΚΑ
Αυτό είναι το θαύμα της ενσάρκωσης του Λόγου του Θεού. Το ότι ο Υιός του Θεού «γεννήθηκε από γυναίκα» είναι ευθεία αναφορά στην παρθενική Του γέννηση (Λουκάς 1:34-35, Ματθαίος 1:18-25): «Και η Μαριάμ είπε στον άγγελο: Πώς θα είναι αυτό, επειδή δεν γνωρίζω άνδρα; Και ο άγγελος, απαντώντας, της είπε: Πνεύμα Άγιο θα ΄ρθει επάνω σου, και δύναμη του Υψίστου θα σε επισκιάσει γι' αυτό και εκείνο που θα γεννηθεί από σένα θα είναι άγιο, θα ονομαστεί Υιός Θεού» (Λουκάς 1:34-35). Ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού, «γεννήθηκε από γυναίκα» για να γίνει ένας από εμάς, για να είναι ο Σωτήρας μας (βλ. Εβραίους 2:16-17, Ρωμαίους 8:3).
ΥΠΟΤΑΧΘΗΚΕ ΣΤΟ ΝΟΜΟ
Ο Ιησούς Χριστός, πάντοτε υποτασσόταν στις απαιτήσεις του Νόμου της πολιτείας (Ματθαίος 22:17, 17:24-27) αλλά και του Θεού (Ματθαίος 3:15, Λουκάς 2:21-27, 2:51, Ρωμαίους 15:8, Κολοσσαείς 2:14). Ο Ίδιος είπε, «Μη νομίσετε ότι ήρθα για να καταργήσω τον νόμο ή τους προφήτες δεν ήρθα να καταργήσω, αλλά να εκπληρώσω» (Ματθαίος 5:17). Και, φυσικά, η μεγαλύτερη απόδειξη της υπακοής στο Νόμο ήταν ότι ο Χριστός παρέδωσε τον εαυτό Του να υποστεί την ποινή του Νόμου για τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων (Α' Πέτρου 3:18).
ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΑΓΟΡΑΣΕΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΟΜΟ
Ο Ιησούς Χριστός ήρθε για να γίνει ο λυτρωτής μας και αυτό θα μπορούσε να γίνει μόνο πληρώνοντας την ποινή του Νόμου για τις αμαρτίες παίρνοντας τη θέση μας (Γαλάτες 3:13). Η δικαιοσύνη του Θεού δεν θα μπορούσε να είναι ικανοποιημένη με τίποτα λιγότερο από την πλήρη τιμωρία των αμαρτιών και το μόνο τέλειο εξιλαστήριο θύμα για τις αμαρτίες μας ήταν και είναι ο Ιησούς: «Επειδή, εκείνον που δεν γνώρισε αμαρτία, τον έκανε για χάρη μας αμαρτία, για να γίνουμε εμείς δικαιοσύνη του Θεού διαμέσου αυτού» (Β' Κορινθίους 5:21, Ησαΐας 53:6β, Ρωμαίους 6:23).
ΩΣΤΕ ΝΑ ΛΑΒΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΙΟΘΕΣΙΑ
Γιατί όμως ο Θεός συνέλαβε και εκπόνησε ένα τόσο θαυμαστό και ένδοξο αλλά και ταυτόχρονα τραγικό και αιματηρό σχέδιο; Η Γραφή λέει ότι, «Ο Θεός απέστειλε τον Υιό Του» για να αποκτήσει πολλούς γιους: «Επειδή, έπρεπε σ' αυτόν, για τον οποίο υπάρχουν τα πάντα, και διαμέσου του οποίου έγιναν τα πάντα, φέρνοντας στη δόξα πολλούς γιους, να παραστήσει τέλειον τον αρχηγό της σωτηρίας τους διαμέσου των παθημάτων» (Εβραίους 2:10). Ο Θεός έστειλε τον Υιό Του έτσι ώστε όλοι όσοι πιστεύουν σε αυτόν να γίνουν παιδιά Του, υιοθετημένοι κληρονόμοι της Βασιλείας των Ουρανών (βλ. Ρωμαίους 8:15, 8:23, 9:4, Εφεσίους 1:5).
