«Διότι καθώς το σώμα είναι ένα και έχει μέλη πολλά, πάντα δε τα μέλη του σώματος του ενός, πολλά όντα, είναι ένα σώμα, ούτω και ο Χριστός» (Α’ Κορ. ιβ’ 12).
Μέσα σε μία φράση ο απ. Παύλος συνοψίζει την ουσία της εκκλησίας, παρουσιάζοντάς την ως μέλη πολλά τα οποία όμως απαρτίζουν ένα σώμα.
Σε κάθε σώμα υπάρχει η κεφαλή, από όπου ο εγκέφαλος δίνει σε κάθε μέλος τις απαραίτητες εντολές για την εύρυθμη λειτουργία του σώματος και την κατάλληλη αντίδραση σε κάθε περίπτωση. Για την εκκλησία, κεφαλή είναι ο Ίδιος ο Χριστός (Κολοσσαείς α’ 18) με τον Οποίο θα πρέπει κάθε μέλος να είναι συνδεδεμένο και από τον Οποίο θα πρέπει να λαμβάνει εντολές, μέσα από το Λόγο Του και διά Πνεύματος Αγίου, για το πως πρέπει να ζει και να ενεργεί σε κάθε περίσταση.
Μεταξύ των μελών ενός σώματος υπάρχει αλληλεξάρτηση, καθώς η απουσία ή η δυσλειτουργία ενός μέλους καθιστά το σώμα ανήμπορο να λειτουργήσει με τις πλήρεις δυνατότητές του ή ακόμη το καθιστά και εντελώς ανήμπορο να λειτουργήσει, κι αυτό ισχύει ακόμη και για τα μέλη τα οποία είναι μικρότερα ή φαίνονται τα λιγότερο σημαντικά πάνω στο σώμα.
Έτσι, αν κάποιος έχει τραυματίσει το μικρό δακτυλάκι του ενός ποδιού, όλο το σώμα αισθάνεται να υποφέρει από τον πόνο και η αδυναμία αυτού του μικρού μέλους έχει επίπτωση στη βάδιση και τη στήριξη ολόκληρου του σώματος.
Αλλά και τη στιγμή του τραυματισμού, ολόκληρο το σώμα κινητοποιείται για να προστατευθεί από την πτώση και άμεσα να δοθεί η απαραίτητη φροντίδα στο μέλος το οποίο πληγώθηκε· δηλαδή τα υπόλοιπα μέλη, παρότι δεν πληγώθηκαν τα ίδια, αντιλαμβάνονται το πρόβλημα ενός άλλου μέλους και φροντίζουν, το καθένα σύμφωνα με το ρόλο του, για την αποκατάσταση.
«…διά να μη ήναι σχίσμα εν τω σώματι, αλλά να φροντίζωσι τα μέλη το αυτό υπέρ αλλήλων. Και είτε πάσχει εν μέλος, πάντα τα μέλη συμπάσχουσιν· είτε τιμάται εν μέλος, πάντα τα μέλη συγχαίρουσι» (Α’ Κορ. ιβ’ 25-26).
Ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο που παρατηρείται στο ανθρώπινο σώμα είναι ότι κανένα μέλος, όσο μικρό κι αν είναι ή όσο κι αν φαίνεται ότι είναι ελάσσονος σημασίας, δεν παύει να είναι χρήσιμο και αναγκαίο. Ιδιαιτέρως δε αν πρόκειται για μέλος το οποίο να χρήζει για κάποιο λόγο περισσότερης φροντίδας, τα υπόλοιπα μέλη δεν αδιαφορούν αλλά συνεργάζονται ώστε να του προσφέρουν την απαραίτητη περιποίηση ή καλλωπισμό:
«Αλλά πολύ περισσότερον τα μέλη του σώματος, τα οποία φαίνονται ότι είναι ασθενέστερα, ταύτα είναι αναγκαία, και εκείνα τα οποία νομίζομεν ότι είναι τα ατιμότερα του σώματος, εις ταύτα αποδίδομεν τιμήν περισσοτέραν, και τα άσχημα ημών έχουσι περισσοτέραν ευσχημοσύνην» (Α’ Κορ. ιβ’ 22-23).
Τέλος, είναι ζωτικής σημασίας η προστασία του σώματος από τις ασθένειες. Για το σκοπό αυτό υπάρχουν φυσικοί φραγμοί, (π.χ. το δέρμα και οι βλεννογόνοι) αλλά και το ανοσοποιητικό σύστημα το οποίο σε περίπτωση όπου ο μολυσματικός παράγοντας καταφέρει να διεισδύσει, αναλαμβάνει δράση και με εξειδικευμένους τύπους κυττάρων και ουσιών αντιμετωπίζει και εξουδετερώνει τον εισβολέα ώστε να σταματήσουν τα συμπτώματα της ασθένειας και να αποκατασταθεί η υγεία. Μάλιστα, εκτός του ανοσοποιητικού συστήματος, όλοι εκείνοι οι μηχανισμοί που συμβάλλουν στη διατήρηση και αποκατάσταση της σταθερότητας της σωματικής υγείας, επιτελούν αυτό που ονομάζεται ομοιόσταση.
Κατ’ αναλογία, η εκκλησία ως σώμα Χριστού είναι αναγκαίο να προστατευτεί από την εισχώρηση πνευματικών κινδύνων (αμαρτία, ψευδοδιδασκαλία, εκκοσμίκευση κ.ά.) οι οποίοι μπορούν να το μολύνουν και να το βλάψουν. Ο Κύριος έχει θέσει «φύλακες» τους αναγνωρισμένους εργάτες και τις διακονίες, δια των οποίων ο όποιος πνευματικός κίνδυνος επισημαίνεται ώστε να αποφευχθεί ή, αν καταφέρει να εισχωρήσει, τότε γίνονται οι κατάλληλες ενέργειες και λαμβάνονται τα κατάλληλα μέτρα ώστε να αντιμετωπιστεί και να αποκατασταθεί πάλι η καθαρότητα και η εύρυθμη λειτουργία της εκκλησίας.
Είναι λοιπόν απαραίτητο να συνειδητοποιήσουμε ότι εφόσον ο Κύριος μάς έχει προσθέσει στην εκκλησία Του, θα πρέπει να μάθουμε να λειτουργούμε όχι μοναχικά αλλά ως μέλη ενός ενιαίου σώματος, επιτελώντας τη λειτουργία και το έργο το οποίο Εκείνος έχει προετοιμάσει για εμάς, για το κοινό όφελος.
«Και σεις είσθε σώμα Χριστού και μέλη κατά μέρος» (Α’ Κορ. ιβ’ 27).
Η ομάδα «Χριστιανισμός & Επιστήμη»
www.christianity-science.gr
