«Διότι δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ’ εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου· εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις».

«Δεν βραδύνει ο Κύριος την υπόσχεσή του, όπως μερικοί το θεωρούν αυτό βραδύτητα· αλλά μακροθυμεί σε μας, μη θέλοντας μερικοί να απολεστούν, αλλά όλοι νάρθουν σε μετάνοια.

«Περπατούσε με τις ώρες κρατώντας στο χέρι της το κομποσκοίνι, μονολογώντας ξανά και ξανά την ίδια προσευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε με, Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε με». Γύρω στα ογδόντα, το σώμα της όπως ήταν φυσικό είχε πάνω του τα σημάδια του χρόνου με εμφανέστερο την κύφωση που την κρατούσε διαρκώς σκυφτή. Πολλά είχαν δει τα μάτια της, πολλά είχε να διηγηθεί. Η ψυχή της σκυθρωπή. Κάτι την βασάνιζε, κάτι την ενοχλούσε, κάτι πολύ μεγαλύτερο από την κλονισμένη υγεία της. Η ίδια διηγείται: «Εμφύλιος, μαύρα χρόνια! Μας έπιασαν στον ύπνο. Τα αντίποινα βαριά. Εκτελούν τον πατέρα μας μπροστά στα…

 «Ειρήνη Υμίν»