«Και ο Ιησούς, βλέποντας τις σκέψεις τους, είπε: Γιατί εσείς σκέφτεστε πονηρά μέσα στις καρδιές σας;» (Ματθαίος 9:4). ‘Ένας παραλυτικός θεραπεύεται! Προηγουμένως οι φίλοι του, με πολύ αγάπη και πίστη τον έφεραν μπροστά στα πόδια του Ιησού. Ο Ιησούς θα του πει: «Θάρρει, τέκνον· συγκεχωρημέναι είναι εις σε αι αμαρτίαι σου». Σκέψεις γεννιούνται από τους εκπρόσωπους της θρησκείας.
«Δια τούτο και ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν και εχάρισεν εις αυτόν όνομα, το υπέρ παν όνομα. Δια να κλίνη εις το όνομα του Ιησού παν γόνυ επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων και πάσα γλώσσα να ομολογήσει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος εις δόξαν Θεού Πατρός.» Προς Φιλιππησίους β΄ 9-11.
Πολλές φορές καθώς συναντάμε κάποιον γνωστό και τον ρωτάμε τι κάνει, μας απαντά: «Τι να κάνω; Εδώ, στον αγώνα.» Και είναι αλήθεια, η ζωή του ανθρώπου πάνω στη γη είναι ένας συνεχής αγώνας.
Είναι ένα δύσκολο μάθημα στη ζωή μας να μάθουμε να αγαπάμε κάθε άνθρωπο είτε είναι συγγενής, είτε φίλος, είτε εχθρός. Αυτός ο τελευταίος είναι που μας δυσκολεύει πάρα πολύ. Ο εχθρός. Ο άνθρωπος δηλαδή, ο οποίος μας φέρεται απάνθρωπα, μας βρίζει, μας κακολογεί, μας συκοφαντεί, και γενικά μας καταπολεμά με σκοπό να μας κάνει κακό.
Διαβάζουμε στη Γραφή ότι ο Θεός εκτός από τις οδηγίες, τις προτροπές και τις εντολές που δίνει για την Πνευματική ζωή των πιστών σύμφωνα με το θέλημά Του, δίνει και πολλές υποσχέσεις και επαγγελίες για την αιώνια ζωή και ευλογία του λαού Του. Ο απ. Πέτρος γράφει ότι, «…δωρήθηκαν σε μας οι πιο μεγάλες και πολύτιμες υποσχέσεις,…» (Β' Πέτρου 1:3-4). Μερικές από αυτές τις μέγιστες και πολύτιμες υποσχέσεις του Θεού που δωρίζονται στους ανθρώπους μέσα από τη επίγνωση του προσώπου και του έργου του Κυρίου, είναι:
«Αληθώς, αληθώς σας λέγω ότι ο ακούων τον λόγον Μου και πιστεύων εις τον πέμψαντά Με έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν δεν έρχεται, αλλά μετέβη εκ του θανάτου εις την ζωήν». (Ιωάν. 5:24 )
Είναι αλήθεια πως τα ωραιότερα μαθήματα ο άνθρωπος τα παίρνει από την ίδια του τη ζωή. Ένα μάθημα είναι και το παρακάτω για το πώς βλέπει ο Πατέρας Θεός τα παιδιά Του και ποια θέλει να είναι η σχέση μαζί τους, όταν αυτά επιστρέφουν και εμπιστεύονται τη ζωή τους εξολοκλήρου σ΄Εκείνον.
«Καθώς λοιπόν παρελάβετε τον Χριστόν Ιησούν τον Κύριον εν αυτώ περιπατείτε, ερριζωμένοι και εποικοδομούμενοι εν αυτώ και στερεούμενοι εν τη πίστει καθώς εδιδάχθητε, περισσεύοντες εν αυτή μετά ευχαριστίας.» Προς Κολοσσαείς β΄6-7.
