Αναχώρησε πρόσφατα για τη Βασιλεία των Ουρανών, ο πολύ αγαπητός σε όλους μας αδελφός, Δημήτρης Ζαφείρογλου.
Ποιμένας για πολλά χρόνια στην εκκλησία της Αρτέμιδας κι ακόμα ένας από τους παλιούς, ευλογημένους και άγιους χριστιανούς της εκκλησίας μας, που καθώς τελειώνουν “μετά χαράς” το δρόμο τους, αφήνουν, μέσα στον λαό του Θεού, δυσαναπλήρωτο κενό. Ο μόνος τρόπος να καλυφθεί, είναι να τους μοιάσουμε περισσότερο.
Ο αδελφός Δημήτρης γεννήθηκε το 1951 στην Αθήνα, μέσα σε μια πιστή οικογένεια, ο μικρότερος από τα πέντε αδέλφια. Μεγάλωσε μέσα στην εκκλησία της Πεντηκοστής, της οδού Αιόλου, έχοντας δάσκαλο στο Κυριακό Σχολείο, το νεαρό, ακόμα, αδελφό, Λούη Φέγγο, ο οποίος θα γίνει λίγο αργότερα και ο ποιμένας της εκκλησίας. Όταν ο αδελφός Λούης θα προχωρήσει κατόπιν, στη δημιουργία της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας Πεντηκοστής, στην οδό Ευπόλιδος, η οικογένεια Ζαφείρογλου θα είναι μεταξύ εκείνων που θα τον ακολουθήσουν.
Από πολύ μικρός υπήρξε ζηλωτής των πνευματικών, αναγεννήθηκε σε ηλικία μόλις 10 χρονών, βαπτίστηκε κατόπιν στο νερό, και σε ηλικία 14 χρονών βαπτίστηκε στο Πνεύμα το Άγιο, σε μια ολονύχτια προσευχή, στο σπίτι του αδελφού Νίκου Γρίβα, στο Καματερό. Το 1974 παντρεύτηκε με τη σύζυγο του Βούλα, και ο Κύριος τούς χάρισε τρεις γιους, το Λευτέρη, τον Πέτρο και τον Παύλο. Ο μεγαλύτερος, ο Λευτέρης, είναι αυτή τη στιγμή ο υπεύθυνος της εκκλησίας της Αρτέμιδας και ήταν εκείνος που τέλεσε, στις 4 Οκτωβρίου, την κηδεία του πατέρα του.
Το 1978, η εκκλησία της Αθήνας, εξέλεξε τον αδελφό Δημήτρη ως διάκονο και το 1985 μαζί με άλλους αδελφούς θα ξεκινήσουν το έργο της Νέας Ιωνίας, με ποιμένα τον αδελφό Γιώργο Φέγγο. Σε αυτή την εκκλησία, το 1986 θα χειροτονηθεί και ως πρεσβύτερος.
Άνθρωπος ιδιαίτερα σεμνός, ταπεινός, αποφεύγει να ανεβαίνει στον άμβωνα, θα έρθει η ώρα όμως που θα αναδειχθεί σαν εργάτης του Ευαγγελίου στην εκκλησία της Αρτέμιδας. Το 1981 θα αγοράσουν μαζί με άλλους αδελφούς, κάποια γειτονικά οικόπεδα στην Αρτέμιδα, για να παραθερίζουν με τις οικογένειες τους. Πρώτο τους μέλημα θα είναι η λατρεία στο Θεό και η διάδοση του Ευαγγελίου. Αμέσως θα αρχίσουν προσευχές και συναθροίσεις σε μια σκηνή αρχικά, και αργότερα στο σπίτι του αδ. Δημήτρη, που θα χτιστεί σιγά-σιγά στο ίδιο σημείο. Ο Κύριος θα τους τιμήσει με τη παρουσία Του, θα αναγεννηθούν ψυχές, πολλοί θα βαπτιστούν στο Πνεύμα το Άγιο και θα ελκυστούν στο Χριστό και κάποιοι γείτονες.
Πολύ γρήγορα δε θα χωράνε πλέον σε αυτή την κατ’ οίκον συνάθροιση, της οδού Πεντηκοστής, και το 1990 θα νοικιάσουν μια αίθουσα στη Λεωφόρο Βραυρώνος. Η εκκλησία θα αυξηθεί περισσότερο, κάτω από την διαποίμανση του αδελφού Δημήτρη, και το 2008 θα μεταφερθεί στην ιδιόκτητη αίθουσα που βρίσκεται σήμερα, στην οδό Γιούργια 5.
Υπηρέτησε για πολλά χρόνια τους αδελφούς στην Αρτέμιδα, με αγάπη, πιστότητα και ακεραιότητα, μέχρι το 2017, ως ποιμένας, αλλά και στη συνέχεια, δε σταμάτησε να εργάζεται στο έργο του Θεού, με αμείωτο ενδιαφέρον για τις ψυχές, αλλά και για να μείνει ανόθευτη η διδασκαλία του Λόγου του Θεού.
Γνήσιο τέκνο του Θεού, χριστιανός πραγματικός -όχι μόνο στα εύκολα αλλά και στα δύσκολα- πάντα αρωγός στην ανάγκη του συναθρώπου του, θα υπομείνει στη ζωή του πολλές δυσκολίες, δοκιμασίες και θλίψεις, πάντα με πίστη, υπομονή και ταπείνωση. Με αποκορύφωμα την ασθένεια του, που ξεκινησε πριν από ενάμιση χρόνο.
Δεν σταμάτησε ποτέ να δοξάζει το Θεό και να ευχαριστεί τον Κύριο για αυτό που επέτρεψε μέσα στη ζωή του. Και, όταν η κατάσταση έδειχνε ότι, ανθρωπίνως πλέον, είναι μη αναστρέψιμη, προσηλώθηκε εντελώς στο στόχο του, τη Βασιλεία των Ουρανών, και πλέον έμπαινε στη τελική ευθεία για την αναχώρηση.
Λίγο πριν φύγει, είπε στην εγγονή του που του κρατούσε το χέρι: “Σε λίγο φεύγω, αλλάζω περιβάλλον.” Και αυτό ακριβώς έγινε. Ο αδελφός Δημήτρης δεν πέθανε, απλά άλλαξε περιβάλλον. Άλλαξε τόπο διαμονής και από το σπίτι του, στην οδό Πεντηκοστής, κάπου στην Αρτέμιδα, βρέθηκε σε κάποια άλλη οδό, στην Άνω Ιερουσαλήμ, στην αιώνια κατοικία που είχε ετοιμασμένη για εκείνον ο Κύριος.
Αδελφέ Δημήτρη, ο Κύριος να μας αξιώσει να μιμηθούμε το χριστιανικό σου πολίτευμα, ώστε μια μέρα να βρεθουμε πάλι μαζί σου στη Βασιλεία των Ουρανών. Καλή αντάμωση!
«Και εγώ ο Ιωάννης είδον την πόλιν την αγίαν, την νέαν Ιερουσαλήμ καταβαίνουσαν από του Θεού εκ του ουρανού, ητοιμασμένην ως νύμφην κεκοσμημένην διά τον άνδρα αυτής. Και ήκουσα φωνήν μεγάλην εκ του ουρανού, λέγουσαν· Ιδού, η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων, και θέλει σκηνώσει μετ’ αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού, και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ’ αυτών Θεός αυτών· και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον.» Αποκάλυψις κα: 2-4
