Είναι φυσιολογικό όταν περνάς ένα μεγάλο πρόβλημα να κλείνεσαι στον εαυτό σου. Αν και δεν το επιδιώκεις, είναι κάτι που γίνεται αυτόματα ως ένας μηχανισμός αντιμετώπισης της θλίψης. Ο Θεός όμως δεν θέλει να κινηθείς σ’ αυτή την κατεύθυνση.
Χιλιάδες χρόνια πριν ο Δαβίδ είχε επίγνωση αυτής της αλήθειας. Όταν στη ζωή του περνούσε στιγμές κατάθλιψης και αγωνίας, κυνηγημένος και απογοητευμένος, έστρεφε τα μάτια της ψυχής του ψηλά στον Ουρανό. Ήξερε πως ξέχωρα από τη συναισθηματική του κατάσταση, η λύση στο πρόβλημα του βρισκόταν στα χέρια του Κυρίου του. Τι κακό μπορεί να συμβεί σε μια ψυχή που τη φυλάει ο Κύριος; Κανένας δεν είναι πιο ασφαλής από εκείνον που προστατεύεται απ’ τον Θεό. Ο Θεός έχει τον έλεγχο σ’ όλα τα στοιχεία της ζωής των δικών Του, σε όποια κατάσταση και αν βρίσκονται. Μας διαβεβαιώνει ότι ακόμα και αν βρεθούμε σε κοιλάδα σκιάς θανάτου, Αυτός θα είναι μαζί μας. «Και μέσα σε κοιλάδα σκιάς θανάτου αν περπατήσω, δεν θα φοβηθώ κακό· επειδή, εσύ θα είσαι μαζί μου» (Ψαλμός 23:4).
“Χρόνια δύσκολα, χρόνια κακά τα χρόνια πολέμου του 40 για τη χώρα μας!” Ένας πιστός, που τώρα βρίσκεται στη παρουσία του Κυρίου του, διηγείται τα θαυμάσια του Θεού. Κυνηγημένος από τους Γερμανούς στα χρόνια της αντίστασης δεν είχα άλλη λύση. “Βρίσκοντας καταφυγή σε φιλικό σπίτι, χώθηκα στη κουζίνα, προσευχόμενος στο Θεό να μην επιτρέψει την είσοδο των διωκτών μου. Ανείπωτος φόβος και αγωνία! Η πόρτα ανοίγει! Φωνές, ουρλιαχτά! Περιμένω το αναπόφευκτο. Ανοίγουν τη πόρτα της κουζίνας. Κουρνιάζω και κλίνω τα μάτια. Τους νιώθω δίπλα μου σε απόσταση δύο μέτρων. Σιωπή! Ως δια μαγείας με προσπερνούν λες και ήμουν αόρατος! Φεύγουν άπραγοι. Αδιανόητο! Ναι, ο Κύριος τους πάταξε με αορασία. Τον δοξάζω και Τον υμνώ, Αλληλούια!”.
Η μεγαλύτερη αποκάλυψη που μπορεί να συμβεί στη ζωή σου είναι ότι υπάρχει ένας Θεός ζωντανός που ασχολείται μαζί σου. Το να πιστεύεις σε ένα Θεό έτσι γενικά και αόριστα δε λέει και τίποτα. Πολλοί πιστεύουν στο Θεό: «Εσύ πιστεύεις ότι ο Θεός είναι ένας· καλά κάνεις· και τα δαιμόνια πιστεύουν και φρίττουν» (Ιακώβου 2:19). Ποιες είναι όμως οι προϋποθέσεις για να αποκτήσεις μια ζωντανή σχέση με το Δημιουργό σου; Να του μιλάς και να σου μιλάει, να Τον ακούς και να σε ακούει.
«Είμαι αμαρτωλός»
Συνειδητοποιώ τη πραγματική μου κατάσταση. Ο Λόγος του Θεού την περιγράφει ως εξής: «…Δεν υπάρχει δίκαιος ούτε ένας· δεν υπάρχει κάποιος που να έχει σύνεση· δεν υπάρχει κάποιος που να εκζητάει τον Θεό. Όλοι παρεξέκλιναν, μαζί εξαχρειώθηκαν· δεν υπάρχει αυτός που πράττει το αγαθό· δεν υπάρχει ούτε ένας» (Ρωμ. 3:10-12)
“Ναι, είμαι αμαρτωλός, είμαι χαμένος. Η ζωή μου τόσα χρόνια, ήταν μακριά από το θέλημα του Θεού, λυπάμαι αλλά αυτή είναι η εικόνα μου και δεν μπορώ να κάνω τίποτε γι’ αυτό. Ποιος θα με βγάλει από αυτό το αδιέξοδο;”
«Ένα όνομα»
Η θρησκεία μπορεί να σου προτείνει πολλά ονόματα. Στο Ευαγγέλιο όμως υπάρχει μόνο ένα. Ένας Σωτήρας. Μόνο ο Χριστός σώζει! Αυτός τόλμησε να πεί: «Εγώ είμαι ο Δρόμος και η Αλήθεια και η Ζωή». «Και δεν υπάρχει διαμέσου κανενός άλλου η σωτηρία· επειδή, ούτε άλλο όνομα είναι δοσμένο κάτω από τον ουρανό ανάμεσα στους ανθρώπους, διαμέσου τού οποίου πρέπει να σωθούμε» (Πράξεις. 4:12).
«Δικαιωμένος δια της πίστης»
Εκείνος πήρε επάνω Του την τιμωρία που αξίζαμε εμείς! Πήρε τη θέση μας. Αυτή η θυσία αποτελεί το ανεκτίμητο και αιώνιο δώρο του Θεού σε εμάς. Από τη στιγμή που ο άνθρωπος την αποδέχεται ο Θεός τον καθιστά δίκαιο, τον αναγεννά και τον κάνει δικό Του παιδί. Η πίστη είναι ο μοναδικός τρόπος για να αποφύγεις την αιώνια απώλεια και να σωθείς «αν με το στόμα σου ομολογήσεις Κύριο, τον Ιησού, και μέσα στην καρδιά σου πιστέψεις ότι ο Θεός τον ανέστησε από τους νεκρούς, θα σωθείς» (Ρωμ. 10:9). «Χωρίς, μάλιστα, πίστη είναι αδύνατον κάποιος να τον ευαρεστήσει· επειδή, αυτός που προσέρχεται στον Θεό, πρέπει να πιστέψει, ότι είναι, και γίνεται μισθαποδότης σ’ αυτούς που τον εκζητούν» (Εβρ. 11:6).
Γεννεές αναγεννημένων ανθρώπων έχουν την ομολογία ενός Παντοδύναμου Θεού που παρακολουθεί και επεμβαίνει στη ζωή των παιδιών Του. Αυτός είχε και έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο στην ιστορία του ανθρώπου. Αν δεν Τον έχεις πειραματισθεί κάντο τώρα! «…δες, τώρα είναι καιρός ευπρόσδεκτος, δες, τώρα είναι ημέρα σωτηρίας» (Β΄ Κορινθίους 6:2).
Λουκάς Ποζιός
