«Ελθών δε εις εαυτόν, είπε, Πόσοι μισθωτοί του Πατρός μου περισσεύουσιν άρτον, και εγώ χάνομαι υπό της πείνης». Λουκάς ιε:17
O άσωτος υιός έφυγε από το σπίτι του Πατέρα με όνειρα και φιλοδοξίες. Θα τα καταφέρω μόνος μου! Δεν έχω ανάγκη τον Πατέρα, δεν έχω ανάγκη το σπίτι του Πατέρα! Μόνος μου θα τα καταφέρω καλύτερα από αυτούς!
Ξαφνικά το φως που υπήρχε στο σπίτι του Πατέρα το είδε για σκοτάδι, και το σκοτάδι έξω από το σπίτι το είδε για φώς. Αναχωρεί λοιπόν με το ανήκον μέρος της περιουσίας... Το ανήκον μέρος της περιουσίας! Ποιος εργάστηκε για αυτήν την περιουσία; Ο άσωτος υιός, ο πρεσβύτερος υιός, ή μήπως ο Πατέρας; Ποιανού είναι αυτή η περιουσία, και γιατί του ανήκει;
Ο άσωτος υιός καθώς αναχωρεί αφήνοντας πίσω το σπίτι του Πατέρα, ποτέ δεν φανταζότανε τι θα επακολουθούσε. Σε λίγο τα πάντα καταρρέουν. Η περιουσία έγινε μια χαμένη περιουσία. Ο γιός ένας χαμένος γιός.
Και ξαφνικά σαν να ξύπνησε από έναν βαθύ ύπνο. «Ελθών εις εαυτόν». Ήρθε στον εαυτό του. Από που ήρθε στον εαυτό του; Που ήταν τόσο καιρό; Ο άσωτος υιός ήταν στην παραφροσύνη. Ο παράφρον άνθρωπος δεν ξέρει τι κάνει, δεν γνωρίζει ότι είναι παράφρον. Όταν όμως έρχεται στον εαυτό του, τότε επιστρέφει στην πραγματικότητα και στην ορθή κρίση.
Δύο σκέψεις ήταν αυτές που οδήγησαν τον άσωτο υιό να έρθει στον εαυτό του, να αφήσει την παραφροσύνη και να επιστρέψει στην ορθή κρίση, στην λογική και στην πραγματικότητα. Η πρώτη, «είμαι πεινασμένος» σκεφτότανε, «πεινάω, δεν έχω να φάω». Η δεύτερη σκέψη ότι στο σπίτι του Πατέρα υπάρχει τόση αφθονία, ώστε περισσεύουσιν άρτου! Όχι μόνο δεν πεινάνε αλλά υπάρχει αφθονία! Όχι μόνο υπάρχει αφθονία αλλά περισσεύουσιν! Δύο σκέψεις. Πείνα - Αφθονία.
Είναι αλήθεια, στο σπίτι του Πατέρα εκτός από φαγητό υπάρχουν και άλλα καλά πράγματα. Ο αμαρτωλός μπορεί να βρει ότι χρειάζεται σε αυτό το σπίτι. Να βρει ψωμί, να βρει νερό, να βρει έλεος, να βρει χάρη, να βρει συγχώρεση. Χωρίς αυτό το σπίτι χωρίς αυτόν τον Πατέρα ο αμαρτωλός πεθαίνει. Ο ίδιος μακριά από το σπίτι θα μείνει έρημος, μόνος και φτωχός.
Ο άσωτος υιός παίρνει την σωστή απόφαση:
«Θα επιστρέψω στο σπίτι του Πατέρα».
Οι σωστές αποφάσεις οι λογικές αποφάσεις παίρνονται όταν ο άνθρωπος έρχεται εις εαυτόν. Τότε μετανοεί, αναγνωρίζει το λάθος του, η καρδιά του ταπεινώνεται, και επιστρέφει από εκεί που έφυγε. Υπάρχει αφθονία, αφθονία, αφθονία στο σπίτι του Πατέρα. Άφθονο έλεος, άφθονη χάρις, άφθονη αγάπη, άφθονη συγχώρεση, άφθονη αγκαλιά, άφθονα σπλάχνα, δεν υπάρχει τίποτε περιορισμένο, όλα είναι άφθονα και περισσεύουνε στο σπίτι του Πατέρα.
«Θα επιστρέψω και θα ζητήσω συγχώρεση και φαγητό. Δεν θέλω τίποτα άλλο, μόνο συγχώρεση και φαγητό». «Θα επιστρέψω στο σπίτι του Πατέρα»
Λεωνίδας Τσουφλής - Κοζάνη
