Πολλά γεγονότα και περιστάσεις της ζωής, είναι πάνω από τις δυνάμεις μας, ξεπερνούν τα όριά μας και μας φέρνουν σε αδιέξοδα.
Συχνά-πυκνά, αισθανόμαστε την αναξιότητά μας και την αδυναμία μας να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα της ζωής. Είναι στιγμές που συνειδητοποιούμε ότι, ούτε οι γνώσεις μας ,ούτε η σοφία – εμπειρία μας, ούτε οι ικανότητες ή τα πλούτη μας, είναι ικανά να μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε μια δύσκολη – κακή συγκυρία. Και ακριβώς αυτές τις στιγμές ψάχνουμε κάπου να ακουμπήσουμε, να στηριχθούμε, κάποιος να μας βοηθήσει. Είναι η στιγμή που η αγέρωχη και υπερήφανη καρδιά ταπεινώνεται, καθώς ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται τα περιορισμένα όρια των δυνατοτήτων του.
Είναι αλήθεια ότι όσο ο άνθρωπος είναι νέος, υγιής και δυνατός, αισθάνεται ασφαλής και θεωρεί ότι τα πάντα είναι υπό τον έλεγχό του. Φυσικά, πρόκειται για μια ουτοπία, που προκύπτει από την υπερεκτίμηση των πραγματικών δυνατοτήτων του. Η πραγματικότητα όμως, είναι εντελώς διαφορετική, κάτι, που αργά ή γρήγορα, το διαπιστώνουμε όλοι μας. Μπροστά π.χ σε μιαν απρόσμενη ασθένεια, σε ένα οικονομικό αδιέξοδο ή ακόμη χειρότερα, σε έναν απροσδόκητο χαμό, κάθε άνθρωπος καταβάλλεται, χάνει το θάρρος του και λιποψυχεί.
Είναι δύσκολη η ώρα και τραγική η στιγμή, που ο άνθρωπος αισθάνεται μόνος, μετέωρος και αδύναμος. Σε μια τέτοια, αναπόφευκτη και οδυνηρή συγκυρία, που να αποβλέψει, από ποιόν μπορεί να περιμένει βοήθεια, σε ποιόν να ελπίσει;
Ζούμε βέβαια, σε κοινωνία ανθρώπων και αναμφισβήτητα, χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον. Η συνδρομή του καθενός μας στην ανάγκη και την δύσκολη στιγμή του διπλανού μας, είναι επιβεβλημένη, χρήσιμη και αναγκαία. Όμως, ας είμαστε ρεαλιστές. Τα όρια των δυνατοτήτων μας, είναι περιορισμένα. Κατά συνέπεια δεν μπορούμε να έχουμε μεγάλες απαιτήσεις από τους συνανθρώπους μας, ούτε είναι φρόνιμο να στηρίζουμε σε αυτούς όλες τις ελπίδες μας. Και αυτοί είναι ομοιοπαθείς με μας!
Υπάρχει, άραγε, κανείς άνθρωπος, που έχει την δυνατότητα, ανά πάσα ώρα και στιγμή, να επέμβει σε κάθε πρόβλημα και να βοηθήσει ουσιαστικά; «Αφού ο άνθρωπος καίτοι στερεός είναι όλως ματαιότης» (Ψαλ. λθ:5), τι μπορείς να περιμένεις απ΄αυτόν; «Παραιτήθητε λοιπόν από ανθρώπου του οποίου η πνοή είναι εις τους μυκτήρας αυτού, διότι, εις τι είναι άξιος λόγου;» (Ησαΐας. Β:22).
Στη δύσκολη στιγμή, ο μόνος που μπορεί πραγματικά και άμεσα να μας βοηθήσει, είναι ο Θεός. Ας μην είμαστε εγωϊστές. Ας μην νομίζουμε ότι μπορούμε τα πάντα. Δεν είναι υποτιμητικό να ελπίζουμε και να προσβλέπουμε σ’ Αυτόν. Είναι ο Πατέρας μας και μας αγαπάει. Νοιάζεται για εμάς. Χαίρεται όταν επικαλούμεθα το όνομά Του, όταν ζητούμε την βοήθειά Του. Είναι πρόθυμος να απλώσει το δυνατό χέρι Του και να μας βγάλει από την δύσκολη στιγμή και τα αδιέξοδά μας. Είναι Παντοδύναμος, πανταχού παρών, κρατάει το σύμπαν στα χέρια Του. Στην εξουσία Του κανείς δεν εναντιούται. Κανείς δεν μπορεί να του αντισταθεί . «Αριθμεί τα πλήθη των άστρων, καλεί τα πάντα ονομαστί» (Ψαλ .ρμζ:4)
Η παρουσία Του στη ζωή μας και το ενδιαφέρον Του, δυναμώνουν την πίστη μας, μας δίνουν θάρρος. Ο λόγος Του είναι άγκυρα ασφαλής, στην οποία στερεώνεται η ψυχή και αισθάνεται σιγουριά.
Μικρό πράγμα είναι, να έχουμε βοηθό στη ζωή μας τον Θεό; Να ξέρουμε ότι τον καλούμε και αποκρίνεται, προσευχόμαστε και μας ακούει; Με τέτοιο ασάλευτο στήριγμα γιατί να χάνουμε το θάρρος μας και να αισθανόμαστε μετέωροι, όταν στο λόγο Του μας διαβεβαιώνει: «Μη φοβού, διότι εγώ σε ελύτρωσα, σε εκάλεσα με το όνομά σου, εμού είσαι. Όταν διαβαίνης δια των υδάτων, μετά σου θέλω είσθαι, και όταν δια των ποταμών, δεν θέλουσιν πλημμυρήσει επί σε. Όταν περιπατής δια του πυρός δεν θέλεις καεί, ουδέ θέλει εξαφθεί φλόξ εναντίον σου» (Ησαΐας μγ:1-2) Έχοντας τέτοιο καταφύγιο μπορούμε να αισθανόμαστε ανασφαλείς; Αφού, «Ο Θεός είναι καταφυγή ημών και δύναμις, βοήθεια ετοιμοτάτη εν ταις θλίψεσι. Δια τούτο δεν θέλομεν φοβηθεί και αν σαλευθή η γη και μετατοπισθώσιν τα όρη εις το μέσον των θαλασσών» (Ψαλμ. μς:1-2).
Ο Θεός λοιπόν είναι η πηγή της ζωής και η προσωποποίηση της δυνάμεως. Όποιος ελπίζει σε αυτόν δεν καταισχύνεται. «Διότι συ είσαι η ελπίς μου κύριε Θεέ, το θάρρος μου εκ νεότητός μου» (Ψαλ. μα:5)
Στις χαλεπές ημέρες που ζούμε και στα αδιέξοδα της ζωής, είναι ανάγκη και μοναδική επιλογή να στρέψουμε τα μάτια μας και την ελπίδα μας, στον Κύριο των δυνάμεων. Είναι άξιος εμπιστοσύνης και δεν θα μας απογοητεύσει!
Λοιπόν, «Θαρρείτε επί τον Κύριον πάντοτε, διότι εν Κυρίω τω Θεώ είναι αιώνιος δύναμις» (Ησαΐας κς:4).
