Σε διάφορα σημεία της Αγίας Γραφής γίνονται αναφορές σε φυσικά φαινόμενα και γενικότερα σε θέματα που εμπίπτουν στα πλαίσια των επιστημών, με αξιοθαύμαστη συνέπεια ως προς τις σύγχρονες επιστημονικές γνώσεις. Στο παρόν άρθρο θα δούμε μερικά από τα σημαντικότερα παραδείγματα:
«... θέλω πληθύνει το σπέρµα σου ως τα άστρα του ουρανού»(Γένεσις κβ' 17)
«Καθώς η στρατιά του ουρανού δεν δύναται να αριθµηθή ουδέ η άµµος της θαλάσσης να µετρηθή, ούτω θέλω πληθύνει το σπέρµα ∆αβίδ του δούλου µου και τους Λευΐτας τους λειτουργούντας εις εµέ» (Ιερεµίαςλγ' 22)
Ο αριθµός των κόκκων άµµου σε όλη τη Γη εκτιµάται µεταξύ1020 και 1024. Ο αριθµός των άστρων στο σύµπαν εκτιµάται ότι είναι 1021–1022. Το μήνυμα των παραπάνω εδαφίων είναι ότι πρόκειται για μεγέθη τόσο πολυπληθή ώστε να μην είναι αριθμήσιμα. Παρατηρούμε όμως ότι και οι τάξεις µεγέθους που υπονοούνται στα εδάφια αυτά είναι µαθηµατικώς συγκρίσιµες μεταξύ τους, παρόλο που αυτό δεν ήταν γνωστό τότε καθώς δεν υπήρχαν τηλεσκόπια και µε γυµνό µάτι ήταν δυνατόν να παρατηρηθούν περίπου µόλις 3.000 αστέρια στο νυχτερινό ουρανό.
«ο εκτείνων τους ουρανούς ως παραπέτασμα και εξαπλόνων αυτούς ως σκηνήν προς κατοίκησιν» (Ησαΐας μ’ 22)
Το 1929, ο διάσημος αστρονόμος Edwin Hubble, κάνοντας παρατηρήσεις με τη βοήθεια τηλεσκοπίου, διαπίστωσε ότι ο χώρος μεταξύ των γαλαξιών μεγαλώνει, δηλαδή το σύμπαν διαστέλλεται, κάτι το οποίο είχε προβλέψει λίγα χρόνια νωρίτερα (1915-1917) ο Albert Einstein μέσα από τις εξισώσεις της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας, πιστεύοντας όμως ότι είχε κάνει κάποιο λάθος. Είναι πραγματικά θαυμαστό το γεγονός ότι η Αγία Γραφή αναφέρεται σε «εξάπλωση των ουρανών» σε τουλάχιστον 10 διαφορετικά χωρία στα βιβλία Ιώβ, Ψαλμοί, Ησαΐας, Ιερεμίας κ.ά.
- Η Γη αιωρείται και είναι στρογγυλή
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι η Γη είναι επίπεδη και στηρίζεται με 4 κολώνες στα άκρα (και μία στη μέση για ασφάλεια), οι Ινδοί πίστευαν ότι η Γη στηρίζεται πάνω σε έναν τεράστιο ελέφαντα που πατάει στην πλάτη μιας πελώριας χελώνας που πλέει στη θάλασσα, οι Μογγόλοι πίστευαν ότι η Γη στηρίζεται στην πλάτη ενός βατράχου που όποτε πηδάει γίνεται σεισμός και οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι τη Γη την κρατάει ο τιτάνας Άτλαντας. Σε αντίθεση με όλα αυτά, η Αγία Γραφή δηλώνει ότι ο Θεός:
«κρεμά την Γη επί το μηδέν»! (Ιώβ κς’ 7, ~2.000π.Χ.) και «είναι ο καθήμενος επί τον γύρον της γης» (Ησαΐας μ’ 22, 8ος αι. π.Χ.)
«Επειδή αυτός θεωρεί έως των περάτων της γης, βλέπει υποκάτω παντός του ουρανού, διά να ζυγίζη το βάρος των ανέµων, και να σταθµίζη τα ύδατα µε µέτρον.» - Ιώβ κη’ 24-25
Η ιδέα ότι ο αέρας µπορεί να έχει βάρος ήταν ασύλληπτη την εποχή εκείνη. Ακόµα και σήµερα ακούγεται παράξενο ιδιαίτερα σε ανθρώπους που δεν γνωρίζουν Φυσική ή Χηµεία. Γνωρίζουµε σήµερα ότι ο αέρας, η ατµόσφαιρα δηλαδή, είναι µίγµα χηµικών στοιχείων σε αέρια µορφή που έχουν µάζα και µάλιστα το βάρος του αέρα είναι αυτό που διατηρεί το στρώµα της ατµόσφαιρας γύρω από τη Γη.
Στο επόμενο άρθρο μας θα παραθέσουμε μερικά ακόμη παραδείγματα επιστημονικών αναφορών μέσα στην Αγία Γραφή. Θα πρέπει να έχουμε πάντοτε κατά νου ότι η Αγία Γραφή δεν είναι επιστηµονικό εγχειρίδιο ή κάποιο είδος εγκυκλοπαίδειας ώστε να απαιτούµε αυστηρά επιστηµονική γλώσσα ή περιγραφή σύµφωνα µε την ορολογία του 21ου αιώνα. Όμως βλέπουμε ότι όλες αυτές οι περιγραφές που εµπίπτουν στα πλαίσια της επιστήµης, αποδίδονται µέσα στην Αγία Γραφή µε απλή και κατανονητή γλώσσα από την οπτική γωνία του απλού παρατηρητή, αλλά ταυτόχρονα και µε θαυµαστή συνέπεια ως προς τις σηµερινές επιστηµονικές γνώσεις. Άλλωστε, σκοπός της Αγίας Γραφής δεν είναι η επιστηµονική περιγραφή των φυσικών φαινοµένων αλλά να έρθει ο άνθρωπος σε επίγνωση του προσώπου του Ιησού Χριστού ώστε να λάβει σωτηρία και αιώνια ζωή.
Η ομάδα «Χριστιανισμός & Επιστήμη»
