Το πρώτο κήρυγμα του Σωτήρα μας ήταν: «Μετανοείτε και πιστεύετε εις το Ευαγγέλιο». Και εις τους μαθητές Του αυτό παρήγγειλε: «Να κηρυχθεί μετάνοια και άφεσις αμαρτιών εις πάντα τα έθνη, γινομένης αρχής από Ιερουσαλήμ» Λουκάς κδ: 47.
Η μετάνοια δεν είναι μια ιεροτελεστία, ούτε χρειάζεται άλλο πρόσωπο να μεσολαβήσει για να μετανοήσουμε. Η μετάνοια είναι μία πρακτική της ζωής μας, που μας κάνει να αλλάζουμε πορεία στον τρόπο της σκέψης μας και της καθημερινής μας ζωής και εξαρτάται αποκλειστικώς από τον καθένα χωριστά. Αυτό μπορεί να γίνει, όταν ο άνθρωπος καταλάβει ότι δεν πάει καλά στη ζωή του, συγκρίνει την προσφορά του Θεού και αποφασίζει να παραδεχτεί ότι είναι πραγματικά αμαρτωλός.
Ο άσωτος υιός που σπατάλησε όλο το «ανήκον μέρος της περιουσίας» και έφτασε στο σημείο να βόσκει χοίρους και να πεθαίνει από την πείνα, στάθηκε για μία στιγμή και σκέφτηκε. «Ήρθε στον εαυτό του». Ο Κύριος είπε για τον άσωτο υιό στη παραβολή: «Ελθών εις εαυτόν, είπε: Πόσοι μισθωτοί του Πατρός μου περισσεύουσιν άρτο και εγώ χάνομαι υπό της πείνης» Λούκας ιε:17. Σκέφτηκε λοιπόν λογικά και σωστά. Φυσιολογικά. Είπε λοιπόν: «πόσους μισθωτούς έχει ο Πατέρας μου στο σπίτι του και χορταίνουν ψωμί και εγώ χάνομαι από την πείνα»
Η μετάνοια δεν είναι μία παράλογη και ακατανόητη θρησκευτική υποχρέωση. Η μετάνοια είναι μία λογική και συνετή πράξη. Αλλαγή στην πορεία της ζωής μας.
Δεν μετανοούμε για κάτι που είναι σωστό στη ζωή μας, αλλά για κάτι που δεν είναι σωστό και μάλιστα μπορεί να είναι ολέθριο. Όλες οι αμαρτίες στις συνέπειές τους είναι ολέθριες, ή λίγο ή πολύ. Είτε φανερώνονται τα αποτελέσματα αμέσως, είτε αργότερα.
Γιατί να ζω ακατάστατα στη ζωή μου και συνεχώς να είμαι σε έναν κίνδυνο και ένοχος μπροστά στο Θεό; Γιατί να τρέχω στη διαφθορά και να κινδυνεύω να πάθω μια ανίατη και θανατηφόρα αρρώστια; Γιατί να μεθάω με αλκοολούχα ποτά και να πρήζεται το συκώτι μου; Γιατί να βλασφημάω τον Θεό και να μην Τον δοξάζω για όλα τα αγαθά που απολαμβάνω; Γιατί να μισώ και να μην αγαπώ; Γιατί να λέω ψέματα που τελικά φανερώνονται και καταστρέφουν την ακεραιότητά μου και να μη λέω την αλήθεια;
Η ψυχή του ανθρώπου είναι το κέντρο της ζωής του. Αν η ψυχή είναι ήσυχη και ευτυχισμένη, τίποτα δεν μπορεί να κάνει τη ζωή του ανήσυχη και μελαγχολική.
Όταν ο άνθρωπος ζει σε μία φυσιολογική ζωή, έξω από την ακαταστασία της αμαρτίας, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι είναι ευτυχής. Το άγχος, η μελαγχολία, η φοβία και τόσα άλλα που κάνουν τον άνθρωπο δυστυχή, εδράζονται στην ψυχή και όχι στο σώμα.
Τι περιμένεις λοιπόν, γιατί δεν μετανοείς; Γιατί δεν μετανοείς τώρα, πριν η αμαρτία γεννήσει το κακό αποτέλεσμα; Γιατί δεν αμφιβάλλω καθόλου, ότι οπωσδήποτε θα μετανοήσεις και θα κλάψεις πικρά, όταν σου πουν ότι πάσχεις από AIDS. Tότε όμως, αν και δεν είναι ποτέ αργά για το Θεό, θα είναι αργά για τη ζωή σου.
Και ο Σαμψών μετανόησε που έπαιζε με την Δαλιδά. Ξέρετε όμως πότε; Όταν οι Φιλισταίοι του είχαν βγάλει τα μάτια και τον είχαν δεμένο σε ένα μύλο και γύριζε όλη μέρα τις βαριές μυλόπετρες.
Ο Χριστός δεν ήρθε στον κόσμο να σώσει καλούς ανθρώπους, ούτε δίκαιους, ούτε αναμάρτητους γιατί δεν υπάρχουν. Ο Ιησούς Χριστός ήλθε στον κόσμο να σώσει τους αμαρτωλούς, γι’ αυτό και σταυρώθηκε πάνω στο σταυρό του Γολγοθά, σαν ένας ληστής, ενώ ήταν ο ίδιος αναμάρτητος, ο Υιός του Θεού.
Όλοι οι άνθρωποι είναι αμαρτωλοί και όλοι πάσχουν από το άγχος της αμαρτίας. Όλοι έχουν ανάγκη από μετάνοια και επιστροφή στον κάλο Πατέρα, τον Ουράνιο, δια του Ιησού Χριστού του Σωτήρα μας.
Μετανόησε τώρα και δεν θα μετανιώσεις ποτέ, γιατί μετανόησες από την αμαρτία.
+ Λεωνίδας Φέγγος
