«Εκπλάγητε, ουρανοί, διά τούτο, και φρίξατε, συνταράχθητε σφόδρα, λέγει Κύριος. Διότι δύο κακά έπραξεν ο λαός μου· εμέ εγκατέλιπον, την πηγήν των ζώντων υδάτων, και έσκαψαν εις εαυτούς λάκκους, λάκκους συντετριμμένους, οίτινες δεν δύνανται να κρατήσωσιν ύδωρ.» Ιερεμίας β΄12-13

«Ευλόγει η ψυχή μου τον Κύριο και πάντα τα εντός μου το όνομα το άγιον αυτού. Ευλόγει η ψυχή μου, τον Κύριο και μη λησμονής πάσας τας ευεργεσίας αυτού. Τον συγχωρούντα πάσας τας ανομίας σου, τον ιατρεύοντα πάσας τας αρρωστίας σου, τον λυτρόνοντα εκ της φθοράς την ζωήν σου, τον στεφανούντά σε με έλεος και οικτιρμούς, τον χορτάζοντα εν αγαθοίς το γήράς σου, η νεότης σου ανανεούται ως του αετού.» Ψαλμός ργ:1-5

Σε κάθε ομολογία υπάρχει μια μεγάλη ιστορία, γεμάτη από ενέργειες του Θεού και θαύματα, που δεν μπορούν βεβαίως να γραφτούνε σε δύο σελίδες. Μπορούμε όμως πάντα να ομολογήσουμε ότι μας έσωσε ο Χριστός από την αμαρτία και είμαστε ευτυχισμένοι κοντά Του.

«Θέλω σε υμνεί, διότι φοβερώς και θαυμασίως επλάσθην· θαυμάσια είναι τα έργα σου και η ψυχή μου κάλλιστα γνωρίζει τούτο. Δεν εκρύφθησαν τα οστά μου από σου, ενώ επλαττόμην εν τω κρυπτώ και διεμορφονόμην εν τοις κατωτάτοις της γης. Το αδιαμόρφωτον του σώματός μου είδον οι οφθαλμοί σου και εν τω βιβλίω σου πάντα ταύτα ήσαν γεγραμμένα.» Ψαλμός ρλθ΄14-16