H ανάσταση του Ιησού Χριστού είναι ένα μοναδικό γεγονός που έχει πολύ μεγάλη σημασία, όχι μόνο γιατί απέδειξε ποιος ήταν ο Χριστός, αλλά και για τη δική μας ζωή, που μπορεί να λάβει τη δύναμη αυτής της αναστάσεως και να μεταμορφωθεί.
“Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Κύριον, και μη λησμονής πάσας τας ευεργεσίας αυτού· τον συγχωρούντα πάσας τας ανομίας σου· τον ιατρεύοντα πάσας τας αρρωστίας σου· τον λυτρόνοντα εκ της φθοράς την ζωήν σου· τον στεφανούντά σε με έλεος και οικτιρμούς· τον χορτάζοντα εν αγαθοίς το γήράς σου·”
Ψαλμός ργ΄ 2-5
Στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου της Γένεσης έχουμε την περιγραφή της δημιουργίας του κόσμου εκ του μηδενός καθώς είναι γεγραμμένο: «Διά πίστεως εννοούμεν ότι οι αιώνες εκτίθησαν με τον λόγον του Θεού, ώστε τα βλεπόμενα δεν έγειναν εκ φαινομένων.» (Εβραίους 11:3)
Aν κανένας στον κόσμο δεν μας αγαπάει, πράγμα απίθανο, διότι υπάρχει η μάνα μας η οποία με όλα τα ελαττώματά μας δεν παύει ποτέ να μας αγαπάει, ο Ιησούς Χριστός μας αγαπάει και μας θέλει κοντά Του ακόμα πιο πολύ κι από τη μάνα μας.
Όλοι εμείς οι θνητοί άνθρωποι που παλεύουμε για να ζήσουμε, και κάνουμε δίαιτες και παίρνουμε φάρμακα και κάνουμε διακοπές και γυμναστικές ασκήσεις πάσχουμε από ένα σύνδρομο που λέγεται «το σύνδρομο της αθανασίας».
Οικονομικές δυσκολίες, φορτία πολλά και δυσβάσταχτα, προβλήματα πολλά και δυσεπίλυτα, θλίψεις πολλές και ανυπόφορες, δυσκολίες πολλές και ανυπέρβλητες, όρη μεγάλα και αδιάβατα, ασθένειες πολλές και ανίατες, αναστήματα ψηλά και δυσθεώρητα, δάση πυκνά και απροσπέλαστα, μακροχρόνια ανεργία κ.τ.λ. Αυτοί είναι κάποιοι από τους λόγους που μπορεί να βυθίσουν τον άνθρωπο στη θλίψη, την απογοήτευση και την απελπισία με επικίνδυνες προεκτάσεις ακόμη και για την ίδια του τη ζωή.
