“Εις πάσαν τελειότητα είδον όριον· αλλ' ο νόμος σου είναι πλατύς σφόδρα.” (Ψαλμός 119:96)
Ευχαριστούμε το Θεό και Πατέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού διότι φρόντισε να φθάσει και σε εμάς η κατηγορηματική παραδοχή επιστημόνων παγκόσμιου κύρους, ότι «η λογική σκέψη δεν μπορεί ποτέ να διεισδύσει στην τελική αλήθεια».
Λίγο προτού έλθει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός να αρπάξει την εκκλησία Του και ενώ η γνώση έχει πληθυνθεί και οι άνθρωποι περιτρέχουν τη γη (Δανιήλ 12:6), η ανωτέρω διαπίστωση είναι μία πρόσκληση για «μετάνοια εις τον Θεόν και πίστιν εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.» (Πράξεις 20:21). «Ο Θεός θέλει να σωθώσι πάντες οι άνθρωποι και να έλθωσιν εις επίγνωσιν της αληθείας, διότι είναι εις Θεός, εις και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Ιησούς Χριστός, όστις έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων, μαρτυρίαν γενομένην εν ωρισμένοις καιροίς» (Α΄ Τιμοθεον 2: 4-6)
Ο Λόγος του Θεού έπρεπε να διαφυλαχθεί εν αγάπη, να κηρυχθεί εν αγάπη και να υπερασπισθεί εν αγάπη.
Η τυραννική όμως διακυβέρνηση της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας κατά το Μεσαίωνα και η βίαιη αντίθεσή της σε ότι δεν συμφωνούσε με τις απόψεις ή τα συμφέροντά της, δυσφήμησαν την πίστη στο Λόγο του Θεού. Κορύφωση της φρικώδους τακτικής της αποτέλεσε η Ιερά Εξέταση, εις την οποία οδηγήθηκαν και μαρτύρησαν αναρίθμητο πλήθος αντιφρονούντων.
Η διατύπωση από τον Κεπλερ (1571-1631) του ηλιοκεντρικού συστήματος κατά το οποίο η Γη κινείται γύρω από τον Ήλιο και όχι το αντίστροφο έθεσε υπό αμφισβήτηση πολλές ιδέες που ως τότε θεωρούνταν δεδομένες, διδάσκονταν στα πανεπιστήμια και στα σχολεία και προστατεύονταν από την κρατούσα Εκκλησία.
Ο γνωστός Γαλιλαίος (1561-1642) υποστήριξε το ηλιοκεντρικό σύστημα του Κέπλερ και αναφέρεται ως ο «πατέρας της σύγχρονης Αστρονομίας». Επειδή τόλμησε να αντιταχθεί στην παραδεδεγμένη διδασκαλία, δημιούργησε πολλούς εχθρούς και τον θεώρησαν αιρετικό. Η σύγκρουσή του με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία αναφέρεται πολλές φορές ως παράδειγμα σύγκρουσης της εξουσίας με την ελευθερία της σκέψης και ειδικά με την επιστήμη στην Δυτική κοινωνία.
Το μνημειώδες έργο του Νεύτωνα «Μαθηματικές Αρχές της Φυσικής Φιλοσοφίας», αποτέλεσε σύνοψη των επιτευγμάτων της προηγούμενης περιόδου και οδήγησε την επιστήμη σε νέες πλέον κατευθύνσεις. Αποτελεί το σημαντικότερο σταθμό της επιστημονικής αιτιοκρατίας. Κατ’ αυτήν εάν γνωρίζουμε τις αρχικές συνθήκες ενός συστήματος και τις αρχές που διέπουν τη κίνησή του, τότε μπορούμε να προβλέψουμε την εξέλιξή του στο μέλλον. Η πρόταση αυτή έχει σαφώς μεταφυσικές προεκτάσεις αφού συνεπάγεται ότι η αλήθεια για την εξέλιξη του κόσμου βρίσκεται μέσα στα ίδια τα γεγονότα και τις αρχές της υλικής πραγματικότητας, τα οποία ορίζονται από σχέσεις αιτίας και αποτελέσματος, εξοβελίζοντας κάθε υπερβατική πραγματικότητα (θεϊκή παρουσία).
Η «Αλήθεια» λοιπόν είναι γνωστή, προσδιορίσιμη και ο άνθρωπος μπορεί να την κατακτήσει…
Εισάγεται λοιπόν η έννοια του καθολικού (τέλειου) ανθρώπου, με εκπρόσωπο τον Leonardo Da Vinci.
Τα παραπάνω συνοψίζονται σε έναν πίνακα του Ντενί Ντιντερό (εκπρόσωπο του διαφωτισμού), όπου η «Αλήθεια» είναι στην κορυφή περιβαλλόμενη από φως, με τα καλύμματα της να αφαιρούνται από τη Φιλοσοφία και τη Λογική (1 Ιανουαρίου 1764)
Ο αναδυόμενος νέος άνθρωπος δεν χρειάζεται πια την εξ’ αποκαλύψεως γνώση… Δεν χρειάζεται το Θεο! Ακόμη και αν Αυτός υπάρχει, του αρκεί η λογική και η φιλοσοφία για να γνωρίσει την «Αλήθεια».
Πόσο λάθος είχαν… και πόσο ο Παντογνώστης Θεός μας αγαπάει…
«Διότι επειδή εν τη σοφία του Θεού ο κόσμος δεν εγνώρισε τον Θεόν διά της σοφίας, ηυδόκησεν ο Θεός διά της μωρίας του κηρύγματος να σώση τους πιστεύοντας. Επειδή και οι Ιουδαίοι σημείον αιτούσι και οι Έλληνες σοφίαν ζητούσιν, ημείς δε κηρύττομεν Χριστόν εσταυρωμένον, εις μεν τους Ιουδαίους σκάνδαλον, εις δε τους Έλληνας μωρίαν, εις αυτούς όμως τους προσκεκλημένους, Ιουδαίους τε και Έλληνας, Χριστόν Θεού δύναμιν και Θεού σοφίαν·διότι το μωρόν του Θεού είναι σοφώτερον των ανθρώπων, και το ασθενές του Θεού είναι ισχυρότερον των ανθρώπων.» (Α΄ Κορινθίους 1: 20-25)
Στη συνέχεια του αφιερώματος θα δούμε πως η ίδια η επιστήμη ανασκεύασε τις παραπάνω πεποιθήσεις.
(1) Ευ. Μπάρτζης;«Το ανέλπιστο στην Επιστήμη» Αντίφωνο Ιανουάριος 2018
(2) «Ο Μαθηματικός και ο Δικαστής» 3/6/2018
