Όλοι έχουμε μεγάλη ανάγκη στη σημερινή εποχή από την αγάπη του Θεού. Η αγάπη των ανθρώπων είναι πολύ λίγη. Δεν μπορεί να μας παρηγορήσει, να μας ενισχύσει και να μας αναπαύσει. Πολλοί άνθρωποι μας αγαπάνε και με ειλικρίνεια, μάλιστα. Ο πατέρας, η μητέρα, τα αδέλφια, οι συγγενείς, οι αδελφοί και οι φίλοι.
Πάρα πολλοί είναι επίσης όσοι αδιαφορούν για μας και αρκετοί είναι και αυτοί που μας μισούν. Ο άνθρωπος όμως έχει ανάγκη από μια μεγάλη αγάπη η οποία να φτάνει μέχρι τη θυσία.
Αυτή την αγάπη για μας, έχει μόνο ο ίδιος ο Θεός. Η αγάπη του Θεού φανερώνεται από τη θυσία που έκανε για μας: «Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον ώστε έδωκε τον Υιόν Αυτού τον μονογενή δια να μην απωλεσθή πας ο πιστεύων εις Αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον» Ιωάννης γ:16.
Την αγάπη στον πλανήτη μας την έφερε ο Ιησούς Χριστός. Αγάπη για όλους και για τους εχθρούς ακόμη. Το ερώτημα για κάθε άνθρωπο είναι πάντοτε ένα: «Εμένα με αγαπάει;», «Μπορεί όλο τον κόσμο να τον αγαπάει, αλλά εμένα είναι δυνατόν να με αγαπάει, με τόσες αμαρτίες που έχω κάνει, με τόσες φορές που Τον έχω βλαστημήσει, με τόσες φορές που έχω παρασυρθεί κι εγώ από άθεους ανθρώπους να Τον λοιδορήσω και να διακηρύξω ότι είναι κακός;»
Είναι απίστευτο, αλλά αληθινό, διότι είναι και μοναδικό στην ιστορία του κόσμου, ότι ο Ιησούς Χριστός σταυρωμένος επάνω στο σταυρό του Γολγοθά και ενώ άκουγε τις ειρωνείες και τις κοροϊδίες των Φαρισαίων και των Γραμματέων και αφού Του είχαν δώσει ξύδι και χολή αντί για νερό που ζήτησε, έκανε μια προσευχή προς τον Ουράνιο Πατέρα: «Πατέρα συγχώρεσε τους, γιατί δεν γνωρίζουν τι κάνουν». Προσευχόταν για τους εχθρούς Του, για τους σταυρωτές Του.
Ο απόστολος Παύλος μάς γράφει: «Αλλ’ ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανε υπέρ ημών» Ρωμαίους ε:8.
Ο Χριστός δεν πέθανε επάνω στο σταυρό, όταν εμείς είχαμε μετανοήσει και επιστρέψει στο Θεό, αλλά ενώ ήμασταν μέσα στην αμαρτία και Τον βρίζαμε.
Ο καθένας πρέπει να καταλάβει πόσο μας αγαπάει ο Χριστός, άσχετα ποια θέση κατέχουμε στη κοινωνία, αν είμαστε μορφωμένοι ή αμόρφωτοι, πλούσιοι ή πτωχοί, ωραίοι ή άσχημοι, πολύ ή λίγο αμαρτωλοί.
Στη βασιλεία του Χριστού θα συναντήσουμε ληστές, πόρνες, μοιχαλίδες, κακούς ανθρώπους όλων των ειδών, οι οποίοι όμως μετανόησαν και πίστεψαν στην αγάπη του Ιησού Χριστού και Τον ακολούθησαν με αυταπάρνηση.
Ο ίδιος ο Κύριος κατηγορήθηκε από τους Γραμματείς και Φαρισαίους ότι είναι φίλος των τελωνών και αμαρτωλών. Ο Κύριος τους απάντησε: «Δεν έχουσι χρείαν ιατρού οι υγιαίνοντες, αλλά οι πάσχοντες. Δεν ήλθον να καλέσω δικαίους αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοια.»
Ο Θεός αγαπάει κάθε άνθρωπο πάρα πολύ. Συγκρίνει την αγάπη Του που έχει για κάθε άνθρωπο, με την αγάπη που έχει η μάνα για το μωρό της. «Δύναται γυνή να λησμονήση το θηλάζον βρέφος αυτής, ώστε να μην ελεήση το τέκνο της κοιλίας αυτής; Αλλά και αν αύται λησμονήσωσιν, εγώ όμως δεν θέλω σε λησμονήσει. Ιδού επί των παλαμών Μου σε εζωγράφισα» Ησαΐας μθ΄ 14,15.
+ του Λεωνίδα Φέγγου
