Το αλκοόλ (ή αιθυλική αλκοόλη ή οινόπνευμα) είναι η βασική ουσία του γνωστού μας κρασιού καθώς και όλων των διάφορων οινοπνευματωδών ποτών (π.χ. μπύρα). Οι επιστημονικές έρευνες δείχνουν ότι στους ενήλικους η μέτρια κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να συμβάλλει στην καλή υγεία της καρδιάς και του κυκλοφορικού συστήματος και να προσδώσει στον οργανισμό μια αίσθηση χαλάρωσης και ευφορίας. Επίσης στην αρχαιότητα οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν το κρασί και ως φάρμακο για διάφορες ασθένειες, για την απολύμανση πληγών και ως αντισηπτικό του πόσιμου νερού κ.τ.λ.
Στους Ψαλμούς διαβάζουμε ότι ένα από τα δώρα της φύσης του Θεού προς τον άνθρωπο είναι το «κρασί που ευφραίνει την καρδιά τού ανθρώπου» (Ψαλμός 104:15).
Ο καλός Σαμαρείτης για να περιποιηθεί τον τραυματισμένο άνθρωπο που συνάντησε «έδεσε τις πληγές του, χύνοντας επάνω τους λάδι και κρασί» (Λουκάς 10:34).
Ο απ. Παύλος συμβούλευε τον Τιμόθεο: «να μεταχειρίζεσαι λίγο κρασί για το στομάχι σου και τις συχνές σου ασθένειες» (Α΄ Τιμόθεον 5:23) και ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός ευλόγησε και μετέτρεψε το νερό σε κρασί στο γάμο της Κανάς της Γαλιλαίας (Ιωάννης β΄).
Όμως, όταν η κατανάλωση αλκοόλ ξεπεράσει κάποια όρια, τότε αντί να γίνεται καλό προκαλούνται επιβλαβείς συνέπειες στον οργανισμό και η κατανάλωση μεγάλης ποσότητας αλκοόλ φέρνει τον άνθρωπο σε κατάσταση μέθης (μεθύσι) οδηγώντας τελικά στον εθισμό και την εξάρτηση.
Τι συμβαίνει όμως όταν το αλκοόλ μπαίνει στο σώμα;
Το αλκοόλ αρχικά φθάνει στο στομάχι όπου μια μικρή ποσότητά του απορροφάται, ενώ το υπόλοιπο εισέρχεται καθαρό μέσα στο αίμα και εξαπλώνεται σε όλο το σώμα. Τη διάλυση του από εκεί και πέρα την αναλαμβάνει το συκώτι (ήπαρ) ώστε να αποβληθεί μέσα από τα ούρα. Το συκώτι αρχικά προσπαθεί να μετατρέψει το αλκοόλ σε αλδεΰδη και στη συνέχεια σε διοξείδιο του άνθρακα και νερό. Όμως η αλδεΰδη είναι μια ισχυρά τοξική ουσία και μπορεί να δημιουργήσει φλεγμονές οι οποίες μακροχρόνια να οδηγήσουν σε κίρρωση του ήπατος.
Στον εγκέφαλο η παραγόμενη αλδεΰδη επιδρά στους νευροδιαβιβαστές με παρόμοιο τρόπο όπως τα ναρκωτικά αλλά και η νικοτίνη. Δηλαδή ο άνθρωπος αισθάνεται ικανοποίηση από το μεταβολισμό του αλκοόλ σε αλδεΰδη και εκεί δημιουργείται η εξάρτηση. Όμως η διαδικασία που λαμβάνει χώρα στον εγκέφαλο για το μεταβολισμό του αλκοόλ, έχει ως αποτέλεσμα να καταστέλλεται η λειτουργία περιοχών του προμετωπιαίου λοβού ο οποίος ευθύνεται για τις υψηλού επιπέδου γνωστικές λειτουργίες, τη λήψη αποφάσεων και την αναστολή ανάρμοστων συμπεριφορών. Αυτό έχει σαν συνέπεια να διαταράσσεται η λειτουργία του λογικού και να αίρονται οι αναστολές.
Ο Λόγος του Θεού περιγράφει με πολύ παραστατικό τρόπο τη συμπεριφορά του ανθρώπου ο οποίος μεθά και είναι εξαρτημένος από το αλκοόλ:
«Εις τίνα είναι ουαί; εις τίνα στεναγμοί; εις τίνα έριδες; εις τίνα ματαιολογίαι; εις τίνα κτυπήματα άνευ αιτίας; εις τίνα φλόγωσις οφθαλμών;… οι οφθαλμοί σου θέλουσι κυττάξει αλλοτρίας γυναίκας, και η καρδία σου θέλει λαλήσει αισχρά· και θέλεις είσθαι ως κοιμώμενος εν μέσω θαλάσσης, και ως κοιτώμενος επί κορυφής, καταρτίου· με έτυπτον, θέλεις ειπεί, και δεν επόνεσα· με έδειραν, και δεν ησθάνθην· πότε θέλω εγερθή, διά να υπάγω να ζητήσω αυτόν πάλιν;» (Παροιμίαι 23:29-35).
Απελευθέρωση – Απεξάρτηση
Με τα παραπάνω λόγια η Αγία Γραφή δίνει μια πολύ επιτυχημένη εικόνα του ανθρώπου ο οποίος έχει γίνει αλκοολικός, δηλαδή εξαρτημένος από το αλκοόλ.
Θεωρείται πολύ δύσκολη και μακροχρόνια η απελευθέρωση, και έχει δύο σκέλη: τη σωματική και την ψυχολογική απεξάρτηση. Επιστημονικές ομάδες αποτελούμενες από γιατρούς, ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς κλπ. προσπαθούν αφενός να βοηθήσουν τον αλκοολικό να απεξαρτηθεί σωματικά, και αφετέρου να τον βοηθήσουν στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της ζωής του και της καθημερινότητάς του που τον ωθούν στο να βρει διέξοδο στο αλκοόλ. Καταλαβαίνουμε λοιπόν πόσο πολυσύνθετο πρόβλημα είναι και πόσο δύσκολα μπορούν να επιτύχουν αυτές οι ανθρώπινες μέθοδοι.
Από την άλλη μεριά, υπάρχει μια δύναμη που μπορεί να ελευθερώσει τον άνθρωπο από τέτοια πάθη που τον καταστρέφουν μέσα σε μια στιγμή. Αυτή είναι η δύναμη του Θεού. Ο απ. Παύλος γράφει:
«Βλέπω μέσα στα μέλη μου έναν άλλο νόμο, που αντιμάχεται στον νόμο τού νου μου, και με αιχμαλωτίζει στον νόμο τής αμαρτίας, που είναι μέσα στα μέλη μου. Ω, ταλαίπωρος άνθρωπος εγώ· ποιος θα με ελευθερώσει από το σώμα αυτού τού θανάτου; Ευχαριστώ τον Θεό διαμέσου τού Ιησού Χριστού» (Ρωμαίους 7:23-25).
Για να έρθει λοιπόν αυτή η απελευθερωτική επέμβαση του Θεού πάνω στον άνθρωπο, θα πρέπει ο άνθρωπος να έρθει σε επαφή με τον Θεό. Και αυτή η επαφή επιτυγχάνεται όταν ο άνθρωπος πιστέψει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού, ο Θεός που ενσαρκώθηκε, και σταυρώθηκε για τις αμαρτίες τού κάθε ανθρώπου αλλά αναστήθηκε, και τώρα ζει και επισκέπτεται ελευθερώνοντας όποιον άνθρωπο θα Τον επικαλεστεί.
Τότε πλέον ο άνθρωπος ζει μέσα στην πληρότητα της παρουσίας του Θεού ώστε δεν χρειάζεται καμιά ουσία για να αισθανθεί χαρά, ούτε χρειάζεται να μεθύσει για να γεμίσει η ψυχή του, αλλά το Πνεύμα το Άγιο τον κάνει να ξεχειλίζει από ουράνια ευτυχία:
«Και μη μεθάτε με κρασί, στο οποίο υπάρχει ασωτία· αλλά, γίνεστε πλήρεις με το Πνεύμα» (Εφεσίους 5:18).
H ομάδα «Χριστιανισμός και Επιστήμη»
www.christianity-science.gr
