Οικονομικές δυσκολίες, φορτία πολλά και δυσβάσταχτα, προβλήματα πολλά και δυσεπίλυτα, θλίψεις πολλές και ανυπόφορες, δυσκολίες πολλές και ανυπέρβλητες, όρη μεγάλα και αδιάβατα, ασθένειες πολλές και ανίατες, αναστήματα ψηλά και δυσθεώρητα, δάση πυκνά και απροσπέλαστα, μακροχρόνια ανεργία κ.τ.λ. Αυτοί είναι κάποιοι από τους λόγους που μπορεί να βυθίσουν τον άνθρωπο στη θλίψη, την απογοήτευση και την απελπισία με επικίνδυνες προεκτάσεις ακόμη και για την ίδια του τη ζωή.
Γνωρίζουμε πόσοι πολλοί συνάνθρωποί μας δεν άντεξαν τα βάρη αυτών των θλίψεων και στράφηκαν εναντίον του εαυτού τους δίνοντας τέλος στην γκρίζα ζωή τους μη βρίσκοντας τον παραμικρό λόγο να χαρούν. Ο Λόγος του Κυρίου μας βεβαιώνει ότι ο άνθρωπος φτάνει σε αυτό το σημείο εξ´ αιτίας ενός κενού που υπάρχει μέσα του και δημιουργείται από την έλλειψη του αισθήματος του «αγαπάν» και του «αγαπάσθαι». Διαβάζουμε στη δεύτερη προς Κορινθίους επιστολή στο δεύτερο κεφάλαιο: «Αρκετόν είναι εις τον τοιούτον αύτη η επίπληξις η υπό των πλειοτέρων· ώστε το εναντίον πρέπει μάλλον να συγχωρήσητε αυτόν, και να παρηγορήσητε, διά να μη καταποθή ο τοιούτος υπό της υπερβαλλούσης λύπης. Διά τούτο σας παρακαλώ να βεβαιώσητε προς αυτόν την αγάπην σας». Βλέπουμε επομένως πως το αίσθημα της έλλειψης του «αγαπάσθαι» φέρνει στον άνθρωπο την υπερβολική θλίψη η οποία μπορεί να τον «καταπιεί» ενώ το αίσθημα αποδοχής και συγχώρεσης του δίνει χαρά και ελπίδα. Ο Λόγος του Κυρίου μας δίνει χαρά: «Θλίψεις και στενοχωρίαι με εύρηκαν· τα προστάγματά σου όμως είναι η χαρά μου». Ψαλ. ριθ-143
Είναι βέβαιο πως οι περισσότεροι από εμάς έχουμε παραπάνω από ένα λόγο να είμαστε λυπημένοι. Μάλιστα το να είσαι λυπημένος στις παραπάνω περιπτώσεις είναι απόλυτα φυσιολογικό. Όχι όμως για τον χριστιανό, όχι για το παιδί του Θεού, επειδή το παιδί του Θεού δεν ζει την «φυσική» ζωή αλλά την «υπερ»φυσική. Δεν περιμένει να εξαλειφθούν όλα τα προβλήματα για να χαρεί, γιατί απλούστατα αυτό δεν θα γίνει ποτέ. Τα προβλήματα θα λείψουν όταν λείψουμε και εμείς.
Ο Λόγος του Κυρίου μας προτρέπει να χαιρόμαστε κάθε μέρα «Αύτη είναι η ημέρα, την οποίαν έκαμεν ο Κύριος· ας αγαλλιασθώμεν και ας ευφρανθώμεν εν αυτή». Ψαλμ. ριη´-24
Αφού τον σπουδαιότερο λόγο για να χαρούμε τον έχουμε, εσύ γιατί λυπάσαι; Αφού ο Κύριος έγραψε
το όνομά μας στο βιβλίο της ζωής γέμισε η καρδιά μας με χαρά. Η λύτρωση μπορεί να μας δίνει χαρά ακόμη και εν μέσω πολλών θλίψεων γευόμενοι από τώρα τη μέλλουσα χαρά: «Και οι λελυτρωμένοι του Κυρίου θέλουσιν επιστρέψει και ελθεί εν αλαλαγμώ εις Σιών· και ευφροσύνη αιώνιος θέλει είσθαι επί της κεφαλής αυτών· αγαλλίασιν και ευφροσύνην θέλουσιν απολαύσει· η λύπη και ο στεναγμός θέλουσι φύγει». Ησ. να´-11
Γίνε νικητής. Μπορείς να νικήσεις τη θλίψη, την απογοήτευση την απελπισία το μαρασμό, μόνο με την πίστη στο Χριστό και στο έργο Του. Μάθε να χαίρεσαι και να ευφραίνεσαι εν Κυρίω. Μόνο η χαρά που προέρχεται από τον Κύριο ως καρπός του Αγίου Πνεύματος είναι μόνιμη και ψυχωφελής για τον άνθρωπο. Η ελπίδα, η πίστη και η προσδοκία της αιώνιας ζωής που έχει τοποθετήσει μέσα στον χριστιανό ο Χριστός, αλλοιώνουν και μεταβάλλουν το “θυμοειδές” με αποτέλεσμα τα συναισθήματά μας να είναι διάφορα του φυσιολογικού.
- Το παιδί του Θεού χαίρει εν Κυρίω πάντοτε.
- Το παιδί του Θεού χαίρει με χαρά ανεκλάλητη και ένδοξη
- Το παιδί του Θεού χαίρει γιατί η χαρά του Κυρίου είναι η δύναμή του.
- Το παιδί του Θεού χαίρει με την χαρά του Κυρίου που κανείς δεν του αφαιρεί
- Το παιδί του Θεού χαίρει γιατί το όνομά του είναι γραμμένο στο βιβλίο της ζωής.
- Το παιδί του Θεού χαίρει γιατί βλέπει τον Αστέρα στην ανατολή.
- Το παιδί του Θεού χαίρει γιατί ο Κύριος του λέει , «είσελθε στην χαρά του Κυρίου σου».
- Το παιδί του Θεού χαίρει γιατί ήταν απολωλός και ευρέθη.
- Το παιδί του Θεού χαίρει γιατί είναι μέτοχος της βασιλείας.
- Το παιδί του Θεού χαίρει γιατί πληρούται Πνεύματος Αγίου.
- Το παιδί του Θεού χαίρει γιατί απολαμβάνει τον καρπό του Πνεύματος του Αγίου.
Και τέλος ένα εδάφιο που πλημυρίζει την καρδιά με ευφροσύνη, αγαλλίαση και αλαλαγμό:
«Ευφραίνεσθε, ουρανοί· και αγάλλου, η γη· αλαλάξατε, τα όρη· διότι ο Κύριος παρηγόρησε τον λαόν αυτού και τους τεθλιμμένους αυτού ελέησεν». Ησα. μθ´-13
Σωτήρης Στέργιος
Αττική
