Ο Ιησούς μου πλένει τα πόδια ---> Πλένω τα πόδια των άλλων
Ο Ιησούς είναι το παράδειγμα, ο τύπος, το πρότυπο το οποίο καλούμαστε να ακολουθήσουμε. Αυτό που βλέπουμε είναι έναν Ιησού που υπηρετεί. Είναι πολύ ωραίο πράγμα να μας υπηρετεί κάποιος και να απολαμβάνουμε ένα καλό φαγητό, μια ζεστή φιλοξενία, ένα ακριβό δώρο, μια οικονομική υποστήριξη, μια πολύ χρήσιμη εξυπηρέτηση. Εδώ ο Ιησούς αποφασίζει να βγάλει τα ωραία ρούχα του, να πάρει την πετσέτα, να σκύψει χαμηλά, να ασχοληθεί με βρώμικα πόδια, να ξεβολευτεί. Δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά. Και όλα αυτά τα κάνει όχι ένας τυχαίος άνθρωπος, αλλά ο διδάσκαλος και ο Κύριος!
Για μας αυτό είναι ένα παράδειγμα, μια διδασκαλία, όχι θεωρητική αλλά πρακτική. Στη εκπαίδευση υπάρχει το μέρος της θεωρίας και το μέρος της πρακτικής. H θεωρία χωρίς το πρακτικό της κομμάτι είναι κουτσή. Δεν παράγει αποτελέσματα Το ίδιο και ο λόγος του Θεού. Από μόνος Του δεν αρκεί εάν δεν τον ζήσει κανείς. Το ίδιο και η πίστη. Έχει νόημα όταν συνοδεύεται από έργα.
Ο Ιησούς με συγχωρεί ---> Συγχωρώ τους άλλους
Συγχωρέω συγχωρώ. Κάνει χώρο ο Κύριος να μπω και εγώ. Μου λέει χωράς και εσύ. Αυτό από μόνο του με κάνει μακάριο. Είμαι ελεύθερος, είμαι δικαιωμένος, είμαι λυτρωμένος, οι αμαρτίες μου σκεπάσθηκαν γιατί δέχτηκα τη θυσία του Κυρίου και το λυτρωτικό Του έργο.
Αποστολή να κάνω και εγώ το ίδιο. Να συγχωρώ και να υποφέρω. Υποφέρω σημαίνει (υπο-φέρω) σκύβω (χαμηλώνω), σηκώνω και κουβαλώ. Αυτό έχει κόπο. Συγχωρώ σημαίνει ότι παίρνω το παράπονό μου και δουλεύω επάνω σ’ αυτό μην αφήνοντας τον άλλον απ’ έξω. Για να δεχτώ κάποιον στο σπίτι μου σημαίνει ότι τον θέλω, τον αγαπάω και θέλω να κάνω το καλύτερο γι’ αυτόν. Όταν δυσκολεύομαι τι θα κάνω; Θα κοιτάω το παράδειγμα του Χριστού και θα προσπαθώ να κάνω το ίδιο και εγώ.
Ο Ιησούς πέθανε για μένα ---> Πεθαίνω για τους άλλους
Ο Θεός δίνει το πολυτιμότερο που έχει. Τον ίδιο το γιο Του. Δεν φείδεται. Δεν κάνει εκπτώσεις στη θυσία, δεν υποχωρεί, δεν συμβιβάζεται. Αγαπά μέχρι το τέλος.
Η δική μας αποστολή είναι το ‘παραδιδόμεθα’. Αυτός που παραδίδεται έχει τα χέρια ψηλά. Έχει πάψει να αντιστέκεται. Έχει πάψει να διεκδικεί τα δικά του. Έχει καταλάβει ότι είναι στα χέρια αυτού που τον κατέκτησε. Εμάς μας κατέκτησε η αγάπη του Κυρίου. Είμαστε οικειοθελώς υπόδουλοι στην αγάπη Του. Όσο πεθαίνουν τα θέλω μου τόσο ανθίζει η ζωή του Ιησού στη ζωή μου.
Ο Ιησούς δεν ήρθε να μας καταδικάσει ---> Δεν καταδικάζω τους άλλους
Ο Θεός δεν ήρθε για να κρίνει αλλά για να σώσει τον κόσμο. Δεν είναι ο Θεός ένας ουράνιος εισαγγελέας που αναγγέλλει ποινές αλλά ένας στοργικός Πατέρας με ανοιχτή αγκαλιά. Συναντιόνται και συμφιλιώνονται ο άνθρωπος και ο Πατέρας γιατί ο συνδετικός κρίκος είναι ο Ιησούς. Ο άνθρωπος κοιτάει στη θυσία του Ιησού, την πιστεύει και την αποδέχεται. Ο Πατέρας δίνει όλη την εξουσία της λύτρωσης στον Ιησού. Το αποτέλεσμα είναι να μπορεί ο άνθρωπος να κοιτάει στον Πατέρα, δικαιωμένος μέσω του Ιησού.
Όπως Αυτός δεν με κρίνει, καλούμαι και εγώ να μην κρίνω. Άλλωστε δεν έχω αυτό το δικαίωμα γιατί δεν είμαι εγώ ο νομοθέτης αλλά ο Θεός.
Λευτέρης Τοπάλογλου
Κοζάνη
