«…Καθαρίσθητε λοιπόν από της παλαιάς ζύμης, διά να ήσθε νέον φύραμα, καθώς είσθε άζυμοι. Διότι το πάσχα ημών εθυσιάσθη υπέρ ημών, ο Χριστός• ώστε ας εορτάζωμεν ουχί με ζύμην παλαιάν, ουδέ με ζύμην κακίας και πονηρίας, αλλά με άζυμα ειλικρινείας και αληθείας.» (Α΄ Κορινθίους ε:7,8).
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, είναι «ο Αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου» (Ιωάννης α:29). Προ καταβολής του κόσμου, ο Κύριος γνώριζε ότι για να φέρει αυτό το έργο εις πέρας, έπρεπε να αφήσει τη δόξα του Ουρανού και να έρθει στη γη να γίνει άνθρωπος. Κι αυτό διότι έπρεπε να αισθανθεί τον ανθρώπινο πόνο και να δοκιμαστεί με όλους τους πειρασμούς όμοια με μας, αλλά χωρίς να αμαρτήσει, έτσι ώστε τελικά να εκπληρώσει τη δικαιοσύνη και αγάπη του Πατέρα Θεού, με τη θυσία Του πάνω στο σταυρό του Γολγοθά, σύμφωνα με το γραμμένο: «Τον μη γνωρίσαντα αμαρτίαν έκαμεν υπέρ ημών αμαρτίαν, διά να γείνωμεν ημείς δικαιοσύνη του Θεού δι’ αυτού» (Β΄ Κορινθίους ε:21). Έτσι με το αθώο αίμα της θυσίας του Κυρίου μπορεί να καθαριστεί από νεκρά έργα και αμαρτίες, όποιος θα πιστέψει σ’ Αυτόν, ώστε να αποφύγει την οργή του Θεού και να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του ελεύθερος από την αμαρτία, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και να λάβει αιώνια ζωή.
Γι’ αυτό το λόγο η θυσία του Χριστού είναι το Πάσχα των χριστιανών, διότι όπως τότε στην Αίγυπτο, το αίμα του αμνού στους παραστάτες του σπιτιού, ήταν το σημάδι που έπρεπε να δει ο άγγελος, ώστε να το προσπεράσει και να μη θανατώσει τα εντός του σπιτιού πρωτότοκα, έτσι και σήμερα το αίμα του Αμνού Ιησού Χριστού στη πνευματική καρδιά του πιστού ανθρώπου είναι η προϋπόθεση για να συμφιλιωθεί αυτός με τον Πατέρα Θεό και να αποφύγει την οργή Του.
Ο προφήτης Ησαΐας αναφέρει προφητικά, «Αλλ’ αυτός ετραυματίσθη διά τας παραβάσεις ημών, εταλαιπωρήθη διά τας ανομίας ημών∙ η τιμωρία, ήτις έφερε την ειρήνην ημών, ήτο επ’ αυτόν∙ και διά των πληγών αυτού ημείς ιάθημεν» (Ησαΐας νγ:6,7). Είναι λοιπόν φανερό ότι ο Κύριος θυσιάστηκε όχι για να τον θυμόμαστε μόνο κατά την περίοδο των εορτών του Πάσχα και άλλων σχετικών με τη ζωή και το έργο Του εορτών, αλλά για να Τον επικαλεσθούμε με πίστη να έρθει στη ζωή μας, να μας καθαρίζει με το αίμα Του και να γίνει ουσιαστικά και σταθερά ο Κύριός μας.
Ο Κύριος θέλει να έχουμε καθημερινή επικοινωνία μαζί Του, μέσω της προσευχής και μελέτης του ευαγγελίου Του, έτσι ώστε να εκτιμήσουμε σωστά τη θυσία Του και να Τον ευχαριστούμε ακόμα και για τις θλίψεις και δοκιμασίες που επιτρέπει στη ζωή μας, διότι γνωρίζουμε ότι μέσω αυτών θέλει να μας εκπαιδεύσει, ώστε να αυξηθούμε πνευματικά και να Του μοιάσουμε. Ο Κύριος δέχθηκε να πληρώσει για τις αμαρτίες μας πάνω στο σταυρό του Γολγοθά, απαρνούμενος το θέλημα Του, γεγονός που διαπιστώνουμε από τα λόγια που προσευχόμενος στο κήπο της Γεσθημανή είπε: «Πάτερ μου, εάν ήναι δυνατόν, ας παρέλθη απ’ εμού το ποτήριον τούτο∙ πλην ουχί ως εγώ θέλω, αλλ’ ως συ» (Ματθαίος,κς΄:39).
Κάτι αντίστοιχο ζητάει και από εμάς όταν μας λέει: «Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς, και μάθετε απ’ εμού∙ διότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν∙ και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς υμών. Διότι ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίον μου ελαφρόν» (Ματθαίος ια:29-30). Μας ζητάει να σηκώσουμε τον ζυγό τον δικό Του και δεδομένου ότι ο ζυγός είναι μία κατασκευή σύζευξης δύο, με σκοπό την από κοινού εκτέλεση κάποιου έργου, αυτό μας βοηθάει να συμπεράνουμε ότι τον ζυγό-σταυρό που ο Κύριος μας καλεί να σηκώσουμε, τον σηκώνουμε ευρισκόμενοι σε σύζευξη μαζί Του. Μόνο τότε θα εννοήσουμε ότι ο ζυγός είναι καλός και το φορτίο Του ελαφρύ.
Ο Κύριος εμπαίχθηκε, δέχτηκε φτύσιμο, γρονθοκοπήθηκε, χαστουκίσθηκε, μαστιγώθηκε και τελικά σταυρώθηκε. Υπέφερε όλα αυτά που Του έκαναν και μάλιστα χωρίς να διεκδικήσει το δίκιο Του που σαν Υιός Θεού θα μπορούσε, αλλά αφέθηκε πλήρως στο θέλημα του Θεού, συγχωρώντας ακόμα και τους σταυρωτές Του. Γι’ αυτό παραγγέλλει και σε εμάς: «Εγώ όμως σας λέγω, Αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευλογείτε εκείνους οίτινες σας καταρώνται, ευεργετείτε εκείνους οίτινες σας μισούσι, και προσεύχεσθε υπέρ εκείνων οίτινες σας βλάπτουσι και σας κατατρέχουσι∙ δια να γείνητε υιοί του Πατρός σας του εν τοις ουρανοίς, διότι αυτός ανατέλλει τον ήλιον αυτού επί πονηρούς και αγαθούς, και βρέχει επί δικαίους και αδίκους» (Ματθαίος ε:44-45).
Όταν ο Κύριος ήταν επάνω στο σταυρό, αυτοί που περνούσαν από κάτω τον λοιδορούσαν και Τον πείραζαν την πιο δύσκολη ώρα, λίγο πριν ολοκληρώσει με τη θυσία το σωτηριακό Του έργο. Αν ο Κύριος κατέβαινε από το σταυρό, δεν θα υπήρχε σωτηρία στους ανθρώπους. Ο Κύριος έμεινε στο σταυρό μέχρι τέλους και έδωσε τη ζωή Του για να έχουμε αιώνια ζωή όλοι όσοι πιστεύουμε σ’ Αυτόν.
Ολοκληρώνοντας λέμε ότι “το ποτήρι” που ο Κύριος δεν ήθελε να πιεί, δεν ήταν τόσο ο σωματικός πόνος των μαρτυρίων που υπέστη, αλλά ο ψυχικός λόγω της εγκατάλειψής Του από τον Πατέρα, διότι όπως προαναφέραμε πάνω στο σταυρό ήταν φορτωμένος με τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων. Αυτή είναι η βασική διαφορά του μαρτυρίου του Κυρίου με το μαρτύριο των χριστιανών αδελφών μας. Εκατομμύρια είναι οι αδελφοί μας ανά τους αιώνες που μαρτύρησαν και μαρτυρούν και σήμερα, εξαιτίας της πίστης τους στον Κύριο.
Όλοι όμως, όπως ο πρωτομάρτυρας Στέφανος, την ώρα του μαρτυρίου τους είχαν την παρουσία και ενίσχυση του Θεού μαζί τους. Ακόμα και αν περνάμε μια δοκιμασία και επιτρέψει ο Θεός να μας εγκαταλείψουν όλοι, να μη απελπιστούμε αλλά να επικαλεστούμε πιο ένθερμα τον Κύριο, ώστε να δούμε την έκβαση του Κυρίου.
Να μη ξεχνάμε λοιπόν ότι ο Ιησούς Χριστός με τη θυσία Του, σαν αναμάρτητος πλήρωσε για τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων και σαν αναμάρτητος νίκησε τον θάνατο, ο οποίος είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας του ανθρώπου. Γι’ αυτό αναστήθηκε και είναι ζωντανός και σήμερα, για να καθαρίζει με το άγιο αίμα Του, όλους τους αμαρτωλούς ανθρώπους που πιστεύουν σ’ Αυτόν, έτσι ώστε να ζουν μαζί Του αιώνια. Αμήν.
artos-zois.gr
Ιωάννινα
