Αυτό αποφάσισε ο απ. Παύλος μέσα στην καρδιά του όταν βρίσκονταν ανάμεσα στους αδελφούς του στην Κόρινθο. Να μην γνωρίζει τίποτε άλλο, παρά τον Ιησού Χριστό. Και μάλιστα τον Ιησού Χριστό εσταυρωμένο.
Μα γιατί σταυρωμένο; Αλήθεια, τι ελκυστικό μπορεί να έχει ένας σταυρωμένος; Τι έχει να δώσει ένας ανήμπορος άνθρωπος που κρέμεται καρφωμένος και γεμάτος από πληγές επάνω στο σταυρό; Τι μπορεί να περιμένει κανείς από κάποιον που όλοι τον εγκατέλειψαν; Και πολύ περισσότερο όταν αυτός ο σταυρωμένος, αφού βεβαιώθηκε ότι ήταν νεκρός, τον έχουν τώρα σε έναν τάφο που σφραγίζεται καλά με έναν τεράστιο λίθο;
Υπάρχουν όλα τα δεδομένα για να ισχυριστεί κανείς ότι όλα πλέον τελείωσαν! Όνειρο ήταν που κράτησε για λίγο και πάει. Βέβαια, οι άνθρωποι από αυτόν τον ανήμπορο, τον εξουθενημένο, τον πληγωμένο, τον σταυρωμένο, από αυτόν που τώρα βρίσκεται στον τάφο, είδαν θαύματα και μεγαλεία με τα μάτια τους που δεν έχουν ξαναγίνει και άκουσαν ανεπανάληπτους λόγους που δεν έχουν ακουστεί ξανά. Όμως ο άνθρωπος αυτός είναι τώρα νεκρός. Ε λοιπόν, μόνο αυτόν, τον νεκρό και σταυρωμένο Χριστό, θέλει να γνωρίζει ο απ. Παύλος. Παράξενο δεν είναι;
Δεν έμαθε ο απ. Παύλος ότι έγινε η ανάσταση; Γιατί να μην πει ότι εγώ αποφάσισα να μην ξέρω τίποτε άλλο μεταξύ σας παρά τον Ιησού Χριστό και τούτον ανεστημένο; Έχει σημασία να προσέξουμε ότι λίγο πιο πριν αναφέρει: «Και εγώ, αδελφοί, ότε ήλθον προς εσάς, ήλθον ουχί με υπεροχήν λόγου ή σοφίας κηρύττων εις εσάς την μαρτυρίαν του Θεού» (Α΄ Κορ. 2:1). Ποιος τα λέει αυτά; Ο μεγαλύτερος απόστολος των εθνών που πέρασε από την ιστορία. Ο άνθρωπος που του έδωσε ο Θεός τέτοιο ασύλληπτο βαθμό αποκάλυψης, ώστε να μπορεί να πει: «το ευαγγέλιον το κηρυχθέν υπ’ εμού δεν είναι ανθρώπινον· διότι ουδ’ εγώ παρέλαβον αυτό παρά ανθρώπου ούτε εδιδάχθην, αλλά δι’ αποκαλύψεως Ιησού Χριστού». (Γαλ. 1:11-12). Άρα, γιατί να μην πάει στην Κόρινθο με μια υπεροχή λόγου και σοφίας; Τι του λείπει; Ποιος θα μπορούσε άραγε να τον αμφισβητήσει; Αντί αυτού, ο απ. Παύλος συνεχίζει να μας εκπλήττει λέγοντας αμέσως παρακάτω: «Και εγώ ήλθον προς εσάς με ασθένειαν και με φόβον και με τρόμον πολύν» (Α΄ Κορ. 2:3). Ποιος είναι αυτός που έρχεται με ασθένεια, με φόβο και με τρόμο; Ο πνευματικός αυτός ογκόλιθος που λέγεται απ. Παύλος!
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάτι θέλει να μας διδάξει με το φρόνημα αυτό και τη στάση ζωής του ο απ. Παύλος όταν δηλώνει ότι αποφάσισε να ξέρει μόνο τον Ιησού Χριστό και αυτόν σταυρωμένο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είχε όλα τα προσόντα λόγω της μόρφωσής του και της θεολογικής του κατάρτισης, να τους εντυπωσιάσει όλους με το κήρυγμα και τους λόγους του. Παρόλα αυτά. δηλώνει: «και ο λόγος μου και το κήρυγμά μου δεν εγίνοντο με καταπειστικούς λόγους ανθρωπίνης σοφίας, αλλά με απόδειξιν Πνεύματος και δυνάμεως» (A΄ Κορ. 2:4).
Σε μια εποχή όπου όλοι προσπαθούν να πείσουν όλους, χρησιμοποιώντας όλα τα επιχειρήματα της ανθρώπινης σοφίας, ο απ. Παύλος τα βάζει όλα αυτά στην άκρη και δίνει χώρο στο Πνεύμα το Άγιο να ενεργήσει και να δώσει Αυτό την απόδειξη και τη σφραγίδα Του μέσα στην καρδιά των ανθρώπων. Για το λόγο αυτό, έχει την παρρησία να πει: «Πλην εκείνα, τα οποία ήσαν εις εμέ κέρδη, ταύτα ενόμισα ζημίαν διά τον Χριστόν· μάλιστα δε και νομίζω τα πάντα ότι είναι ζημία διά το έξοχον της γνώσεως του Ιησού Χριστού του Κυρίου μου, διά τον οποίον εζημιώθην τα πάντα, και λογίζομαι ότι είναι σκύβαλα διά να κερδήσω τον Χριστόν» (Φιλ. 3:7).
Αφήνει με άλλα λόγια τον Θεό να είναι Θεός! Να είναι ο Θεός που με την απόδειξη του Πνεύματος και της δυνάμεώς Του, θα αγγίζει τον άνθρωπο, θα τον αλλάζει, θα τον μεταμορφώνει. Γνωρίζει καλά ο απ. Παύλος ότι τα λόγια της ανθρώπινης σοφίας μπορεί να εντυπωσιάζουν για μια στιγμή, δεν είναι όμως ικανά να αλλάξουν βαθιά τον εσωτερικό άνθρωπο. Μόνο η πίστη στη δύναμη του Θεού μπορεί να το κάνει αυτό. Για αυτό το λόγο δηλώνει: «διά να ήναι η πίστις σας ουχί διά της σοφίας των ανθρώπων, αλλά διά της δυνάμεως του Θεού» (Α΄ Κορ. 2:5).
Αυτό δεν μπορεί να το πετύχει κάποιος που έρχεται με πνεύμα υπεροχής, αυτοπεποίθησης και εμπιστοσύνης στον εαυτό του και τη σοφία του. Δεν μπορεί να το κάνει κάποιος που κάνει επίδειξη του πνευματικού του βιογραφικού και του πνευματικού του εκτοπίσματος. Αυτό μπορεί να το κάνει μόνο κάποιος που έμαθε να πεθαίνει και να συσταυρώνεται με τον Ιησού.Κάποιος που κατάλαβε ότι η ανάσταση για να συμβεί, προηγήθηκε ο Γολγοθάς και πριν τον Γολγοθά, η Γεσθημανή, με το: «Πάτερ, εάν θέλης να απομακρύνης το ποτήριον τούτο απ’ εμού· πλην ουχί το θέλημά μου, αλλά το σον ας γείνη» (Λουκ. 22:42) και στη συνέχεια το: «ελθών εις αγωνίαν, προσηύχετο θερμότερον, έγεινε δε ο ιδρώς αυτού ως θρόμβοι αίματος καταβαίνοντες εις την γην» (Λουκ. 22:44).
Μέσα στο περιβάλλον αυτό της απόλυτης αδυναμίας και εγκατάλειψης, δεν υπάρχουν τα περιθώρια για υπεροχή πνεύματος και σοφίας. Εκεί ο Χριστός, μέσα σε τέλεια αδυναμία, έχει τα μάτια Του στραμμένα μόνο στον Πατέρα. Από εκεί παίρνει θάρρος ο απ. Παύλος όταν είναι μέσα σε μεγάλες δοκιμασίες να λέει: «Όθεν ευ-
αρεστούμαι εις τας αδυναμίας, εις τας ύβρεις, εις τας ανάγκας, εις τους διωγμούς, εις τας στενοχωρίας, υπέρ του Χριστού· διότι όταν ήμαι αδύνατος, τότε είμαι δυνατός» (Α΄ Κορ. 12:10).
Αυτό το φρόνημα είδε ο Θεός στον Υιό και Τον ανέστησε «λύσας τας ωδίνας του θανάτου, διότι δεν ήτο δυνατόν να κρατήται υπ’ αυτού» (Πράξ. 2:24). Αυτό το φρόνημα είδε ο Θεός στον απ. Παύλο και του είπε: «Αρκεί εις σε η χάρις μου· διότι η δύναμίς μου εν αδυναμία δεικνύεται τελεία» και συνεχίζει ο απ. Παύλος: «με άκραν λοιπόν ευχαρίστησιν θέλω καυχηθή μάλλον εις τας αδυναμίας μου, διά να κατοικήση εν εμοί η δύναμις του Χριστού» (Β΄ Κορ. 12:9).
Να γιατί ο απ. Παύλος θέλει να γνωρίζει συνεχώς τον Ιησού Χριστό και τούτον εσταυρωμένο. Γιατί όσο περισσότερο Τον γνωρίζει και συσταυρώνεται μαζί Του, τόσο περισσότερο φανερώνεται ο Ανεστημένος Ιησούς στη ζωή του! Το λέει άλλωστε με σαφήνεια παρακάτω: «διά να γνωρίσω αυτόν και την δύναμιν της αναστάσεως αυτού και την κοινωνίαν των παθημάτων αυτού, συμμορφούμενος με τον θάνατον αυτού» (Φιλ. 3:10).
Λευτέρης Τοπάλογλου
Κοζάνη
