Χαμένος ο άνθρωπος μέσα στα πάθη του και τις επιθυμίες του, με την αμαρτία να τον οδηγεί στο θάνατο, βιώνει κάθε μέρα την απογοήτευση και την απελπισία. Το σκοτάδι μέσα στο οποίο ζει του υπενθυμίζει κάθε μέρα ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα γι’ αυτόν. «Διότι ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος». Αυτό όμως που δεν γνωρίζει είναι η συνέχεια στον Λόγο αυτό: «…το δε χάρισμα του Θεού, ζωή αιώνιος δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών» (Ρωμ. ς:23).
Στο αδιέξοδο του ο Θεός του φανερώνει την διέξοδο από το σκοτάδι και το θάνατο και διαγράφει έμπροσθεν του τη θυσία του Χριστού, και τα αίμα, το οποίο χύθηκε για την αμαρτία του. Στο άκουσμα της φωνής του Θεού, ο άνθρωπος ο ειλικρινής αφυπνίζεται και τότε η ελπίδα ζωντανεύει μέσα του και με όλη τη δύναμη της ψυχής του αναζητά τον Σωτήρα του στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.
Ο απ. Παύλος λέγει: «ο Θεός όμως πλούσιος ων εις έλεος, δια την πολλήν αγάπην αυτού με την οποίαν ηγάπησεν ημάς, και ενώ ήμεθα νεκροί δια τα αμαρτήματα, εζωοποίησεν ημάς μετά του Χριστού (κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι) και συνανέστησε και συνεκάθισεν εν τοις επουρανίοις δια Ιησού Χριστού, δια να δείξη εις του επερχομένους αιώνας τον υπερβάλλοντα πλούτον της χάριτος αυτού δια της προς ημάς αγαθότητος εν Χριστώ Ιησού. Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι δια της πίστεως, και τούτο δεν είναι από εσάς, Θεού το δώρον, ουχί εξ έργων, δια να μη καυχηθή τις» (Εφεσ. β:4). Δώρο λοιπόν και έκφραση της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο ο Ιησούς Χριστός.
Ο Χριστός, λοιπόν είναι η ελπίδα του ανθρώπου, γι’ αυτό και όλοι όσοι απολαμβάνουν τη ζωή δια του Χριστού περιμένουν με πίστη την ημέρα της απολυτρώσεώς τους. Για τους ανθρώπους που πιστεύουν στο Χριστό, θάνατος δεν υπάρχει πλέον.
Ο ίδιος ο Χριστός έλεγε: «Εγώ είμαι η ανάστασις και η ζωή. Ο πιστεύων εις εμέ, και αν αποθάνη, θέλει ζήσει. Και πας όστις ζή και πιστεύει εις εμέ, δεν θέλει αποθάνει εις τον αιώνα» (Ιωάν. ια:25). Ο δε απ. Παύλος αναφερόμενος εις την αρπαγή της εκκλησίας την οποία προσδοκούν και περιμένουν όλοι οι πιστοί λέγει: «Διότι εάν πιστεύωμεν ότι ο Ιησούς απέθανε και ανέστη, ούτω και ο Θεός τους κοιμηθέντας δια του Ιησού θέλει φέρει μετ’ αυτού. Διότι τούτο σας λέγομεν δια του λόγου του Κυρίου, ότι ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν εις την παρουσίαν του Κυρίου, δεν θέλομεν προλάβει τους κοιμηθέντας. Επειδή αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ’ ουρανού με κέλευσμα, με φωνή αρχαγγέλου, και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον, έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν, θέλομεν αρπαχθή μετ’ αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα. Και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου. Λοιπόν παρηγορείτε αλλήλους με τους λόγους τούτους» (Α΄ Θεσ. δ:14).
Αυτή η ελπίδα πρέπει να γίνει ελπίδα όλων μας.
Κώστας Κονδύλης
