Είναι το πιο χαρμόσυμο μήνυμα που θα μπορούσαμε να δεχθούμε σήμερα: Ο Θεός αγάπησε τον κόσμο (δηλαδή τον κάθε άνθρωπο χωριστά) ώστε παρέδωσε στον θάνατο τον μονογενή του Υιό ώστε να μην χαθεί κάθε ένας που πιστεύει σε αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια.
Αυτή είναι μια απάντηση που έδωσε ο Ιησούς σε έναν από τους φαρισαίο, που λεγόταν Νικόδημος, άρχοντας των Ιουδαίων, όταν ήρθε στον Ιησού νύχτα (από τον φόβο ότι θα κακοχαρακτηρισθεί από τους συνομόθρησκούς του) και παραδέχθηκε με την απλή πίστη ότι είναι απεσταλμένος από τον Θεό γιατί αυτό αποδεικνύουν τα θαύματα τα οποία κάνει. Και σήμερα δεν μπορούμε παρά να παραδεχθούμε ότι υπάρχει Θεός βλέποντας την φύση τους ουρανούς και τη γη αλλά και τον άνθρωπο και όλα τα όντα που έχει πλάσει ο Θεός πάνω στην γη. Όλα φανερώνουν τη δόξα του. Αστέρες και πλανήτες κινούνται με αρμονία στο σύμπαν σε αποστάσεις εκατομμυρίων έτη φωτός μακριά, ενώ ο μικρόκοσμος και ο ανθρώπινος αλλά και άλλοι οργανισμοί ακόμα εξερευνούνται από τον άνθρωπο με θαυμασμό για την τελειότητά τους.
Στην συνάντηση αυτή ο Ιησούς διακρίνοντας την πίστη του Νικόδημου, του αποκάλυψε με θαυμαστό και καθαρό τρόπο την μεγάλη αγάπη του Θεού πατέρα για τον άνθρωπο. Τον αγάπησε τόσο πολύ ώστε έστειλε τον μονογενή Υιό του να ενσαρκωθεί να περάσει από την ανθρώπινη σάρκα και ζωή όχι για να καταδικάσει τον κόσμοαλλά για να σωθεί ο κόσμος δι αυτού. Όποιος πιστεύει σε αυτόν δεν έχει να φοβηθεί τη θεϊκή κρίση, αυτός όμως που δεν πιστεύει έχει κιόλας καταδικαστεί, όχι γιατί είναι αμαρτωλός, αλλα΄γιατί δεν πίστεψε στο μονογενή Υιο του Θεού.
«Και αύτη είναι η κρίσις, ότι το φως ήλθεν εις τον κόσμον, και οι άνθρωποι ηγάπησαν το σκότος μάλλον παρά το φώς· διότι ήσαν πονηρά τα έργα αυτών.» (κατά Ιωάννη 3:19)Αυτή είναι η καταδίκη: ότι το φως ήρθε στον κόσμο αλλά οι άνθρωποι αγάπησαν το σκοτάδι περισσότερο παρά το φως, γιατί οι πράξεις τους ήταν πονηρές. Δεν μας καταδικάζει ο Θεός γιατί είμαστε αμαρτωλοί και έχουμε το βάρος της αμαρτίας και του πάθους να κυριεύει την ζωή μας και ακόμα να πράττουμε πράγματα που δεν θέλουμε από την πίεση του πάθους μας, γιατί αναγνωρίζει την αδυναμία μας και την ανθρώπινη φύση μας. Γι αυτό η αγάπη του έστειλε τον Υιό του τον μονογενή να ζήσει ανάμεσά μας άγιος και αναμάρτητος και να σταυρωθεί πάνω στον σταυρό του Γολγοθά για τις αμαρτίες μας.
Έτσι τώρα αυτό που απομένει να κάνουμε είναι να πιστεύσουμε στον Ιησού που είναι το Φως του κόσμου, να τον αποδεχθούμε σαν προσωπικό μας σωτήρα και εκείνος θα πάρει τα βάρη μας, τις αμαρτίες μας και τα πάθη μας. Είναι σαν να είναι κάποιος άρρωστος και να του λένε υπάρχει το φάρμακο (και χωρίς χρήματα) και απλά πρέπει να το πάρεις… Ας μην γινόμαστε αρνητές αυτής της αγάπης γιατί κάποια μέρα θα είμαστε αναπολόγητοι όχι για τις αμαρτίες μας αλλά για το ότι υπάρχει το φως και δεν το αποδεχθήκαμε.
