Λένε ότι δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα από τη δίψα. Νηστικός ο άνθρωπος μπορεί αντέξει πολλές ημέρες, χωρίς νερό όμως…
Στη χώρα μας αλλά και γενικότερα στις χώρες της Μεσογείου αυτό είναι γνωστό, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες Ιούλιο και Αύγουστο που το θερμόμετρο ανεβαίνει κατακόρυφα. Το φοβερό είναι ότι πολλοί άνθρωποι παθαίνουν χωρίς να το αντιληφθούν αφυδάτωση, ενώ ζουν σε σπίτια που διαθέτουν τουλάχιστον 3 βρύσες.
Στη περικοπή αυτή του ευαγγελίου (Ιωάννης 4:1-26) βλέπουμε μια περίεργη σκηνή να εκτυλίσσεται που σαν κεντρικό της θέμα έχει το «νερό». Από την μια πλευρά του πηγαδιού κουρασμένος από την οδοιπορία ο «Γιός του θεού» που ήταν και «Γιός ανθρώπου» και από την άλλη μια γυναίκα, Σαμαρείτιδα, που η αξία της για εκείνη την εποχή ήταν πολύ μικρή. Η γυναίκα αυτή διψά και η αλήθεια είναι πως όλοι οι άνθρωποι διψάμε για πολλά πράγματα μέσα σ ΄αυτή τη ζωή.
Διψάω για χαρά, ευτυχία, απόλαυση!
Που θα πάω; «Άδραξε την ημέρα, carpediem» έλεγαν οι Λατίνοι. «Ζήσε τη ζωή σου σήμερα όσο προλαβαίνεις μιας και αύριο θα πεθάνεις» έλεγαν με θάρρος, εδώ στην Αθήνα οι δικοί μας Επικούρειοι φιλόσοφοι. Αποτέλεσμα; Ναι, πράγματι ο κόσμος μπορεί να σου προσφέρει κάποιες απολαύσεις αλλά να ξέρεις, χαρακτηριστικό τους είναι η προσκαιρότητα. «Διά πίστεως ο Μωϋσής, αφού εμεγάλωσεν, ηρνήθη να λέγηται υιός της θυγατρός του Φαραώ, προκρίνας μάλλον να κακουχήται με τον λαόν του Θεού παρά να έχη πρόσκαιρον απόλαυσιν αμαρτίας, κρίνας τον υπέρ του Χριστού ονειδισμόν μεγαλήτερον πλούτον παρά τους εν Αιγύπτω θησαυρούς»·(Εβρ. 11:25). Πόσες φορές μετά από ένα ξενύχτι επέστρεψες στο σπίτι σου άδειος; Ή το συναίσθημα να ξυπνάς το πρωί με ένα ασήκωτο κεφάλι και να αναρωτιέσαι: «Καλά αυτό ήταν μόνο;» Μια δίψα… ένα κενό. Τα ίδια και τα ίδια, καμιά ανάπαυση, η δίψα παραμένει!
Διψάω για έναν σκοπό που θα δώσει νόημα στη ζωή μου!
Πολιτικά συστήματα, καθεστώτα, θεωρίες, προσπάθειες για αλλαγή. «Να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο με ισότητα ελευθερία και ειρήνη». Μπα… δε βαριέσαι «Η εγχείρηση πέτυχε, ο ασθενής απεβίωσε». Μηδέν! «…καθώς είναι γεγραμμένον Ότι δεν υπάρχει δίκαιος ουδέεις, δεν υπάρχει τις έχων σύνεσιν·δεν υπάρχει τις εκζητών τον Θεόν. Πάντες εξέκλιναν, ομούεξηχρειώθησαν·δεν υπάρχει ο πράττων αγαθόν, δεν υπάρχει ουδέ εις».(Ρωμ. 3:10)
Διψάω για αγάπη, συναναστροφή!
Μια ομολογία: «Είμαι άσχημη, δε με θέλει κανένας. Όταν αρρώστησα πονούσα τόσο πολύ που το μόνο που ήθελα ήταν να πεθάνω. Ναι ήθελα να πεθάνω για να πάω να συναντήσω τον πατέρα μου. Μόνο αυτός με αγαπούσε!». Για τον Θεό είσαι μοναδικός και πολύτιμος! Σε αγαπάει τόσο όσο δεν μπορείς να φανταστείς! Για να στο αποδείξει έδωσε τον Υιό του τον μονογενή για να πεθάνει για σένα στο σταυρό του Γολγοθά. «Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον. Επειδή δεν απέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού εις τον κόσμον διά να κρίνη τον κόσμον, αλλά διά να σωθή ο κόσμος δι' αυτού» (Ιωάννης 3:16-17).
Δεν είναι μια θεωρία η αγάπη Του. Είναι μια πραγματικότητα που τη ζουν εκατομμύρια άνθρωποι στο κόσμο που έχουν αναγεννηθεί. Απλά ζήτησε Του να σου δώσει νερό. Πλησίασε Τον και θα σε πλησιάσει. «Εάν τιςδιψά, ας έρχηται προς εμέ και ας πίνη. Όστις πιστεύειεις εμέ, καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί ύδατος ζώντος θέλουσι ρεύσει εκ της κοιλίας αυτού» (Ιωάννης 7:37).
Διψάω, αλλά δεν ξέρω που βρίσκεται το καθαρό νερό.
Μην ψάχνεις σε ένα δόγμα σε μια θρησκεία, σε ένα σύνολο κανόνων και διατάξεων. Μην ψάχνεις σε θολά νερά παραδόσεων μύθων και λάκκων που αναβλύζουν βρώμικα νερά. «Διότι δύο κακά έπραξεν ο λαός μου εμέ εγκατέλιπον, την πηγήν των ζώντων υδάτων, και έσκαψαν εις εαυτούς λάκκους, λάκκους συντετριμμένους, οίτινες δεν δύνανται να κρατήσωσιν ύδωρ». (Ιερεμίας 2:13)
Μόνο το ευαγγέλιο είναι η αλήθεια. Μόνο ο Χριστός σώζει. Μη νομίζεις πως πρέπει να είσαι άξιος, μορφωμένος, πλούσιος για να βρεις αυτό το νερό. Δεν είναι ότι κάτι πρέπει να κάνεις για να βρεις αυτή την πηγή. Η πηγή εαυτή είναι μοναδική. «Και δεν υπάρχει δι' ουδενός άλλου η σωτηρία·διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, διά του οποίου πρέπει να σωθώμεν». (Πράξεις 4:12).
Λουκάς Ποζιός
