Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός ήρθε στον κόσμο που ζούμε, με μια μεγάλη αποστολή. Να φέρει τον άνθρωπο σε επαφή με τον μόνο και αληθινό Θεό, να του δημιουργήσει μια ευτυχισμένη ζωή και τελικά να τον κάνει μέτοχο της ουράνιας βασιλείας.
Η αποστολή του πέτυχε, χωρίς κανένα μέσο, χωρίς χρήματα, χωρίς έντυπα, χωρίς διαφήμιση, χωρίς ραδιόφωνο, χωρίς τηλεόραση, χωρίς βία, χωρίς όπλα, χωρίς ένοπλους υποστηρικτές. Μόνο με την αγάπη Του. Με τη γλυκιά Του παρουσία. Με την ταπεινή Του εμφάνιση και το πράο πνεύμα.
Αγάπησε τους αμαρτωλούς. Έγινε φίλος των αμαρτωλών και κατηγορήθηκε γι’ αυτό. Αγκάλιασε τον φτωχό, τον άρρωστο, τον παραπεταμένο, τον αγράμματο. Έκανε τον αμαρτωλό άγιο, θεράπευσε τον άρρωστο, έσωσε τους χαμένους και έκανε δάσκαλους της σοφίας του Ευαγγελίου, τους απλούς αγράμματους ψαράδες.
Έκανε τους ανθρώπους αδελφούς, ταπεινώνοντας τον πλούσιο και υψώνοντας τον φτωχό, για να ανήκουν στο σώμα Του, στη ζωντανή εκκλησία Του. Αφού έμεινε με τους αποστόλους και τους άλλους αδελφούς, σαράντα μέρες μετά την ανάστασή Του, «λέγων τα περί της βασιλείας του Θεού» Πράξεις α:3, τους αποκάλυψε το Λόγο Του και τους απέστειλε. «Τότε διήνοιξεν αυτών τον νούν, διά να καταλάβωσι τας γραφάς· και είπε προς αυτούς ότι ούτως είναι γεγραμμένον και ούτως έπρεπε να πάθη ο Χριστός και να αναστηθή εκ νεκρών τη τρίτη ημέρα, και να κηρυχθή εν τω ονόματι αυτού μετάνοια και άφεσις αμαρτιών εις πάντα τα έθνη» Λουκάς κδ:45-47.
Τους παρήγγειλε ακόμη να μαρτυρήσουν το λυτρωτικό έργο του σταυρού και την ανάστασή Του, αφού περιμένουν πρώτα να λάβουν «την επαγγελίαν του Πατρός, την οποίαν ηκούσατε, είπε, παρ’ εμού. Διότι ο μεν Ιωάννης εβάπτισεν εν ύδατι, σεις όμως θέλετε βαπτισθή εν Πνεύματι Αγίω ουχί μετά πολλάς ταύτας ημέρας» Πράξεις α:4-6.
Στο τέλος των σαράντα ημερών τους οδήγησε στον τόπο που θα αναλαμβανόταν. «Και έφερεν αυτούς έξω έως εις Βηθανίαν, και υψώσας τας χείρας αυτού ευλόγησεν αυτούς. Και ενώ ευλόγει αυτούς, απεχωρίσθη απ’ αυτών και ανεφέρετο εις τον ουρανόν» Λουκάς κδ:50-51.
Έτσι ο Κύριος ένδοξος νικητής και θριαμβευτής, αναχώρησε από τη γη και μπήκε στον ουρανό και «είναι εν τη δεξιά του Θεού, και μεσιτεύει υπέρ ημών» Ρωμαίους η:34.
Κρίμα τον κόπο και την κακία που μεταχειρίσθηκαν οι αρχιερείς, οι ιερείς, οι πρεσβύτεροι και όλοι οι Φαρισαίοι, για να Τον σταυρώσουν και να σώσουν τη θρησκεία τους από τον αφανισμό. Η θρησκεία τους εξαφανίστηκε, αλλά το κακό είναι ότι οι ίδιοι δεν κατάλαβαν ότι ήρθε ο Μεσσίας, που περίμεναν και παρέσυραν και όλο τον λαό στην πλάνη και χάσανε την ευκαιρία, με όλες τις κακές συνέπειες για τον λαό Ισραήλ.
Οι μαθητές είδαν τον Κύριο να αναλαμβάνεται, «Και αφού είπε ταύτα, βλεπόντων αυτών ανελήφθη, και νεφέλη υπέλαβεν αυτόν από των οφθαλμών αυτών» Πράξεις α:9.
Ο Ουράνιος Θεός και Πατέρας, όμως, δεν τους άφησε να λυπηθούν και να αισθανθούν μόνοι και εγκαταλειμμένοι. Έστειλε δύο αγγέλους να τους πληροφορήσουν και να τους παρηγορήσουν. «Και ενώ ήσαν ατενίζοντες εις τον ουρανόν ότε αυτός ανέβαινεν, ιδού, άνδρες δύο με ιμάτια λευκά εστάθησαν πλησίον αυτών, οίτινες και είπον· Άνδρες Γαλιλαίοι, τι ίστασθε εμβλέποντες εις τον ουρανόν; Ούτος ο Ιησούς, όστις ανελήφθη αφ’ υμών εις τον ουρανόν, θέλει ελθεί ούτω καθ’ ον τρόπον είδετε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν» Πράξεις α:10,11.
Η μεγαλύτερη παρηγοριά που τους έδωσε ο Θεός και Πατέρας, με τους δύο αγγέλους, ήταν ότι ο Ιησούς Χριστός θα ξαναρθεί στη γη. Αυτή είναι η παρηγοριά για όλους μας. Περιμένουμε τον Χριστό μας να ξανάρθει πάλι, γιατί προκοπή δεν πρόκειται να δούμε, με τον κόσμο της αδικίας που κυβερνάει τη γη, στηριζόμενος στην κακία, στον ανταγωνισμό, στους εξοπλισμούς και στην πονηρή πολιτική.
Ευτυχισμένοι οι άνθρωποι που Τον περιμένουν και δεν θα χάσουν την ευκαιρία της δεύτερης παρουσίας του Χριστού, όπως οι Ισραηλίτες έχασαν την ευκαιρία της πρώτης.
«Χριστιανισμός» - τεύχος 42
Ιούνιος 1989
