«Και ήκουσα φωνήν εκ του ουρανού λέγουσαν προς εμέ· Γράψον, Μακάριοι οι νεκροί, οίτινες αποθνήσκουσιν εν Κυρίω από του νυν. Ναι, λέγει το Πνεύμα, διά να αναπαυθώσιν από των κόπων αυτών, και τα έργα αυτών ακολουθούσι με αυτούς.» Αποκ. ιδ:13
Σε αυτό το άρθρο θα κάνουμε μια αναδρομή στο έργο που ο Κύριος έκανε μέσα από την διακονία του αδ. Λούη στην Ελλάδα, όσο ο χώρος μας το επιτρέπει.
Ο Λεωνίδας Φέγγος από την αρχή της πνευματικής του πορείας το 1946, μέχρι και το τέλος της πίστεως του το 2017 ήταν πρώτα από όλα ένας ένθερμος, ειλικρινής και αγνός χριστιανός. Και πάνω σε αυτό το θεμέλιο, μιας καρδιάς δηλαδή που ζούσε μέσα της ο Χριστός εν δυνάμει, μπόρεσε ο Κύριος να οικοδομήσει αρχικά έναν εργάτη του Ευαγγελίου ανεπαίσχυντο, ορθοτομούντα τον λόγο της αληθείας και κατόπιν μια ολόκληρη εκκλησία, με χιλιάδες πιστούς. Την μεγαλύτερη ετερόδοξη εκκλησία αυτή τη στιγμή σε όλη την Ελλάδα. Αγαπούσε πολύ τον λόγο του Θεού. Αυτό ήταν ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του. Μελετούσε πολλές ώρες κάθε μέρα την Αγία Γραφή και ένοιωθε έντονα την ανάγκη, αυτό τον πνευματικό θησαυρό που είχε βρει, να τον μοιραστεί και με τους άλλους. Το όραμά του ήταν να ευαγγελιστεί ο ελληνικός λαός και να γνωρίσουν όλοι οι Έλληνες τις αλήθειες του Ευαγγελίου
Αυτή η φλόγα που είχε μέσα του από την αρχή που πίστεψε, τον ωθούσε να δίνει την μαρτυρία του για τον Χριστό όπου και όπως μπορούσε. Ομολογούσε στους συμφοιτητές του στην ιατρική σχολή, πήγαινε και μιλούσε στους φυματικούς στο νοσοκομείο «Σωτηρία», επισκεπτόταν ψυχές σε σπίτια και μελετούσαν μαζί την Καινή Διαθήκη.
Τότε γνώρισε και την σύζυγο του Μαρίτσα Μεταλλινού, η οποία υπήρξε άξια βοηθός του όλα αυτά τα χρόνια και χωρίς την οποία -όπως ο ίδιος έλεγε- δεν θα είχε καταφέρει τίποτε. Οι εποχές εκείνες είναι δύσκολες, οι ελευθερίες περιορισμένες και αρκετές φορές λόγω της πίστης του θα δεχτεί απειλές και προπηλακισμούς ακόμα και προσαγωγές σε αστυνομικά τμήματα. Το έτος 1956 βρίσκει τον Λεωνίδα Φέγγο στην Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής στην οδό Αιόλου 43. Ο ποιμένας, ο ελληνορουμάνος Αλέξανδρος Δεληγιάννης, αμέσως μόλις παίρνει την πολυπόθητη βίζα, αναχωρεί για να εγκατασταθεί στις ΗΠΑ και τον αφήνει στη θέση του. Για να εκτελεί όμως περισσότερο χρέη γραμματέα της εκκλησίας παρά ποιμένα. «Ξέρουμε ότι δεν κάνεις για αυτή την δουλειά αλλά δεν υπάρχει και κάποιος άλλος αυτή τη στιγμή». Έτσι του είπε όταν τον αποχαιρέτησε. Όμως: «ο άνθρωπος βλέπει το φαινόμενον ο δε Κύριος βλέπει την καρδίαν.» Α΄ Σαμουήλ ις:7. Και ο Κύριος έβλεπε μια καρδιά γεμάτη από αγάπη για τον λόγο Του και έτοιμη να κάνει όλο το θέλημα Του.
Κάτω από την δική του διαποίμανση η εκκλησία αρχίζει αμέσως να ανασυγκροτείται και να αυξάνει πνευματικά. Ο Κύριος σώζει πολλές ψυχές, «προσθέτει τους σωζομένους» και αναγκάζονται να μεταφερθούν σε άλλη μεγαλύτερη αίθουσα στην οδό Αιόλου 70. Την αίθουσα αυτή την έχει παραχωρήσει η ιεραποστολή μιας μεγάλης αμερικανικής εκκλησίας της πεντηκοστής, των «Συνάξεων του Θεού» (Assemblies of God). Το έργο του Θεού συνεχίζει να αυξάνει και κάποια στιγμή η ιεραποστολή βάζει έναν όρο. Αν θέλουν να παραμείνουν στην αίθουσα θα πρέπει να υπογράψουν τα εξής: «Εγώ ο ποιμένας, οι πρεσβύτεροι, οι διάκονοι και άπαν το πλήρωμα της εκκλησίας, ανήκουμε στη οργάνωση Assemblies of God και θα υπακούμε εις πάσας τας αρχάς αυτής.» Ο αδελφός Λεωνίδας Φέγγος αρνείται να υπογράψει. «Εγώ υπακούω στον Χριστό και στο ευαγγέλιο και πουθενά αλλού.» Αυτή ήταν η απάντηση του. Τα περισσότερα από τα μέλη της εκκλησίας συντάσσονται μαζί του κι αναγκάζονται να αποχωρήσουν. Θα βρουν μια φτωχική αίθουσα με 72 σκαλιά, στην Πλατεία Κοτζιά, οδός Ευπόλιδος 8 και αυτή θα είναι η πρώτη Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής.
Ξεκίνησαν περίπου 120 χριστιανοί, όλοι τους φτωχοί βιοπαλαιστές και χωρίς βοήθεια από πουθενά. Κουβαλώντας τα θρανία της εκκλησίας στις πλάτες τους, από την μια αίθουσα στην άλλη. Σαράντα δύο χρόνια μετά, οι 120 χριστιανοί έχουν γίνει 120 εκκλησίες, στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο.
Αναφέραμε πριν ότι ο αδελφός Λεωνίδας Φέγγος είχε ιδιαίτερη αγάπη για τον λόγο του Θεού και διάβαζε πολλές ώρες καθημερινά την Αγία Γραφή. Το να διαβάζεις όμως απλά τον λόγο του Θεού δεν αρκεί, πρέπει και να τον εφαρμόζεις. Και ο αδελφός είχε την θέληση να τον εφαρμόσει ακριβώς και με λεπτομέρεια και στην προσωπική του ζωή αλλά και στην εκκλησία που ποίμαινε. Ο Κύριος τον πλαισίωσε με άξιους συνεργάτες, προφήτες και διδάσκαλους (τους αδελφούς Νίκο Νικολακόπουλο, Μιχάλη Ζηνόπουλο, Χρήστο Νασσόπουλο, Νίκο Μεταλλινό, κ.α) και άρχισαν βήμα-βήμα να προσαρμόζουν την λειτουργία της εκκλησίας πάνω στα αποστολικά διατάγματα της Καινής Διαθήκης: «Οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας και όλοι οι εργάτες του ευαγγελίου δεν θα πληρώνονται αλλά θα εργάζονται με τας ιδίας αυτών χείρας όπως έκανε και ο απόστολος Παύλος.» (Α΄ Θεσσαλονικείς β:9 και Α΄ Κορινθίους δ:12). «Διαζύγιο η εκκλησία δεν δίνει γιατί ο γάμος είναι αδιάλυτος». (Λουκάς ις:18, κ.α.). «Οι γυναίκες δεν μπορούν να κηρύττουν στην εκκλησία» (Κορινθίους Α΄ ιδ:35). «Η θεία κοινωνία πρέπει να γίνεται κάθε Κυριακή (Πράξεις κ:7) και ακριβώς όπως την περιγράφει η Καινή Διαθήκη». (Λουκάς κβ:17-20). «Οι γυναίκες πρέπει να είναι σεμνές (Α΄ Τιμοθέου β:9) και την ώρα της προσευχής πρέπει να καλύπτονται» (Α’ Κορινθίους ια:5). Και άλλα πολλά τα οποία θα έλεγε κανείς ότι θα απομακρύνανε τους ανθρώπους από την Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής παρά θα τους προσήλκυαν. Κι όμως συνέβη το αντίθετο.
Πολλοί ειλικρινείς άνθρωποι ελκύστηκαν από μια εκκλησία που δίδασκε ακριβώς την αλήθεια του Ευαγγελίου χωρίς να λογαριάζει το κόστος. Χωρίς ανθρώπινες διδασκαλίες, χωρίς παρερμηνείες, χωρίς κολακείες προς το ακροατήριο. Ο αδελφός Λεωνίδας Φέγγος δεν ήταν κάποιος που απλά έδινε κατευθύνσεις μέσα από κάποιο γραφείο. Ήταν παρών και ενεργός μέσα στο έργο του Θεού και σε όλες τις διαστάσεις του. Στον ευαγγελισμό, στα κηρύγματα, συνέχεια σε ταξίδια σε όλη την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Θυσιάζοντας από την προσωπική, οικογενειακή, επαγγελματική του ζωή. Οι γιατροί της γενιάς του και ειδικά οι καρδιολόγοι (ήταν γιατρός καρδιολόγος-παθολόγος), απέκτησαν οι περισσότεροι μεγάλες περιουσίες. Εκείνος το μόνο που απέκτησε ήταν το σπίτι του στο Λαγονήσι. Που ήταν μάλλον «σπίτι μας» παρά «σπίτι του.» Πάντα γεμάτο με αδελφούς, συνέχεια να φιλοξενεί ευλογημένες χριστιανικές συναναστροφές και κοινωνίες. Και όταν ο αδελφός Λούης κουραζότανε (πάντα ήθελε να κοιμάται νωρίς) πήγαινε, φορούσε τις πυτζάμες του και σε καληνύχτιζε. Δεν σου έλεγε να φύγεις, αν ήθελες μπορούσες να καθίσεις κι άλλο. Η απλότητα του ήταν πραγματικά παροιμιώδης. Υπήρξε ίσως το πιο έντονο στοιχείο του χριστιανικού του χαρακτήρα. Ένα άλλο χαρακτηριστικό του γνώρισμα ήταν το πηγαίο και ευφυές χιούμορ του με το οποίο πολλές φορές διάνθιζε τα κηρύγματα του.
Το 1986 ξεκινάει το έργο της εφημερίδας «Χριστιανισμός». Πολλές ψυχές σώζονται. Το 1994 ξεκινάει το έργο του ραδιοφωνικού σταθμού «Χριστιανισμός». Ο αδελφός Λεωνίδας κάνει τα πρωινά την εκπομπή: «Η καλή ημέρα αρχίζει με τον Ιησού Χριστό» και η ακροαματικότητα είναι πολύ μεγάλη. Χιλιάδες Έλληνες μαθαίνουν για πρώτη φορά στη ζωή τους τις αιώνιες αλήθειες του ευαγγελίου και ανάμεσα σε αυτούς που ακούν είναι και μεγάλα ονόματα της πολιτικής και καλλιτεχνικής ζωής. Οι εκκλησίες γεμίζουν από ψυχές σε όλη την Ελλάδα. Να σημειώσουμε εδώ, ότι και στο εγχείρημα της εφημερίδας και σε εκείνο του ραδιοφωνικού σταθμού πολλοί από τους συνεργάτες του ήταν αντίθετοι. Γιατί ξεκινούσε χωρίς να υπάρχουν οι ανάλογες προϋποθέσεις (υποδομές, εμπειρία, οικονομικό υπόβαθρο). Όμως ο αδελφός Λεωνίδας Φέγγος τολμούσε κι έκανε πάντα το βήμα της πίστεως γιατί είχε προσωπική επικοινωνία και οδηγία από τον Κύριο και γιατί είχε πνευματική όραση και όραμα για το έργο του Θεού στην Ελλάδα. Οπωσδήποτε έκανε και λάθη. Δεν θα ισχυριστούμε το αντίθετο. Και ο ίδιος άλλωστε το παραδεχόταν και συνήθιζε να λέει το εξής: «Λάθη δεν κάνει μόνο όποιος δεν κάνει τίποτε. Όποιος είναι αργός. Όποιος εργάζεται για τον Θεό, θα κάνει και λάθη.» Και εκείνος εργάστηκε για τον Θεό. Περισσότερο από όλους μας.
Το 2002 θα αποχωρήσει από ποιμένας της κεντρικής εκκλησίας της Αθήνας παραδίδοντας στον αδελφό Σπύρο Φέγγο και λίγο καιρό αργότερα θα αποχωρήσει και από την προεδρία της Συνόδου της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας Πεντηκοστής παραδίδοντας στον αδελφό Νίκο Νικολακόπουλο. Έκτοτε θα παραμείνει ένα απλό μέλος της εκκλησίας, ακούγοντας τα κηρύγματα καθισμένος στο θρανίο του, δίπλα στην αγαπημένη του σύζυγο.
Το ότι αποχώρησε από θέσεις ηγεσίας την στιγμή που δεν τον αμφισβητούσε κανείς και χωρίς να υπάρχει κάποιο κώλυμα υγείας ή προϋπόθεσης μέσα από τον λόγο του Θεού δείχνει το «ποιόν του ανδρός.» Έφυγε πλήρης ημερών, 89 ετών, αλλά και πλήρης καρπών δικαιοσύνης. Όλων εμάς δηλαδή, που υπήρξαμε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο -άμεσα ή έμμεσα- καρπός της διακονίας του και του έργου του.
Ο αδελφός Λεωνίδας Φέγγος έφυγε αλλά θα είναι παρών. Παρών μέσα από την λειτουργία της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας Πεντηκοστής της οποίας υπήρξε πρωτεργάτης και για πολλά χρόνια πνευματικός ηγέτης. Παρών μέσα από τα κηρύγματα και τα μαθήματα του που έχουν διασωθεί και που θα συνεχίσουν να ακούγονται από όλους μας, για να μας οδηγούν και να μας διαφυλάττουν στην υγιαίνουσα διδασκαλία.
Καλούμαστε όλοι να μιμηθούμε την πίστη του και να φανούμε αντάξιοι της βαριάς πνευματικής κληρονομιάς που μας άφησε.
