Από την αρχή της δημιουργίας μέχρι σήμερα, δισεκατομμύρια άνθρωποι γεννήθηκαν και κατοίκησαν τη γη, και όλοι αυτοί αγωνίσθηκαν, για να επιβιώσουν και να δημιουργήσουν.
Κάποιοι πέτυχαν σπουδαία πράγματα, προάγοντας τις τέχνες, τις επιστήμες, κάνοντας σημαντικές ιστορικές ανακαλύψεις, διευκολύνοντας τις ζωές των ανθρώπων.
Άλλοι, κατέχοντας ή διεκδικώντας εξουσία, κινούμενοι τις περισσότερες φορές από μιαν άκρατη φιλοδοξία, υλοποιώντας την επιθυμία τους να κατακτήσουν, να επεκταθούν, να απολαύσουν δόξα και τιμές και να αφήσουν «μεγάλο όνομα» στην ιστορία, ξόδεψαν τη ζωή τους σε πολέμους, σκότωσαν ανθρώπους, αφάνισαν έθνη. Οι υπόλοιποι, οι πολλοί και ανώνυμοι, κατάφεραν απλώς να επιβιώσουν, αγωνιζόμενοι στο στίβο της καθημερινότητας.
Όλοι ανεξαιρέτως, επώνυμοι και ανώνυμοι, σπουδαίοι και ασήμαντοι, πλούσιοι και φτωχοί, ένδοξοι και ονομαστοί στρατηγοί ή άγνωστοι στρατιώτες, τελείωσαν κάποια στιγμή την επίγεια διαδρομή τους και ακολούθησαν την οδό πάσης σαρκός, υποτασσόμενοι στην φυσική νομοτέλεια του θανάτου, ανήμποροι να αντιδράσουν ή να τον αποφύγουν.
Είναι όμως γεγονός ότι, ο καθένας που περνά από τη γη αφήνει το δικό του στίγμα, το δικό του αποτύπωμα, το οποίο καταγράφεται ανεξίτηλα από την ιστορία και φυσικά αξιολογείται ανάλογα από τις επερχόμενες γενεές.
Πόσους όμως από τους «ένδοξους και λαμπρούς» ανθρώπους που πέρασαν από τη γη, στην πραγματικότητα αξίζει να τους μνημονεύει η ιστορία;
Και πόσοι, από αυτούς, καταγράφηκαν στη συλλογική μνήμη σαν πραγματικά σπουδαίοι, και σημαντικοί;
Ανατρέχοντας στην ιστορία διαβάζουμε για ηγέτες σοφούς αλλά και για παράφρονες. Για στρατηλάτες βάρβαρους και αιμοσταγείς αλλά και για ανθρώπους συνετούς και ειρηνοποιούς που άλλαξαν τις τύχες των λαών. Για σπουδαίους μύστες αλλά και αγύρτες. Η επιρροή όλων αυτών ή των απόψεών τους στις τύχες και το μέλλον των ανθρώπων ήταν λίγες φορές ευεργετική και τις περισσότερες επιζήμια για μικρό ή μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Υπήρξαν όμως προσωπικότητες που με την σοφία τους τη διδαχή τους και την στάση ζωής τους άλλαξαν τον ρου της ιστορίας.
Μακράν βεβαίως πάσης άλλης και αναμφισβήτητα εκτός συναγωνισμού, ξεχωρίζει και φωτίζει, είκοσι αιώνες τώρα, η προσωπικότητα που λέγεται Ιησούς Χριστός. Δεν ήλθε ως στρατηλάτης. Δεν έκανε πολέμους. Δεν χρησιμοποίησε όπλα και βία. Η παρουσία του όμως, ως ταπεινού και κατατρεγμένου από το θρησκευτικό κατεστημένο της εποχής διδασκάλου, υπήρξε καταλυτική. Έφερε το πνευματικό Φώς που έλειπε, και φώτισε τον κόσμο. Αναμόρφωσε την κοινωνία, θέτοντας νέες αρχές και βάσεις. Σύστησε μια νέα φιλοσοφία ζωής. Υπέδειξε με τη ζωή Του έναν ανώτερο τρόπο ζωής και δίδαξε, με έργα και λόγια την ανωτερική οδό, την ύψιστη αρετή της Αγάπης. Αναβάθμισε την προσωπικότητα του ανθρώπου και τον έφερε στο ύψος που κατέχει ως κορωνίδα των δημιουργημάτων. Έδειξε το πραγματικό νόημα της ζωής και τον αληθινό σκοπό της. Έδωσε Ελπίδα ζωής αιωνίου και φανέρωσε τον τρόπο με τον οποίο μπορεί αυτή να γίνει πραγματικότητα στη ζωή του κάθε ανθρώπου. Η διδαχή του, αλλάζει μέχρι και σήμερα ριζικά τον άνθρωπο, τον ανακαινίζει και τον επαναπροσδιορίζει σαν πνευματική προσωπικότητα με ανώτερους σκοπούς, απομακρύνοντάς τον από κτηνώδεις συμπεριφορές. Πέραν δε τούτου έθεσε τις βάσεις του νομικού πολιτισμού, επηρέασε και ακόμη επηρεάζει τις νομοθεσίες όλων των πολιτισμένων λαών της οικουμένης, καθώς αποτελεί βασική πηγή Δικαίου. Αγαπήθηκε, όσο κανένας άλλος, με πάθος και αφοσίωση από αναρίθμητους ανθρώπους, πολλοί από τους οποίους θυσίασαν και τη ζωή τους υπηρετώντας Τον. Και, πολεμήθηκε λυσσαλέα από άσπονδους εχθρούς σε όλες τις εποχές.
Βεβαίως για την πολυσχιδή προσωπικότητα του Ιησού και το Θεϊκό έργο που επιτέλεσε, γράφθηκαν αμέτρητα βιβλία και θα γραφτούν πολλά ακόμη, γιατί αποτελεί μοναδική και ανεπανάληπτη αλήθεια, καθώς είναι το πρόσωπο που χώρισε την ιστορία, στην πριν και μετά απ’ Αυτόν εποχή.
Είναι ακόμη και σήμερα και θα συνεχίσει να είναι το πιο πολυσυζητημένο πρόσωπο, γιατί η επίδραση των λόγων Του είναι πάντα επίκαιρη και αφορά σε όλους τους ανθρώπους καθώς απαντά στα πιο μυστήρια ερωτήματά τους. Η παρουσία Του είναι και σήμερα αισθητή γιατί δεν πέθανε όπως όλοι οι άλλοι. Απλά, έγινε νεκρός για να εκπληρώσει το σωτήριο έργο Του, όμως, αναστήθηκε και είναι ζωντανός εις τα δεξιά του Πατρός και μεσιτεύει υπέρ ημών. Αποτελεί ψηλαφητή πραγματικότητα και όχι φαντασία.
Έχει την ίδια εξουσία και δύναμη και παρεμβαίνει στη ζωή όποιου του το ζητήσει. Δεν άλλαξε! Το χέρι Του δεν εσμικρύνθη, ούτε το ωτίο Του εβάρυνε. Είναι ο αυτός χθές και σήμερον και εις τους αιώνας. (Εβρ. ιγ:8).
Αυτός λοιπόν ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος, σε κάθε εποχή, υπήρξε το μοναδικό καταφύγιο, η αληθινή παρηγοριά, βράχος αιώνιος, πάνω στον οποίον στήριξαν και στηρίζουν τη ζωή τους εκατομμύρια άνθρωποι. Η ανταπόκρισή Του στην κραυγή όσων των εκζητούν είναι άμεση. Δεν είναι απλώς ένα σημαντικό ιστορικό πρόσωπο, αλλά μια ζωντανή συμπόρευση στην καθημερινή ζωή. Είναι πλησίον πάντων των επικαλουμένων αυτόν, έτοιμος να πείσει κάθε ειλικρινή αμφισβητία, όπως και εσένα αν το θελήσεις.
Η δύναμη του Λόγου Του αξεπέραστη και διαχρονική, επιφέρει αιώνες τώρα, τα ίδια εντυπωσιακά και ευεργετικά αποτελέσματα, ζωοποιώντας το πνεύμα των ταπεινών και την καρδιά των συντετριμμένων. Πέρα λοιπόν από δόγματα και διάφορες θρησκευτικές πεποιθήσεις, ο Ιησούς Χριστός είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ που τη ζεις και δεν αρκεί μόνο να την προσεγγίζεις σαν απλή γνώση, διανοητικά.
Όποιος ζει αυτή την αλήθεια, μπορεί με βεβαιότητα να πει, όπως ο Απ. Πέτρος, «δεν υπάρχει δ’ ουδενός άλλου η σωτηρία, διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, δια του οποίου πρέπει να σωθώμεν» (Πραξ. δ:12).
Εν κατακλείδι, θα μπορούσαμε να πούμε ότι, δεν χρειάζεται βαθειά θεολογική και φιλοσοφική ανάλυση, διότι ο Χριστός είναι μια απτή πραγματικότητα και εμπειρία ζωής, την οποία μπορεί κάθε άνθρωπος ειλικρινής να τη ζήσει.
Νίκος Χατζόπουλος
Δράμα
