«Διότι έχετε χρείαν υπομονής, διά να κάμητε το θέλημα του Θεού και να λάβητε την επαγγελίαν» (Εβρ. ι:36)
Στο προηγούμενο αφιέρωμά μας αναφερθήκαμε στο λεγόμενο “Marshmallow experiment” με το οποίο μελετήθηκαν οι αντιδράσεις μικρών παιδιών στην δοκιμασία που τους ετέθη να μην φάνε άμεσα ένα γλυκό που έχουν μπροστά τους αλλά να συγκρατηθούν για κάποια ώρα με ανταμοιβή άλλο ένα γλυκό. Στο τέλος του πειράματος διαπιστώθηκε ότι υπήρχαν παιδιά που αντιστάθηκαν επιτυχώς περιμένοντας καρτερικά την ανταμοιβή τους, άλλα παιδιά που αντιστάθηκαν μεν αλλά με πολύ κόπο, ορισμένα παιδιά που προσπάθησαν να φάνε μικρά κομματάκια ώστε να μη γίνουν αντιληπτά για να μη χάσουν το έπαθλο και κάποια παιδιά που δεν μπόρεσαν να αντισταθούν καθόλου και κατανάλωσαν άμεσα το γλυκό αδιαφορώντας για την μελλοντική απολαβή.
Αν και οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι αντιδράσεις των παιδιών ήταν ενδεικτικές για τη μετέπειτα πορεία της ζωής τους, τόνισαν όμως ότι αρετές όπως η υπομονή και η αυτοσυγκράτηση δεν είναι προκαθορισμένες σε κάθε άνθρωπο αλλά δύνανται να καλλιεργηθούν και να αναπτυχθούν.
Είναι αξιοσημείωτες οι ομοιότητες των αντιδράσεων και των αντίστοιχων συμπερασμάτων με τον «καλό αγώνα της πίστεως» (Α’ Τιμ. ς’ 12) που καλείται να δώσει κάθε συνειδητός χριστιανός. Από τη μία πλευρά υπάρχει πλήθος προτάσεων που με εύκολο τρόπο προσφέρουν άμεση ικανοποίηση σε ποικίλες επιθυμίες που διεγείρουν την καρδιά του ανθρώπου και από την άλλη υπάρχει το κάλεσμα του Κυρίου για εγκράτεια και αυταπάρνηση προκειμένου να κερδηθεί ο ύψιστος στόχος που διακυβεύεται και που δεν είναι άλλος από τη σωτηρία της ψυχής και τη βασιλεία των ουρανών.
Θα μπορούσαμε πιθανόν να αντιστοιχίσουμε τύπους χριστιανών ή γενικότερα ανθρώπων με τις παραπάνω τέσσερις κατηγορίες αντιδράσεων των παιδιών που συμμετείχαν στο πείραμα. Ξεκινώντας αντίστροφα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι πράγματι υπάρχουν άνθρωποι, ίσως και χριστιανοί, που η πλήρης έλλειψη εγκράτειας τους κάνει έρμαια της ανάγκης για άμεση ικανοποίηση μιας επιθυμίας ή που παλεύουν να ισορροπήσουν σε μια αμφιταλαντευόμενη κατάσταση μεταξύ των απολαύσεων του κόσμου και της βασιλείας των ουρανών, περπατώντας στα «όρια» του θελήματος του Θεού. Επίσης, υπάρχουν χριστιανοί που ενώ ειλικρινώς θέλουν να κάνουν το θέλημα του Θεού, οι επιρροές που δέχονται έχουν ακόμα επάνω τους μεγάλη ισχύ με αποτέλεσμα να ταλαιπωριούνται και να δυσκολεύονται πολύ να κάνουν το θέλημα του Θεού.
Η υγιής κατηγορία στην οποία ο Κύριος θέλει να αναβιβασθούμε είναι εκείνη όπου τα πνευματικά μας αποθέματα και οι δυνάμεις που προέρχονται από τη χάρη του Θεού θα μας βοηθούν να αντιπαρερχόμαστε τους πειρασμούς μένοντας ακλόνητοι και ακέραιοι.
«Ο δε καρπός του Πνεύματος είναι […] εγκράτεια» (Γαλ. ε:22-23)
Αφενός η πλήρωση του Αγίου Πνεύματος, αφετέρου δε οι βεβαιότητες που πηγάζουν μέσα από το Λόγο του Θεού γυμνάζουν και οδηγούν τον χριστιανό προς τη σωστή κατεύθυνση. Διότι είναι πληροφορημένος και βεβαιωμένος ότι η υπομονή και η αντίσταση που του ζητά ο Κύριος να επιδείξει σε προκλήσεις για άμεσες ικανοποιήσεις, ή ακόμη πολλές φορές και τα αναπάντητα αιτήματα στις προσευχές, δεν αποσκοπούν σε σκληραγωγία μέσω ενός αισθήματος στέρησης. Αντίθετα εγγυώνται μια ανώτερη απολαβή που θα έρθει την κατάλληλη ώρα σε όλα τα θέματα της ζωής, από τον γάμο, την επαγγελματική αποκατάσταση, την έκβαση ενός προβλήματος ή μιας ασθένειας, μέχρι τον ύψιστο στόχο που είναι η είσοδος στη βασιλεία των ουρανών. Ταυτόχρονα, η παρουσία του Θεού στη ζωή του δεν αφήνει περιθώρια για αίσθημα έλλειψης και κενού αποτελώντας ουσιαστικά εφόδιο στον αγώνα αυτό.
«Εάν δε ελπίζωμεν εκείνο, το οποίον δεν βλέπομεν, διά της υπομονής περιμένομεν αυτό» (Ρωμ. η:25)
Το κάλεσμα λοιπόν του Ευαγγελίου δεν είναι σε μία μίζερη και με σύνδρομα στέρησης ζωή αλλά στην εγκράτεια και την υπομονή που αρμόζει στον πλούτο των ευλογιών που ο Θεός έχει ετοιμάσει για τα παιδιά Του:
«Διά τούτο αναζωσθέντες τας οσφύας της διανοίας σας, εγκρατεύεσθε και έχετε τελείαν ελπίδα εις την χάριν την ερχομένην εις εσάς, όταν αποκαλυφθή ο Ιησούς Χριστός» (Α΄ Πέτρ. α:13) «Εάν δε ελπίζωμεν εκείνο, το οποίον δεν βλέπομεν, διά της υπομονής περιμένομεν αυτό» (Ρωμ. η’ 25)
Το κάλεσμα λοιπόν του Ευαγγελίου δεν είναι σε μία μίζερη και με σύνδρομα στέρησης ζωή αλλά στην εγκράτεια και την υπομονή που αρμόζει στον πλούτο των ευλογιών που ο Θεός έχει ετοιμάσει για τα παιδιά Του:
«Διά τούτο αναζωσθέντες τας οσφύας της διανοίας σας, εγκρατεύεσθε και έχετε τελείαν ελπίδα εις την χάριν την ερχομένην εις εσάς, όταν αποκαλυφθή ο Ιησούς Χριστός» (Α’ Πέτρ. α’ 13)
ομάδα «Χριστιανισμός και Επιστήμη» - www.christianity-science.gr
