Στο προηγούμενο άρθρο είδαμε με τη χάρη Του Θεού το πώς η διάχυτη αμφισβήτηση όλων των καθιερωμένων και κοινά αποδεκτών αξιών οδηγεί τον σύγχρονο κόσμο σε έναν παραλογισμό και μία σύγχυση όσον αφορά τους ρόλους και την ταυτότητα των δύο φύλων. Μια κοινωνία που προσπάθησε να μείνει ανοικτή στο διαφορετικό αποκλείοντας ηθελημένα τον Ιησού Χριστό· που θεώρησε τις υποδείξεις του Δημιουργού ως δεσμά και όχι ως το μοναδικό δρόμο προς την πραγματική χαρά.
Το κίνημα του φεμινισμού προσπάθησε να εξυψώσει τη γυναίκα καταργώντας τους διαφορετικούς ρόλους και τις υποχρεώσεις των δύο φύλων. Θεώρησε ότι οι διαφορετικοί ρόλοι σημαίνουν και διαφορετική αξία. Αλλά το μόνο που κατάφερε είναι να χάσει η γυναίκα την θεόδοτη ταυτότητά της και ως εκ τούτου και τον βασικό της στόχο.
Ας δούμε όμως τι λέει ο Λόγος του Θεού για τους διαφορετικούς ρόλους των δύο φύλων σε δύο βασικές πτυχές της χριστιανικής καθημερινής ζωής:
Οικογένεια: Στην προς Εφεσίους επιστολή διαβάζουμε «Οι άνδρες, αγαπάτε τας γυναίκας σας, καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ αυτής» (5:25). Από την άλλη «Αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους άνδρας σας ως εις τον Κύριον» (5:22).
Πολλοί θεώρησαν την υποταγή ως ένδειξη κατωτερότητας και μειονεκτικής θέσης. Αλλά πραγματικά τι είναι πιο δύσκολο; Να υπακούσεις ή να θυσιαστείς; Να υποταχθείς ή να αγαπήσεις τον άλλο σαν το δικό σου σώμα;
Και πόσο όμορφο για μία γυναίκα να αφήνεται με εμπιστοσύνη στα χέρια ενός συζύγου που την αγαπάει άνευ όρων με πνεύμα αυτοθυσίας και προσφοράς!
Εκκλησία: Οι διαφορετικοί ρόλοι όσον αφορά την υπηρεσία των δύο φύλων στην εκκλησία πηγάζουν κυρίως μέσα από τις παρακάτω τρεις θέσεις:
«κεφαλή δε της γυναικός ο ανήρ» (Α΄ Κορ. 11:3)
«ο Αδάμ πρώτος επλάσθη, έπειτα η Εύα»
(Α΄ Τιμ. 2:13)
«ο Αδάμ δεν ηπατήθη, αλλ’ η γυνή απατηθείσα έγεινε παραβάτις» (Α΄ Τιμ. 2:14)
Το ότι η γυναίκα δεν επιτρέπεται να διδάξει ούτε να ποιμάνει μέσα στην εκκλησία (Α΄ Τιμοθέου 2:12) δεν υποβαθμίζει τη θέση της αλλά τη διαφοροποιεί.
Έχουμε δεκάδες πολύτιμα παραδείγματα αγίων γυναικών μέσα στην Καινή Διαθήκη που στάθηκαν πολύτιμες μέσα από την υπηρεσία τους στο έργο Του Θεού. Η Πρίσκιλλα συνεργάτης του Αποστόλου Παύλου. Η Ευωδία και η Συντύχη συναγωνιστές αυτού. Η Δορκάς υπηρετούσε στις ανάγκες των αγίων και η Ιωάννα με τη Σουσσάνα διακονούσαν (μαζί με άλλες γυναίκες) τον Ιησού από τα υπάρχοντά τους. Οι τέσσερεις κόρες του Φιλίππου ήταν προφήτισσες του Κυρίου και η Φοίβη διάκονος στην εκκλησία στις Κεγχρεαίς.
Τι πιο ωραίο παράδειγμα από τη μητέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού! Ήξερε τη θέση της, δέχτηκε την αποστολή της αλλά ταυτόχρονα γνώριζε και τα όριά της. Με ταπείνωση αλλά και μεγάλο προσωπικό κόστος υποτάχθηκε στην άγια βουλή του Θεού. Μεγάλωσε με χάρη αλλά και με φόβο Θεού τον Σωτήρα του Κόσμου. Ήξερε όμως παράλληλα και τα όρια του δικού της ρόλου παίρνοντας την κατάλληλη στιγμή την αρμόζουσα θέση: «Λέγει η μήτηρ αυτού προς τους υπηρέτας· ό,τι σας λέγει, κάμετε.» (Ιωάννης 2:5).
Είναι λοιπόν απαραίτητο να ακούσουμε και εμείς σήμερα τη συμβουλή της μητέρας του Κυρίου μας και να πράξουμε ό,τι Εκείνος μας λέει μέσα στον Άγιο Λόγο που μας άφησε ως παρακαταθήκη.
Διαφορετικοί ρόλοι με κοινό στόχο και την ίδια αξία. «Αλλά τώρα είναι μεν πολλά μέλη, εν όμως σώμα.» (Α’ Κορινθίους 12:20)
ομάδα «Χριστιανισμός και Επιστήμη»
www.christianity-science.gr
