«Τι είναι ο άνθρωπος, ώστε να ενθυμήσαι αυτόν; [...] με δόξαν και τιμήν εστεφάνωσας αυτόν και κατέστησας αυτόν επί τα έργα των χειρών σου» (Εβρ. β’ 6-7)
Κατά καιρούς, όλοι μας έχουμε δει διάφορα σχέδια που απεικονίζουν «πιθηκανθρώπους» με μεγάλο πηγούνι, φρύδια που προεξέχουν, τριχωτό σώμα, απλανές βλέμμα κλπ., οι οποίοι παρουσιάζονται ως πρόγονοι του σύγχρονου ανθρώπου. Πόσοι όμως από εμάς γνωρίζουμε ότι αυτές οι απεικονίσεις βασίζονται σε ελλιπή ευρήματα και θραύσματα μικρών ποσοστών από σκελετούς και ως εκ τούτου είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος τους φανταστικές-υποθετικές αναπαραστάσεις και όχι καταγραφή της πραγματικότητας;
Η αθεϊστική θεώρηση του κόσμου υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος είναι προϊόν τυχαίων διεργασιών εξέλιξης από ατελέστερες πρόδρομες μορφές σε τελειότερες. Μπορεί όμως να σταθεί επιστημονικά μία τέτοια άποψη;
Πολλοί ίσως σπεύσουν να επικαλεστούν την κατά περίπου 95% ομοιότητα του γενετικού υλικού (DNA) του χιμπαντζή με τον άνθρωπο. Το επιχείρημα όμως αυτό καταρρέει από το γεγονός ότι το ανθρώπινο DNA έχει σημαντική ομοιότητα επίσης με εκείνο της γάτας, της αγελάδας αλλά και της μύγας των φρούτων, ενώ η ομοιότητα του DNA ανθρώπου και μπανάνας αγγίζει το 50%! Επιπλέον, ένας άνθρωπος δεν θα επιβίωνε μετά από μετάγγιση αίματος από έναν χιμπαντζή.
Το ανθρώπινο σώμα είναι ένα πραγματικό μηχανικό θαύμα που αποτελείται από νερό και πρωτεΐνες, άλατα, λιπίδια, υδρογονάνθρακες και δύο νουκλεϊκά οξέα, το DNA και το RNA. Η πολυπλοκότητα στη δομή αλλά και ο πραγματικά ευφυής τρόπος κατασκευής και χρήσης καθενός από αυτά τα συστατικά, αποτελούν αντικείμενα συνεχούς διερεύνησης που αν και «τυχαία δημιουργημένα» είναι ακόμη ανεξιχνίαστα στην πληρότητά τους από τη σύγχρονη επιστήμη. Περίπου 40 τρισεκατομμύρια κύτταρα απαρτίζουν το ανθρώπινο σώμα. Σύμφωνα με τον αμερικανό χημικό, βιοχημικό και καθηγητή Linus Pauling, «ένα μόνο κύτταρο είναι πιο πολύπλοκο από ολόκληρη την πόλη της Νέας Υόρκης». Όλα τα κύτταρά μας έχουν πανομοιότυπο DNA κι όμως όλα δεν εκφράζουν τα ίδια τμήματά του. Έτσι στο ανθρώπινο σώμα υπάρχουν 100 και πλέον διαφορετικοί τύποι κυττάρων τα οποία συνδέονται με ειδικό τρόπο για να σχηματίσουν τα διάφορα μέρη του σώματος, «γνωρίζουν» ακριβώς τι πρέπει να κάνουν εξαιτίας των πρωτεϊνών που παράγουν και έτσι επιτελεί το καθένα τη σωστή διεργασία τη σωστή στιγμή και στο σωστό μέρος. Πώς μπορούν να συμβαίνουν αυτά αν δεν δημιουργήθηκαν για έναν ειδικό σκοπό και πώς τα εξηγεί όλα αυτά ο αθεϊσμός;
Ο γνωστός αθεϊστής Richard Dawkins παραδέχεται ότι το ανθρώπινο σώμα «είναι απίστευτα καλά σχεδιασμένο, όμορφα σχεδιασμένο και πολύ πιο περίπλοκο από οποιαδήποτε ανθρώπινη μηχανή». Παρόλα αυτά επιμένει αόριστα και αβάσιμα να ισχυρίζεται ότι «οι τυφλές δυνάμεις της φυσικής θα μπορούσαν, μέσα σε μεγάλα χρονικά διαστήματα, να κατασκευάσουν αυτές τις περίπλοκες μηχανές». Σήμερα είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι η ζωή του ανθρώπου ξεκινάει όταν ένα μόνο από τα περίπου 300.000.000 σπερματοζωάρια που απελευθερώνονται σε μια συνεύρεση, εισέλθει στο εσωτερικό ενός ωαρίου και το γονιμοποιήσει. Από εκείνη τη στιγμή ξεκινάει ένας καταιγισμός διεργασιών και η ενεργοποίηση ενός πλήθους εξειδικευμένων μηχανισμών, σε ορισμένους από τους οποίους θα αναφερθούμε, Θεού θέλοντος, στο επόμενο αφιέρωμά μας.
Κλείνοντας το άρθρο μας θα θέλαμε να δώσουμε σαν μήνυμα ελπίδας για το νέο έτος τη διαπίστωση και από επιστημονική σκοπιά, ότι κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός αλλά και πολύτιμος ενώπιον του Θεού. Ο ουράνιος Πατέρας όχι μόνο τον έπλασε αλλά και μερίμνησε για τη ζωή του μέχρι την αιωνιότητα, στέλνοντας τον Υιό του να γεννηθεί επί της Γης και να προσφέρει τον Εαυτό του θυσία για κάθε άνθρωπο προσωπικά, εις άφεσιν αμαρτιών:
«Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον» (Ιωάν. γ:16)
ομάδα «Χριστιανισμός και Επιστήμη»
www.christianity-science.gr
