Η ειρήνη του Θεού και η ειρήνη των ανθρώπων
“Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία” (Λουκάς β:14)
“Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία” (Λουκάς β:14)
Κλείνοντας και αυτό το χρόνο που η μακροθυμία του Θεού μας χαρίζει θα θέλαμε να μοιρασθούμε με τους αναγνώστες μας ένα μήνυμα χαράς και ελπίδας.
Κοιτάξαμε γύρω μας αλλά το μόνο τέτοιο μήνυμα είναι το μήνυμα του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού: “Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος.” ( Ματθαίος 24-14).
Αυτές τις ημέρες μεγάλοι και μικροί, πλούσιοι και φτωχοί, μορφωμένοι και αμόρφωτοι θα ευχηθούν ο ένας στον άλλον ειρήνη. Πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες αλλά και επιστήμονες θα ευχηθούν για την ειρήνη του κόσμου και θα διακηρύξουν ότι είναι ενταγμένοι στην επίτευξη αυτού του στόχου. Καί όμως ποτέ άλλοτε ο κόσμος δεν ήταν περισσότερο επικίνδυνος και επισφαλής.
Ενώ γράφονται αυτές οι γραμμές πρωτοφανείς, ανεξέλεκτες φωτιές κατακαίουν τη Καλιφόρνια. Πρόσφατα (11/09/2018) ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ τόνισε ότι: «Η κλιματική αλλαγή κινείται πιο γρήγορα απ’ ό,τι εμείς και πρέπει να τερματίσουμε την παράλυση... Έχουμε τα εργαλεία για να κάνουμε αποτελεσματικές τις ενέργειές μας αλλά μας λείπει η ηγετική προσωπικότητα για να κάνουμε αυτό που οφείλουμε να κάνουμε. Ο χρόνος τελειώνει πολύ πιο γρήγορα από όσο νομίζαμε» τονίζει ο ΓΓ του ΟΗΕ. «Έχουμε μόλις 12 χρόνια περιθώριο για να αλλάξουμε τη καταστροφική πορεία...» (1)
Μέσα σε μόλις 40 χρόνια ο πλανήτης έχασε σημαντικό μέρος της βιοποικιλότητάς του, δηλαδή των ειδών και των οικοσυστημάτων του. Ενδεικτικά, από το 1970 ως το 2012, ο παγκόσμιος πληθυσμός των ψαριών, πουλιών, θηλαστικών, αμφιβίων και ερπετών μειώθηκε κατά 58%. «Η κατάρρευση του παγκόσμιου πληθυσμού της άγριας πανίδας είναι ένα προειδοποιητικό σημάδι ότι η φύση πεθαίνει. Όμως αντί να βάλουμε τον πλανήτη σε μηχανική υποστήριξη, του βάζουμε ένα τσιρότο».
Είναι πλέον απόλυτα φανερό ότι ο δρόμος που ξέφρενα ακολουθεί η ανθρωπότητα δεν είναι ο σωστός. Ο άνθρωπος πρέπει να αναγνωρίσει ότι η πρώτη διαταραχή σχέσεων είναι μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού. Αυτή είναι η πρώτη σχέση που πρέπει να αποκατασταθεί.
Ασεβής είναι ο άνθρωπος που δεν αναγνωρίζει τα κυριαρχικά δικαιώματα του Θεού και την ενοχή του απέναντί Του. “Οι δε ασεβείς είναι ως η τεταραγμένη θάλασσα, όταν δεν δύναται να ησυχάση. Και τα κύματα αυτής εκρίπτουσι καταπάτημα και πηλόν. Ειρήνη δεν είναι εις τους ασεβείς, λέγει ο Θεός μου” (Ησαϊας νζ:20-21).
Το σχέδιο του Θεού είναι να αποκατασταθεί η πολυπόθητη ειρήνη μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού, μέσα από την οποία πηγάζει και η ειρήνη στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, κρατών και λαών.
Το πρόσωπο που θα έφερνε την ειρήνη ήταν προφητευμένο μέσα στον αψευδή Λόγο του Θεού “Διότι παιδίον εγεννήθη εις ημάς, υιός εδόθη εις ημάς και η εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον αυτού και το όνομα αυτού θέλει ονομασθεί Θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος, Άρχων ειρήνης..” (Ησαϊας θ:6). Αυτό το πρόσωπο δεν είναι άλλο από τον Κύριο Ιησού Χριστό το Μονογενή Υιό και Λόγο του Θεού. Ο Ίδιος είπε στους μαθητές Του: “Ειρήνη αφήνω εις εσάς, ειρήνην την εμήν δίδω εις εσάς ουχί καθώς ο κόσμος δίδει σας δίδω εγώ” (Ιωάννης 14 27). Ο κόσμος δε δίνει ειρήνη αλλά “ισορροπία του τρόμου” όπως χαρακτηριστικά την αναφέρουν, κοσμημένη με καχυποψία και δόλο.
Ο απόστολος Παύλος γράφει: “Δικαιωθέντες λοιπόν εκ πίστεως έχουμε ειρήνην προς τον Θεόν διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού..” (Ρωμαίους ε:1). Μέσα στον άνθρωπο που αποδέχεται την θυσία του Χριστού έρχεται και κατοικεί το Πνεύμα το Άγιον και ο καρπός Του είναι “αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια” (Γαλάτας ε:22).
Το μήνυμα των Χριστουγέννων, το μήνυμα της ειρήνης και της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο θα ακουσθεί άλλη μία φορά και εφέτος. Μακάριοι θα είμαστε αν τα σημεία των καιρών μας αφυπνίσουν στο να δεχθούμε μέσα στην καρδιά μας τον Κύριο Ιησού Χριστό, τον Άρχοντα της ειρήνης.
Η κλήση είναι ατομική και κατεπείγουσα: “Σώθητε από της διεστραμμένης ταύτης γενεάς” (Πράξ. 2:40).