Αν και διανύουμε ήδη τον τρίτο μήνα από την έναρξη της φετινής σχολικής χρονιάς, αισθανόμαστε την ανάγκη να θίξουμε το πολύ σημαντικό θέμα των κινδύνων της χρήσης ηλεκτρονικών συσκευών από παιδιά σε μαθητικές ηλικίες και πώς μπορούν οι γονείς να διαχειριστούν το θέμα αυτό μέσα στην οικογένεια.
Mε τίτλο «Οι οθόνες σκοτώνουν τους βαθμούς», γνωστή εφημερίδα παρουσιάζει βρετανική έρευνα σύμφωνα με την οποία κάθε πρόσθετη ώρα που ένας έφηβος περνάει στο σπίτι του μπροστά σε μια οθόνη (τηλεόρασης, υπολογιστή, παιγνιδοκονσόλας, κινητού), τόσο μειώνονται οι βαθμολογικές επιδόσεις του στο σχολείο. Ακόμη και όταν ένας μαθητής διαβάζει πολύ τα μαθήματά του στο σπίτι του, αν τον υπόλοιπο χρόνο είναι «κολλημένος» στο Interner ή στην τηλεόραση, πάλι έχει σχετικά χειρότερους βαθμούς σε σχέση με όσους μαθητές δεν αφιερώνουν τόσο χρόνο μπροστά σε μια οθόνη.
Ταυτόχρονα σημειώνεται μια πραγματική «έκρηξη» του εθισμού στο διαδίκτυο, καθώς σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, τη χρονική περίοδο 2006-2011 ο αριθμός των Ελλήνων εφήβων που κρίνονται εθισμένοι στο διαδίκτυο διπλασιάστηκε.
Οι παραπάνω αναφορές είναι ενδεικτικές. Ανατρέχοντας στην πρόσφατη ειδησεογραφία, συναντούμε πληθώρα δημοσιευμάτων τα οποία γνωστοποιούν το μέγεθος του προβλήματος και τους επικείμενους κινδύνους, αντικείμενο το οποίο έχουμε θίξει κατ’ επανάληψη και στο παρελθόν. Θα προτιμήσουμε λοιπόν να επικεντρωθούμε στον τρόπο αντιμετώπισης τέτοιων καταστάσεων.
Καταρχήν θα πρέπει να διαπιστώσουμε ότι η χρήση των ηλεκτρονικών συσκευών είναι πλέον καθιερωμένη ακόμη και στις μικρότερες ηλικίες για λόγους επικοινωνίας, εργασίας, σπουδών κ.ά.. Επομένως το «δέλεαρ» της τεχνολογίας και του διαδικτύου είναι δεδομένο στην εποχή μας. Γι’ αυτό και δεν καλούμαστε να απορρίψουμε τις συσκευές ή το internet αλλά να εξυγιάνουμε τη χρήση τους θέτοντας κάποια λογικά όρια και κυρίως μη επιτρέποντας σε αυτά να υποκαταστήσουν τις ανθρώπινες διαπροσωπικές σχέσεις.
Σε αυτό ακριβώς το σημείο βρίσκεται και το κλειδί της υπόθεσης. Διότι η ανάγκη καταφυγής στα ηλεκτρονικά μέσα αναδύεται ως διέξοδος και εναλλακτική λύση όταν απουσιάζει το καταφύγιο των ανθρωπίνων σχέσεων, που εν προκειμένω είναι οι υγιείς σχέσεις μέσα στην οικογένεια. Γίνεται λοιπόν κατανοητό ότι η διαχείριση του προβλήματος βαραίνει κατά κύριο λόγο τους γονείς. Ας δούμε λοιπόν ενδεικτικά προς ποιές κατευθύνσεις θα πρέπει να κινηθούν οι γονείς:
- Το σπίτι θα πρέπει να αποτελεί ένα ειρηνικό περιβάλλον. Προβλήματα οπωσδήποτε υπάρχουν και πάντοτε θα παρουσιάζονται, αλλά όταν υπάρχει αγάπη, αλληλοκατανόηση, υπομονή, σύμπνοια και πάνω απ’ όλα ανάθεση των προβλημάτων μας στον Κύριο Ιησού Χριστό, τότε οσοδήποτε μεγάλο κι αν είναι το πρόβλημα Εκείνος θα διατηρεί την ειρήνη Του μέσα στις καρδιές μας (Φιλιπ. δ’ 6-9) και θα δίνει αγαθές εκβάσεις (Ψαλ. λζ’ 5).
- Οι ίδιοι οι γονείς θα πρέπει να αφιερώνουν χρόνο στο να ενασχολούνται με τα παιδιά τους, είτε όσον αφορά τα δικά τους ενδιαφέροντα (μαθήματα, εμπειρίες από το σχολείο κ.ά.) είτε σε διάφορες άλλες δραστηριότητες εντός και εκτός σπιτιού στις οποίες όμως να συμμετέχουν και οι ίδιοι ώστε να ελαττωθεί η ανάγκη του παιδιού να καταφύγει στη χρήση ηλεκτρονικών συσκευών για ψυχαγωγία ή για να περνάει το χρόνο του. Επιπλέον, έτσι αισθάνεται αγαπητό και αποδεκτό ώστε να μην αναζητά την αποδοχή στη δημιουργία εικονικών κόσμων και πλασματικών προφίλ στα κοινωνικά δίκτυα και σύμφωνα με τις επιταγές της σημερινής διεφθαρμένης μόδας.
- Ενθάρρυνση ανάπτυξης προσωπικής σχέσης του παιδιού με τον Κύριο μέσα από τη διδασκαλία του Λόγου του Θεού, τη νουθεσία και ταυτόχρονα τον υγιή παραδειγματισμό από την πνευματική ζωή των γονέων.
- Αγάπη άνευ όρων αλλά με όρια. Για την αγάπη αναφερθήκαμε παραπάνω. Όσον αφορά τα όρια, είναι δυνατόν μετά από συζήτηση και από κοινού συμφωνία να τεθούν κάποια όρια, όπως για παράδειγμα αποφασιστεί αποχή από τις έξυπνες συσκευές τις «κρίσιμες» ώρες οι οποίες πρέπει να αφιερώνονται χωρίς περισπασμούς στις διαπροσωπικές σχέσεις μεταξύ των μελών την οικογένειας (π.χ. την ώρα του γεύματος).
Το επιστέγασμα όμως σε όλα αυτά είναι ότι για να μπορέσουν όλα τα παραπάνω να κατανοηθούν εις βάθος ώστε και να μπορέσουν να εφαρμοστούν με επιτυχία, είναι η σοφία που πηγάζει από το Λόγο του Θεού. Θέλουμε μέσα από αυτό το άρθρο να ενθαρρύνουμε ιδιαιτέρως τους γονείς προς την κατεύθυνση της προσευχής, για τους εαυτούς τους και τα παιδιά τους, αλλά ιδιαιτέρως στη μελέτη του Λόγου του Θεού ώστε σοφιζόμενοι από Αυτόν και παραδειγματιζόμενοι από την προσωπική τους σχέση με τον Θεό που έχει την τέλεια πατρότητα, να μπορέσουν να καθοδηγήσουν και δικά τους παιδιά επιτυχώς μέσα από τους κινδύνους που ελλοχεύουν από την κακή χρήση των σύγχρονων ηλεκτρονικών συσκευών.
«[Εν τω Χριστώ] είναι κεκρυμμένοι πάντες οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσεως» (Κολοσ. β’ 3)
«Ο φόβος του Κυρίου είναι πηγή ζωής, απομακρύνων από παγίδων θανάτου» (Παροιμ. ιδ’ 27)
Η ομάδα «Χριστιανισμός και Επιστήμη»
