«Τις θέλει μας χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; θλίψις ή στενοχώρια ή διωγμός ή πείνα ή γυμνότης ή κίνδυνος ή μάχαιρα; Καθώς είναι γεγραμμένον, Ότι ένεκα σου θανατούμεθα όλην την ημέραν. Ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής. Αλλ' εις πάντα ταύτα υπερνικώμεν διά του αγαπήσαντος ημάς.” Προς Ρωμαίους η΄ 35.
Αυτό το μήνα θα μας δώσει την μαρτυρία του για τον Χριστό ένας Αρμένιος αδελφός μας (από τη Συρία) ο Χράϊρ Νατζαριάν.
Αδελφέ Χράϊρ πόσα χρόνια είσαι στην Ελλάδα; Βλέπω μιλάς αρκετά καλά τα ελληνικά.
Στην Ελλάδα είμαι περίπου 26 χρόνια. Το 1989 ήρθα για πρώτη φορά, έμεινα μόνο για ένα μήνα και ξαναήρθα το 1996 μαζί με την μητέρα μου και την αδελφή μου.
Υπήρχε τότε πόλεμος, διωγμός στη Συρία και είχες φύγει;
Όχι, δεν υπήρχε ακόμα πόλεμος, ούτε κάποιος διωγμός. Ήρθα εδώ για να δουλέψω και για να έχω μια καλύτερη ζωή. Είχα δική μου δουλειά στη Συρία, όμως σαν να έβλεπα ότι το μέλλον εκεί δεν θα είναι καλό. Κι εκείνη την εποχή είχανε φύγει και πολλοί άλλοι Αρμένιοι από τη Συρία.
Για να κάνουμε μια παρένθεση, πως βρέθηκαν οι Αρμένιοι στη Συρία;
Οι Αρμένιοι φύγανε πρόσφυγες στη Συρία με την γενοκτονία που έγινε από τους Οθωμανούς στη Μικρά Ασία και στην Κιλικία. Στη Κιλικία ήτανε οι δικοί μου και η μητέρα μου πάντα μάς έλεγε πως είχανε εκεί μια πολύ καλή ζωή, με σπίτια, χωράφια, αποθήκες γεμάτες αγαθά, αλλά τα άφησαν όλα κι έφυγαν για να γλυτώσουν τη ζωή τους. Ενάμιση εκατομμύριο Αρμένιους σκότωσαν το 1915 οι Τούρκοι και γι' αυτό κάθε χρόνο, στις 24 Απρίλιου, υπάρχει σε όλο τον κόσμο, η επέτειος της γενοκτονίας των Αρμενίων. Άλλοι Αρμένιοι διαφύγανε τότε στην Ευρώπη, άλλοι στην Αμερική, άλλοι στο Λίβανο, άλλοι στη Συρία. Βέβαια όσοι πήγανε στη Συρία ξαναέγιναν (οι περισσότεροι) πρόσφυγες, εξαιτίας του εμφύλιου πολέμου.
Εσύ αδελφέ Χράϊρ, φεύγοντας από την Συρία, γιατί επέλεξες την Ελλάδα για να έρθεις και όχι μια άλλη χώρα;
Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή ήθελα να πάω στη Γαλλία, αυτό ήταν το όνειρο μου. Αλλά επειδή είχα φίλους και συγγενείς που ζούσανε ήδη στην Ελλάδα και μου έλεγαν καλά λόγια (ήταν εδώ και ο αδελφός μου) αποφάσισα τελικά να έρθω εδώ. Και προσαρμόστηκα πολύ εύκολα γιατί οι Έλληνες μοιάζουν πολύ με τους Αρμένιους, έχουνε πολλά κοινά σημεία αυτοί οι δύο λαοί. Στην Συρία πήγαινα στην Ευαγγελική εκκλησία. Γεννήθηκα σε ορθόδοξη οικογένεια όμως μια μέρα ένας φίλος με προσκάλεσε να πάω στην Ευαγγελική εκκλησία να ακούσω ένα κήρυγμα. Όντως πήγα, μου άρεσαν πολύ αυτά που άκουσα και συνέχισα από τότε να πηγαίνω εκεί.
Αρμένικη, Ευαγγελική εκκλησία;
Ναι, Αρμένικη. Υπήρχαν τρείς τότε στο Χαλέπι που ζούσα. Και από άλλα χριστιανικά δόγματα υπήρχαν πολλές εκκλησίες, ακόμα και Ελληνικές. Είναι μια πλατεία στο Χαλέπι που είναι γεμάτη εκκλησίες από διαφορά δόγματα. Όταν βέβαια ξεκίνησε ο εμφύλιος πόλεμος και μπήκανε μέσα στη πόλη οι τζιχαντιστές, έκαψαν μια αρμένικη ορθόδοξη εκκλησιά και κάποιες άλλες καταστράφηκαν από βομβαρδισμούς.
Σε άγγιξε ο Κύριος στην Ευαγγελική εκκλησία, αναγεννήθηκες;
Ναι, τότε ήταν που αναγεννήθηκα. Πήγαινα στην εκκλησία, άκουγα τον Λόγο του Θεού, διάβαζα την Καινή Διαθήκη και τα βράδια άκουγα κι έναν ραδιοφωνικό σταθμό που εξέπεμπε στα αραβικά, από τη Γαλλία, από το Μόντε Κάρλο. Είχε πρόγραμμα με κηρύγματα, βιβλικές μελέτες, ομολογίες και άκουγα το ραδιόφωνο μέχρι αργά τη νύχτα κι έκλαιγα. Ο Κύριος θυμάμαι τότε μού έδειχνε και πολλά ενύπνια. Κι έβλεπα σχεδόν κάθε βράδυ στον ύπνο μου, ότι πετούσα ψηλά, πολύ ψηλά. Άρχισα ξαφνικά να αγαπάω όλο τον κόσμο, ήρθε μέσα μου χαρά, γαλήνη, ειρήνη, άλλαξε η ζωή μου τελείως, καινούργιος άνθρωπος έγινα.
Η ζωή σου μέχρι τότε πως ήτανε;
Ήμουνα όπως όλος ο κόσμος, ούτε πολύ κακός, ούτε πολύ καλός. Έκανα κι εγώ αυτά που έκαναν όλοι, στην αμαρτία δηλαδή βρισκόμουνα. Κι ευχαριστώ τον Θεό που δεν επέτρεψε να πεθάνω πριν να Τον γνωρίσω γιατί με φύλαξε αρκετές φορές στη ζωή μου κι από πνιγμό στη θάλασσα κι από άλλα ατυχήματα. Είχα άγνοια, δεν ήξερα τον Λόγο του Θεού, δεν ήξερα ποιό είναι το θέλημα του Θεού για τον άνθρωπο, όταν διάβασα όμως τα λόγια τού Ιησού Χριστού μέσα στα Ευαγγέλια, τις εντολές Του, τις υποσχέσεις Του, ήρθε ο Κύριος και με άλλαξε τελείως, δόξα στον Θεό.
Στην Ευαγγελική εκκλησία βαπτίστηκες στο νερό ;
Όχι, δεν βάπτιζαν σε εκείνη την εκκλησία. Μόνο όσους ήτανε πριν μουσουλμάνοι ή από άλλη θρησκεία, τους βάπτιζαν. Στο νερό βαπτίστηκα μετά από χρόνια, στην Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής στην Νίκαια. Στην αρχή που ήρθα στην Ελλάδα, βρήκα κι εδώ μια Ευαγγελική Αρμένικη Εκκλησία και ξεκίνησα να πηγαίνω εκεί. Ευχαριστώ τον Θεό για τους αδελφούς γιατί ήτανε- και είναι- μια πολύ καλή εκκλησία με πολύ καλό ποιμένα. Κάποια στιγμή όμως χρειάστηκα για την δουλειά μου (είμαι γραφίστας) έναν υπολογιστή και έτσι ήρθα σε επαφή με έναν αδελφό μας από την Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής της Νίκαιας. Και με προσκάλεσε ο αδελφός, να πάω ένα απόγευμα να ακούσω ένα κήρυγμα. Πράγματι πήγα και θυμάμαι όταν μπήκα μέσα στην εκκλησία ήταν ακόμα η ώρα της προσευχής, ήταν όλοι γονατισμένοι, οι γυναίκες με μαντήλια στα κεφάλια τους και ήταν κάτι που μου έκανε μεγάλη εντύπωση, κάτι που δεν το είχα ξαναδεί. Άναψαν τα φώτα μετά από λίγο, σηκώθηκαν όλοι από τα γόνατα και ο αδελφός δίπλα μου με χαιρέτησε και με ρώτησε από που είμαι. Όταν του είπα ότι είμαι Αρμένιος, μου λέει: “και αυτός μπροστά σου είναι Αρμένιος.” Ήταν ένας αδελφός Αρμένιος, στην εκκλησία και ο Κύριος με είχε οδηγήσει να καθίσω ακριβώς από πίσω του. Γνωριστήκαμε, ήτανε κι εκείνος από την πόλη μου από το Χαλέπι και με προσκάλεσε μετά την εκκλησία να πάω σπίτι του. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση πως ότι τον ρώτησα, ότι απορίες είχα, άνοιγε την Αγία Γραφή και μου απαντούσε από μέσα.
Μπορούμε να πούμε ότι ο αδελφός: “σού εξέθεσε ακριβέστερα την οδό του Θεού” όπως λέει στις Πράξεις των Αποστόλων.
Ναι, έτσι έγινε και κάθε εβδομάδα πήγαινα δύο,τρείς φορές στο σπίτι του και μελετούσαμε την Αγία Γραφή. Με βοήθησε πολύ αυτό, γιατί τότε δεν μιλούσα καλά τα ελληνικά και θα δυσκολευόμουνα μόνος μου να καταλάβω κάποια πράγματα. Σιγά-σιγά όμως και με την δουλειά μου και με την συναναστροφή με τους αδελφούς, μπόρεσα να μάθω αρκετά καλά την ελληνική γλώσσα. Ξεκίνησα πλέον να πηγαίνω στην εκκλησία της Νίκαιας, άρχισε όμως τότε στη ζωή μου ένα περίεργο φαινόμενο. Κάθε βράδυ, όταν πήγαινα να κοιμηθώ, ερχόταν κάτι επάνω μου και με έπνιγε. Καταλάβαινα ότι είναι ένα κακό πνεύμα, προσευχόμουν, επικαλούμουν το αίμα του Ιησού Χριστού και μετά από αρκετή προσπάθεια αυτό το πνεύμα έφευγε, όμως το επόμενο βράδυ ξαναερχότανε. Το είπα στους αδελφούς στην εκκλησία και μου είπανε: “Χράϊρ μην φοβάσαι. Αυτό θα φύγει, απλά πρέπει να βαπτιστείς.” Και μου εξήγησαν μέσα από πολλά εδάφια της Καινής Διαθήκης ότι ο νηπιοβαπτισμός δεν είναι σωστός γιατί: “όποιος πιστεύσει (πρώτα) και βαπτιστεί, θα σωθεί.” Έτσι πήρα την απόφαση να προχωρήσω και να κάνω το βάπτισμα. Θυμάμαι βγήκα από το νερό πολύ χαρούμενος, όλη η εκκλησία έψελνε, δόξαζε τον Θεό που με έσωσε και ήτανε πραγματικά μια εμπειρία πάρα πολύ ωραία.
Μετά το βάπτισμα σταμάτησε αυτό που σου συνέβαινε τα βράδια;
Σταμάτησε αυτό κατευθείαν. Δόξα στον Θεό. Μετά μου έλεγαν οι αδελφοί ότι πρέπει να λάβω το Πνεύμα το Άγιο. Άρχισα να το ζητάω αλλά δεν ήθελα να γίνει όταν θα είμαι μόνος, γιατί κάπως φοβόμουνα, δεν ήξερα πως θα είναι αυτή η εμπειρία. Έτσι ζήτησα από τον Κύριο να με βαπτίσει στην προσευχή μαζί με τους αδελφούς. Στην εκκλησία πήγαινα συνήθως με τα πόδια και περπάταγα κανένα μισάωρο, ένα απόγευμα όμως αποφάσισα να πάρω ταξί για να προλάβω να προσευχηθώ περισσότερο. Μόλις γονάτισα άρχισα να προσεύχομαι, να λέω: “Κύριε δώσε μου δύναμη” και οχτώ παρά δέκα, λίγο πριν σταματήσει η προσευχή, ένιωσα μέσα μου κάτι να γίνεται. Το είπα σε έναν αδελφό και μου λέει: “πάμε επάνω να συνεχίσουμε.” Έπάνω ήταν ένας χώρος σαν τραπεζαρία αλλά ακόμα τον έφτιαχναν τότε. Ήρθαν και κάποιοι αδελφοί πρεσβύτεροι, συνεχίσαμε εκεί την προσευχή και ήρθε ο Κύριος με πολλή δύναμη και με βάπτισε με Πνεύμα Άγιο. Ένιωσα μέσα μου να αναβλύζει μια πηγή ύδατος ζώντος όπως λέει μέσα στην Αγία Γραφή, χαρήκαμε όλοι πάρα πολύ και μπορώ να σου πω ότι οι αδελφοί χαρήκανε ακόμα πιο πολύ κι από εμένα. Από τότε προχωράω κι εγώ μαζί με τον Κύριο, κάποιες φορές πέφτω, όμως σηκώνομαι και συνεχίζω. Τώρα πηγαίνω εκκλησία στο Παλαιό Φάληρο (γιατί έχω μετακομίσει στη Νέα Σμύρνη) και δόξα στον Θεό κι εδώ είναι πολύ καλά τα αδέλφια, πολύ καλός ο ποιμένας και προχωράμε.
Όλα αυτά τα χρόνια έχεις πάει καθόλου στη Συρία;
Μια φορά πήγα, το 2000, για να πουλήσω το σπίτι που είχαμε στο Χαλέπι. Δυστυχώς με τον εμφύλιο πόλεμο η Συρία διαλύθηκε τελείως. Οι τζιχαντιστές εκεί έκαναν πολύ άσχημα πράγματα, απαγωγές, βιασμούς, λεηλασίες και σκότωσαν πάρα πολλούς αθώους ανθρώπους, από όλες τις φυλές και θρησκείες, μουσουλμάνους και μη. Το καλό όμως είναι, ότι πολλοί άνθρωποι και στη Συρία και σε άλλα αραβικά κράτη, βλέποντας όλα αυτά τα εγκλήματα στρέφονται τώρα στον χριστιανισμό. Και σώζονται πολλές ψυχές, σώζονται κατά χιλιάδες, Ειδικά με το διαδίκτυο γίνεται αυτή την εποχή πολύ μεγάλο έργο. Πολλοί μουσουλμάνοι που έχουν πιστέψει ομολογούν τον Χριστό και κηρύττουν το ευαγγέλιο με παρρησία και οι άνθρωποι μαθαίνουν για πρώτη φορά για την αγάπη του Χριστού για τον άνθρωπο. Ειδικά με την: “επί του όρους ομιλία” του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, συγκινούνται πάρα πολύ και “σπάει” η καρδιά τους. Μαθαίνουν και για το πως τιμάει ο χριστιανισμός την γυναίκα, ενώ στο Ισλάμ είναι τελείως υποβαθμισμένη η γυναίκα. Σε ένα δικαστήριο για παράδειγμα, η μαρτυρία μιας γυναίκας δεν έχει καμία αξία, πρέπει να είναι δύο γυναίκες που θα δώσουν την ίδια μαρτυρία. Ένας άντρας μπορεί να παντρευτεί και δύο και τρείς γυναίκες ταυτόχρονα και να τις χωρίσει για πάσαν αιτία. Τώρα οι γυναίκες βλέπουν ότι βρίσκονται σε μια φυλακή, ενώ με τον Χριστό μπορούν να ζήσουν ελεύθερες. Και όσοι είναι ειλικρινείς άνθρωποι και ψάχνουνε τον Θεό με δάκρυα στα μάτια, βρίσκουνε τον Χριστό, γιατί ο Κύριος τούς φανερώνεται ζωντανά με θαυμαστό τρόπο. Βλέπουνε στον ύπνο τους, βλέπουνε στον ξύπνιο τους, σημεία, οράματα, πολλές και θαυμαστές ομολογίες ακούμε αυτό τον καιρό.
Πες μας, αν θέλεις, κάποιες από αυτές προς δόξα Θεού.
Ναι, θα σου πω κάποιες που θυμάμαι. Ένας πατέρας πέταξε τη κόρη του στα σκυλιά γιατί έγινε χριστιανή. Την έδεσε και την πέταξε εκεί που μαζευόντουσαν άγρια σκυλιά για να τη φάνε. Τότε, (ομολόγησε μετά η κοπέλα) ήρθε ένας άγγελος και πάταξε τα σκυλιά κι έγιναν σαν νεκρά. Το λέω και συγκινούμαι. Πήγε ο πατέρας της αργότερα, να δει τι έγινε και την βρήκε μέσα στα αίματα, πληγωμένη, όμως ζωντανή και δεκάδες σκυλιά γύρω-γύρω να είναι ξαπλωμένα και να μην μπορούν να κουνηθούν. Και τζιχαντιστές ακόμα έχουν πιστέψει στον Χριστό. Παντρέψανε -με το ζόρι -μια κοπέλα 14 χρονών με έναν τζιχαντιστή. Τέσσερις φορές έμεινε έγκυος αλλά τέσσερις φορές απέβαλλε. Δεν μπορούσε να κρατήσει τα παιδιά και ο άντρας της την απειλούσε ότι θα την χωρίσει. Κι ένα βράδυ βλέπει στον ύπνο της τον Χριστό. Ο οποίος της έδωσε ένα μωράκι, ένα κοριτσάκι και της είπε: “θα το ονομάσεις Μαριάμ.” Πράγματι, γέννησε ένα κορίτσι και όταν είπε στον άντρα της τι έγινε, αυτός συγκλονίστηκε. Είπε: “εγώ τόσο καιρό κυνηγάω τους χριστιανούς και ήρθε ο Χριστός και μου χάρισε ένα παιδί;” Του έδωσε μια Καινή Διαθήκη η κοπέλα, ξεκίνησε εκείνος να την διαβάζει, αλλά την βρήκανε οι άλλοι τζιχαντιστές όταν ξαναπήγε μαζί τους και τον σκότωσαν. Πολλοί πιστεύουν, αλλά πολλοί το πληρώνουν με τη ζωή τους και γίνονται μάρτυρες. Άλλοι διώκονται, τους ρίχνουν στις φυλακές, τους βασανίζουν, σε πολλά κράτη συμβαίνουν σήμερα αυτά τα πράγματα. Και έχουν κι ένα άλλο πρόβλημα. Όταν ένας μουσουλμάνος μετανοήσει και γίνει χριστιανός οι εκκλησίες δυσκολεύονται να τον δεχτούν. Γιατί φοβούνται ότι μπορεί να είναι υποκριτής και να έρχεται για να τους κατασκοπεύσει και να τους κάνει κακό.
Το ίδιο πρόβλημα είχε και ο απόστολος Παύλος όταν από διώκτης της εκκλησίας έγινε χριστιανός.
Ναι και κάποιες φορές αυτοί οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να φτιάξουν δικές τους εκκλησίες -και κατ΄οίκον εκκλησίες, Μάλιστα μίλαγε ένας από αυτούς στο διαδίκτυο κι έλεγε: “δεν μας θέλουν οι μουσουλμάνοι γιατί πιστέψαμε στον Χριστό, δεν μας θέλουν οι χριστιανοί γιατί δεν μας εμπιστεύονται και είμαστε σαν τις νυχτερίδες.” Και εννοούσε ότι όπως η νυχτερίδα αν και πετάει δεν θεωρείται πτηνό, γιατί είναι θηλαστικό, έτσι κι εκείνοι βρίσκονται κάπου στη μέση. Μια άλλη ιστορία είναι από το Ιράκ. Στο Ιράκ έχει πολλές φυλές και κάθε μια έχει τον αρχηγό της. Ο γιός λοιπόν ενός αρχηγού φυλής είχε πιστέψει στον Χριστό και μόλις το έμαθαν κάποιοι φανατικοί μουσουλμάνοι πήγανε να τον σκοτώσουν. Καθότανε αυτός με έναν φίλο του και ήρθανε αγριεμένοι και ρώτησαν τον φίλο του: “πες μας που είναι ο Μωχάμεντ.” Και ο Μωχάμεντ ήταν μπροστά τους αλλά τους είχε πατάξει ο Θεός με αορασία και δεν τον έβλεπαν. Τους λέει: “νάτος, εδώ είναι, δίπλα μου.” Τον ξαναρώτησαν, τους είπε το ίδιο, μέχρι που νόμιζαν ότι τους κορόιδευε, τον χτύπησαν άσχημα και τον έστειλαν στο νοσοκομείο. Με το θαύμα όμως που έζησε αυτός ο άνθρωπος, πίστεψε στον Χριστό και Τον ομολογούσε μετά παντού. Οι μουσουλμάνοι λένε: “ο Θεός είναι ένας και ένας ο προφήτης του, ο Μωάμεθ.” Όμως αυτός ο άνθρωπος όταν πίστεψε, έλεγε: “ο Θεός είναι ένας και ένας ο Υιός Του, ο Ιησούς Χριστός.” Δόξα στον Θεό. Βλέπουμε αυτές τις μέρες ότι ο Λόγος του Θεού εκπληρώνεται ακριβώς και κατά γράμμα. Λιμοί, πόλεμοι, φήμες πολέμων, πείνες, όλα τα σημεία που είπε ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός γίνονται. Εκπληρώνεται όμως και το σημείο που λέει: “θα κηρυχθεί τούτο το ευαγγέλιο της βασιλείας σε όλη την οικουμένη, προς μαρτυρία σε όλα τα έθνη και τότε θα έρθει το τέλος.” Ο Κύριος να μας αξιώσει να γίνουμε κι εμείς συνεργοί σε αυτό το μεγάλο έργο.
“Και ο Ιησούς απάντησε σ' αυτούς: Ο Πατέρας μου μέχρι τώρα εργάζεται, και εγώ εργάζομαι.” Κατά Ιωάννην ε΄17
“Και άλλα πρόβατα έχω, τα οποία δεν είναι εκ της αυλής ταύτης· και εκείνα πρέπει να συνάξω, και θέλουσιν ακούσει την φωνήν μου, και θέλει γείνει μία ποίμνη, εις ποιμήν.” Κατά Ιωάννην ι΄ 16.
