“Επειδή λοιπόν τα παιδία εμέθεξαν από σαρκός και αίματος, και Αυτός παρομοίως μετέλαβεν από των αυτών, διά να καταργήση διά του θανάτου τον έχοντα το κράτος του θανάτου, τουτέστι τον διάβολον και ελευθερώση εκείνους, όσοι διά τον φόβον του θανάτου ήσαν διά παντός του βίου υποκείμενοι εις την δουλείαν.” Προς Εβραίους β΄14-15
Ο φόβος του θανάτου είναι ένας φόβος που έχουν -λίγο ή πολύ- όλοι οι άνθρωποι. Όμως ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός δεν ελευθερώνει απλά τον άνθρωπο από τον φόβο του θανάτου, αλλά τον ελευθερώνει από τον ίδιο τον θάνατο, καθώς του χαρίζει μέσω της σταυρικής Του θυσίας- την αιώνια ζωή.
Αυτό το μήνα θα μας δώσει τη μαρτυρία του ο αδελφός μας Σταμάτης Κακαγιάννης.
Αδελφέ Σταμάτη ξέρω ότι έχεις ζήλο να ομολογείς στους ανθρώπους τον Χριστό, οπότε θα έχεις τώρα την ευκαιρία αυτή και μέσα από την εφημερίδα μας.
Αμήν, δόξα στον Θεό. Να ξεκινήσω λοιπόν λέγοντας ότι το όνομα μου είναι Σταμάτης Κακαγιάννης και είμαι απόστρατος της Ελληνικής Αστυνομίας. Είμαι παντρεμένος κι έχω δύο παιδιά και δύο εγγονάκια. Ευχαριστώ τον Κύριο για την οικογένεια που μου χάρισε. Γνώρισα τον Χριστό πριν αρκετά χρόνια, αναγεννήθηκα το 1994, αλλά και πιο πριν είχα δει στη ζωή μου πολλά θαύματα του Κυρίου μας. Το πρώτο θαύμα ήτανε πριν γεννηθώ. Τότε είχαν κάνει λάθος εξέταση οι γιατροί, σε ένα νοσοκομείο στη Γερμανία, που είχαν πάει οι γονείς μου για την γέννα, και νομίζανε ότι είμαι νεκρός, ότι έχω πεθάνει μέσα στη μήτρα. Ευτυχώς τελευταία στιγμή ήρθε ένας καθηγητής, με ακροάστηκε και έσωσε κι εμένα και τη μητέρα μου. Όμως της έραψαν απρόσεκτα την κοιλιά και την μήτρα μαζί και δυστυχώς έχασε τρία παιδιά μετά από μένα και έτσι έμεινα μοναχοπαίδι. Δεύτερο θαύμα έζησα όταν ήμασταν πλέον στην Ελλάδα, όπου έπεσα από τον πρώτο όροφο μιας οικοδομής, αλλά ευτυχώς προσγειώθηκα μέσα στην άμμο που υπήρχε εκεί και δεν έπαθα τίποτε.
Στην Ελλάδα σε τι ηλικία ήρθες;
Το 1969, σε ηλικία 7 χρονών. Και πιο πριν πηγαινοερχόμασταν αλλά τότε εγκατασταθήκαμε μόνιμα εδώ. Κι επειδή δεν ήξερα καλά τα ελληνικά έβαλαν οι γονείς μου ένα δάσκαλο και μου έκανε ιδιαίτερα μαθήματα. Πράγματι αυτός ο άνθρωπος με βοήθησε πάρα πολύ, έγινα καλός μαθητής και θυμάμαι στις εξετάσεις που είχαμε δώσει τότε για το Γυμνάσιο είχα αριστεύσει με βαθμολογία 19 και 7/12. Είχα πολλές δυνατότητες να μπω στο Πανεπιστήμιο, να σπουδάσω, αλλά εγώ από μικρός ήθελα να γίνω αστυνομικός. Τελικά όμως, αν και καλός μαθητής, στις εξετάσεις για την Αστυνομία μπήκα με την τρίτη προσπάθεια, γιατί εκείνη την εποχή αν δεν είχες πολιτικό μέσο δεν γινότανε τίποτε. Οπότε η είσοδός μου ήταν πιστεύω καθαρά από το χέρι του Κυρίου, καθόσον δεν είχαμε τότε καθόλου πολιτικές γνωριμίες. Πιο πριν είχα υπηρετήσει τη θητεία μου σαν έφεδρος αξιωματικός κι εκεί πάλι με φύλαξε ο Κύριος σε αρκετές περιπτώσεις. Η πρώτη ήταν στον ποταμό Άρδα, στον Έβρο, που κινδύνεψα σοβαρά να πνιγώ. Η δεύτερη πάλι στον Έβρο, όπου ένα δέντρο θα έπεφτε επάνω μου και θα με σκότωνε, αλλά δευτερόλεπτα πιο πριν, ένιωσα κάποιον να με σπρώχνει δυνατά και να με ρίχνει κάτω. Έτσι με χτύπησαν λίγο τα κλαδιά στη μέση και τραυματίστηκα πολύ ελαφρά. Μόλις σηκώθηκα, αναζήτησα αυτόν που με έσπρωξε και μου έσωσε τη ζωή, αλλά δεν ήταν κάποιος άνθρωπος. Γατί πολύ απλά θα είχε πάρει εκείνος τη θέση μου κάτω από το δέντρο. Όταν πλέον πίστεψα και διάβασα την Αγία Γραφή, κατάλαβα ότι ήταν ο φύλακας άγγελός μου. Και άλλες δύο φορές με φύλαξε ο Κύριος από ατυχήματα με τη μηχανή, όταν υπηρετούσα πλέον στην Αθήνα.
Τότε αναγνώριζες ότι σε φυλάει ο Θεός ή τα απέδιδες όλα στη τύχη;
Όχι, αυτό το αναγνώρισα όταν αναγεννήθηκα, μετά από αρκετά χρόνια. Το 1986 περίπου αρχίζει να μου μιλάει για τον Κύριο ο ξάδελφος μου ο Σωτήρης ο Πικέας, η μητέρα του και η αδελφή του. Ξεκίνησα να διαβάζω σιγά-σιγά τη Καινή Διαθήκη και τότε συνέβη ένα γεγονός που με επηρέασε πάρα πολύ. Είχα πάει στον κινηματογράφο να παρακολουθήσω μια ταινία που λεγόταν: “Ο Μικρός Αντίχριστος”. Είχα πάντα ένα ενδιαφέρον για θέματα μεταφυσικά, μυστηρίου και όλα τα σχετικά. Όταν τελείωσε λοιπόν η ταινία -η οποία δεν είχε καμία σχέση με την πραγματικότητα και με όσα λέει η Αγία Γραφή -στους τίτλους τέλους έγραφε ένα εδάφιο από την Αποκάλυψη, στα αρχαία ελληνικά: “ Ο έχων τον νουν ψηφισάτω τον αριθμό του θηρίου αριθμός γαρ ανθρώπου εστί και ο αριθμός αυτού χξς (666).” Αυτό με συγκλόνισε. Το ότι δηλαδή οι ξένοι γνωρίζουνε και διαβάζουνε την Καινή Διαθήκη που γράφτηκε στα αρχαία ελληνικά κι εμείς που είμαστε Έλληνες έχουμε πλήρη άγνοια. Συνέχισα να διαβάζω τη Καινή Διαθήκη και άρχισε μέσα μου να με ελέγχει έντονα και να με εργάζεται το Πνεύμα του Θεού. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι πήγαινα σε διάφορα νυκτερινά κέντρα, σε μπουζούκια, σε κλαρίνα και δεν μπορούσα να καθίσω με τίποτε. Με ενοχλούσε η μουσική, με ενοχλούσε ο κόσμος, με ενοχλούσε ο καπνός -παρόλο που κι εγώ κάπνιζα- και σηκωνόμουνα κι έφευγα. Στην εκκλησία μας πήγα κάποιες φορές, ένιωσα πολύ όμορφα, αλλά με απείλησε τότε ο πατέρας μου και μιας και δεν είχα ακόμα επίγνωση της αλήθειας, έκανα πίσω και δεν ξαναπήγα. Μέχρι που το 1991 παθαίνω αδελφέ μου ψυχολογικά προβλήματα και φοβίες.
Τα έπαθες ξαφνικά ή συνέβη κάποιο γεγονός που σε επηρέασε ;
Ξαφνικά τα έπαθα. Με επηρέασε όμως, σε βάθος χρόνου, η κατάσταση που ζούσα γύρω μου. Με προβλημάτιζε πάρα πολύ η συμπεριφορά των ανθρώπων, η πονηριά, η κακία. Ενώ εγώ ήθελα να κάνω το καλό έβλεπα τους άλλους να με μαχαιρώνουν πισώπλατα. Και αρχίζω ξαφνικά να έχω φοβίες. Μικροβιοφοβία, αρρωστοφοβία, φωτοφοβία, αγοραφοβία και ότι φοβία μπορείς να φανταστείς. Το χειρότερο όμως ήταν η θανατοφοβία, ο φόβος του θανάτου! Και θυμάμαι ότι υπηρετούσα τότε στη Δίωξη Ναρκωτικών και επέλεγα πάντα τις νυκτερινές βάρδιες γιατί φοβόμουνα να κοιμηθώ το βράδυ, νομίζοντας ότι θα πεθάνω στον ύπνο μου. Προσπαθούσα να παλέψω αυτήν τη κατάσταση παίρνοντας διάφορα φάρμακα ηρεμιστικά -τα οποία πολλές φορές τα συνδύαζα και με αλκοόλ- αλλά δυστυχώς δεν γινότανε τίποτε. Ώσπου το 1994 το καλοκαίρι βρέθηκα για διακοπές στη Χίο. Κάθε βράδυ σχεδόν πηγαίναμε σε διάφορα πανηγύρια και γλέντια, ξενύχτια συνέχεια, ποτά, χοροί, αλλά αντί η κατάσταση μου να βελτιωθεί, χειροτέρεψε περισσότερο.
Πολλές φορές προσπαθεί ματαίως ο άνθρωπος μέσα από τη διασκέδαση να ξεπεράσει τέτοια προβλήματα αλλά τελικά όπως λέει η Αγία Γραφή : “προσθέτει μέθη στη δίψα”.
Έτσι ακριβώς είναι και μιλάω από προσωπική πείρα. Η ψυχή του ανθρώπου δεν μπορεί να ξεδιψάσει και δεν μπορεί να γιατρευτεί με κανέναν άλλο τρόπο, παρά μόνο μέσα από την επαφή με το Πνεύμα το Άγιο, με τον Δημιουργό της. Μέσω του Σωτήρος και Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Το 1994 το καλοκαίρι λοιπόν και αφού έχω επιστρέψει στην Αθήνα, γονατίζω μια μέρα στο σαλόνι του σπιτιού μου -με όση πίστη διέθετα στο πρόσωπο του Θεού και με όση δύναμη είχα- και φωνάζω: “Χριστέ μου, σώσε με.” Τέσσερις λέξεις... τίποτε άλλο... μέσα από την καρδιά μου όμως. Εκείνη την ώρα αδελφέ μου, μπαίνει μια απίστευτη δύναμη μέσα μου και πετάγομαι επάνω φωνάζοντας δυνατά: “ΖΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, ΣΩΘΗΚΑ”. Ήταν η παρουσία του ζωντανού Θεού που με επισκέφτηκε με πολλή δύναμη και Τον ευχαριστώ πάρα πολύ γι’ αυτό. Γιατί ακριβώς εκείνη την στιγμή φύγανε από μέσα μου τσιγάρα, χάπια, ποτά, αμαρτίες, όλες οι φοβίες και το κυριότερο, ο φόβος του θανάτου. Τον οποίο μάλιστα είδα σε όραση, να βγαίνει από μέσα μου σαν μια μαύρη μπλούζα και να πετάει μακριά. Έτσι ακριβώς έγινε, όπως σου τα περιγράφω, και με ελευθέρωσε ο Κύριος μέσα σε μια στιγμή χρόνου. Γιατί τίποτε δεν μπορεί να αντισταθεί στο Πνεύμα του Θεού, όταν έρχεται με δύναμη κι επισκέπτεται τον άνθρωπο.
Αυτή ήταν και η αναγέννηση σου ;
Ναι, εκείνη τη μέρα αναγεννήθηκα με πολύ μεγάλη δύναμη. Ξεκίνησα να πηγαίνω μετά στην εκκλησία (στην Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής Ιλίου-Πετρουπόλεως) που ήταν και η πιο κοντινή στο σπίτι μου, όπου και βαπτίστηκα εν ύδατι τον Φεβρουάριο του 1995, από τον αγαπητό αδελφό και ποιμένα τότε, Παναγιώτη Σπινάκη. Από τον οποίο έμαθα και ακριβέστερα τα Ιερά Γράμματα και με επηρέασε θετικά και βαθύτατα με την γαλήνη που τον περιέβαλε και την σοφία που τον διέκρινε. Στην αρχή είχα αντίδραση από τους γονείς μου αλλά μετά ηρεμήσανε. Μόνο η μητέρα μου έλεγε συνέχεια ότι θα πεθάνει από τη καρδιά της και τελικά από τη καρδιά της πέθανε, αλλά μετά από πολλά χρόνια και αφού πρώτα γνώρισε τον Κύριο. Ευχαριστούμε τον Θεό για όλα. Από τότε που αναγεννήθηκα έχω ζήσει πολλές θαυμαστές ενέργειες του Θεού. Και θεραπείες και προφητείες και ενύπνια και οράματα και μπορώ να σου πω ότι καθημερινά βλέπω το χέρι του Θεού μέσα στη ζωή μου. Γιατί ο Θεός δεν κάνει μόνο μεγάλα πράγματα, κάνει και μικρές ενέργειες καθημερινές και Τον βλέπουμε δίπλα μας να μας βοηθάει σε όλα. Τι να πούμε; Για πόρτες, για βρύσες για λάμπες και ένα σωρό άλλα καθημερινά πράγματα που φτιάχνουν με μια απλή προσευχή; Για βενζίνες που δεν τελειώνουνε πηγαίνοντας για το έργο του Θεού; Για δουλειές που έπρεπε να πάρω εγώ και μου τηλεφωνούσαν οι άλλοι; Περιπτώσεις πολλές, θαυμαστές και ατελείωτες. Το 1998 με βάπτισε ο Κύριος και με το Πνεύμα το Άγιο. Πήγαινα στις προσευχές στην εκκλησία, έπαιρνα πολλή δύναμη και κάποια στιγμή μού είπε η γυναίκα μου ότι μίλαγα ξένες γλώσσες μέσα στον ύπνο μου. Το οποίο αντιλήφθηκα και εγώ ένα πρωί, λίγο πριν ξυπνήσω τελείως. Και μια μέρα, όπως γυρίζω σπίτι από τη δουλειά με το αυτοκίνητο, πολύ κουρασμένος, έχω βάλει και ακούω ένα CD με ύμνους. Και πιάνω κάποια στιγμή τον εαυτό μου, ενώ οι ύμνοι είναι στα ελληνικά, εγώ να τους ψέλνω στα ξένα. Κουρδικά, Τούρκικα, Αραβικά... Εκεί βεβαιώθηκα πλήρως ότι έχω βαπτιστεί με Πνεύμα Άγιο και ευχαριστώ πολύ τον Θεό γι’ αυτό.
Παίρνοντας δύναμη εξ’ ύψους για να δώσεις μαρτυρία για τον Κύριο.
Ναι, με την χάρη του Θεού. Και θα σου πω κάποιες εμπειρίες πάνω σε αυτό. Μια φορά ήθελα να ομολογήσω στους διοικητές μου, οι οποίοι ήταν ταξίαρχος ο ένας και συνταγματάρχης ο άλλος. Δίσταζα λίγο και τότε μου δείχνει ένα ενύπνιο, πνευματικό όνειρο δηλαδή, ο Κύριος. Με πηγαίνει σε ένα δωμάτιο, μου δείχνει μια ντουλάπα και μου λέει: “άνοιξε και μέσα θα βρεις μια στολή για να τη φορέσεις.” Ανοίγω και ήταν μέσα μια ωραία στολή Υποστράτηγου με παράσημα και μετάλλια επάνω της. Τότε κατάλαβα ότι ο Κύριος ήθελε να μου πει: “πάρε θάρρος, μίλα για μένα και μην φοβάσαι κανέναν και τίποτε.” Και πραγματικά έτσι έγινε και μπορώ να σου πω ότι στην ΓΑΔΑ, όπου έμεινα 23 ολόκληρα χρόνια, είχα ευαγγελίσει από τον Διοικητή, μέχρι τον σκοπό που ήτανε στην είσοδο. Κάποια στιγμή με έκανε και Προϊστάμενο κιόλας στο Τμήμα μου ο Κύριος και μου άλλαζε συνέχεια το προσωπικό για λόγους ευαγγελισμού. Και όποιον πήγαινε κόντρα στο έργο του Θεού, ο Κύριος ενεργούσε και τον έκανε πέρα με θαυμαστό τρόπο. Στην αρχή βέβαια που πήγα στην Υπηρεσία είχα φόβο, γιατί είχα βρει εκεί και ανθρώπους που ήταν πότες, πονηροί και βλάσφημοι. Άσχετα αν έκαναν σωστά τη δουλειά τους. Και σκεφτόμουνα ότι έτσι και τους πω τι πιστεύω θα με αρχίσουν να με κοροϊδεύουν. Και τι κάνει ο Κύριος; Με έχουν στείλει ένα βράδυ για να τους αγοράσω ένα ουίσκι -επειδή ήμουν ο πιο νέος- και όπως γυρνούσα, σκεφτόμουνα πως θα τα βγάλω πέρα με αυτούς τους ανθρώπους. Εκείνη την ώρα έρχεται και με γεμίζει το Πνεύμα του Θεού και με κάνει γίγαντα. Τι εννοώ; Σαν σε μια βαθειά όραση, αισθάνθηκα ότι ήμουν πιο ψηλός και από τα κτίρια και σταμάτησα να περπατώ καθώς φοβόμουνα μήπως πατήσω κάποιο αυτοκίνητο και το λιώσω. Το δε κτίριο της ΓΑΔΑ έφτανε μέχρι τη μέση μου περίπου. Αυτές είναι πνευματικές εμπειρίες που μόνο όποιος τις έχει ζήσει μπορεί να καταλάβει τι λέω. Και ο Κύριος το έκανε για να μου δώσει θάρρος και για να μου δείξει ποιός είναι ο Θεός και που είναι οι άνθρωποι του κόσμου. Αλλά πάντα είχα μέσα μου πολύ έντονη την επιθυμία να ομολογώ τον Κύριο, και εδώ ταιριάζει πιστεύω το εδάφιο που λέει: “όποιος έχει, θα του δοθεί και θα περισσευθεί.” Και θέλω να πω σε αυτό το σημείο ότι πιστεύω σε όλο τον Λόγο του Θεού, σε όλες τις σελίδες της Αγίας Γραφής και πολλές φορές το έχω πει ότι πιστεύω στην Αγία Γραφή 1.102 τοις εκατό. (Τόσες είναι οι σελίδες της Αγίας Γραφής στην έκδοση που χρησιμοποιούμε στην εκκλησία.) Γι’ αυτό και κάνει στη ζωή μου ο Θεός θαύματα, γι’ αυτό κάνει και θεραπείες.
Πες μας αν θέλεις και κάποιες θεραπείες που σου χάρισε ο Κύριος.
Πολύ πρόσφατα με θεράπευσε ο Κύριος από προστάτη. Ενώ είχα κάνει την εξέταση που κάνουν για τον προστάτη, το PSA και είχε δείξει περίπου 4.000 μονάδες, έκανα προσευχή και πήγε μετά κάτω από 3.100 που είναι το όριο, στις 2.790! Δόξα στον Θεό. Μια άλλη θεραπεία ήταν λίγο παλιότερα. Είχα για κάποιους μήνες αρρυθμίες αλλά τις αντιμετώπιζα με προσευχή και περνάγανε. Μέχρι που έρχεται μια αρρυθμία που δεν πέρναγε με τίποτε. Μία εβδομάδα, δύο εβδομάδες, την τρίτη εβδομάδα κλείνω ραντεβού στον καρδιολόγο να πάω να με δει. Γιατί αν κάτι δεν περνάει πρέπει να πάρεις και κάποιο φάρμακο, γι’ αυτό μας έδωσε ο Θεός και την επιστήμη. Σάββατο μεσημέρι κάνω πάλι μια προσευχή στον Κύριο να με θεραπεύσει, πέφτω, κοιμάμαι δύο ώρες και όταν σηκώνομαι νοιώθω ότι είμαι καλά. Λέω: “θα με πιάσει αργότερα.” Και όμως σηκώθηκα, βγήκα έξω έκανα δουλειές, και δεν είχα κανένα πρόβλημα. Πάω στον γιατρό, με εξετάζει και μου λέει: “ποιές αρρυθμίες; ρολόι ελβετικό είναι η καρδιά σου. Δεν φεύγεις από εδώ, αν δεν μου πεις τι έγινε”. Είναι και παιδικός μου φίλος ο γιατρός. “Τι να γίνει;” του λέω, “με θεράπευσε ο Χριστός.” Και μου λέει μετά: “Σήκω φύγε τώρα αμέσως.”
Δεν του άρεσε.
Ναι, οι άνθρωποι του κόσμου είναι σε άλλο μήκος κύματος και κάποια πράγματα που ζούμε εμείς δεν μπορούν να τα καταλάβουν. Να πω κι ένα ωραίο ενύπνιο που μου έδειξε ο Κύριος για να μην το ξεχάσω. Περπατούσα σε ένα δάσος, όταν είδα από μακριά ένα λευκό κάστρο, πανέμορφο, υπέρλαμπρο. Όπως πλησιάζω να το θαυμάσω, βλέπω ότι λείπει ένα κομμάτι από τον τοίχο. Πέτρινος ο τοίχος. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση, ένα τόσο ωραίο κάστρο, πελώριο και να λείπει ένα κομμάτι και όπως πλησιάζω να το παρατηρήσω από κοντά, με ρουφάει το κάστρο και ευθύς γίνομαι εγώ το κομμάτι που έλειπε. Και όταν ξύπνησα θυμήθηκα το εδάφιο που λέει: “και εσείς ως λίθοι ζώντες οικοδομείσθε...” Να ευχαριστήσω τον Θεό και για την εκκλησία που με πρόσθεσε, την Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής Πετρουπόλεως-Ιλίου, όπου αγωνιζόμαστε όλοι μαζί τον καλό αγώνα της πίστεως. Και επίσης που με αξίωσε να Τον υπηρετώ στο ευαγγελιστικό έργο της εκκλησίας όπου είμαι και συνυπεύθυνος.
Κάθε πότε βγαίνετε;
Βγαίνουμε δύο φορές την εβδομάδα. Πάμε στο Ίλιον, στη Πετρούπολη, σε διάφορες πλατείες και μοιράζουμε εφημερίδες, φυλλάδια, Καινές Διαθήκες και ομολογούμε στους ανθρώπους τι έχει κάνει ο Κύριος μέσα στη ζωή μας. Για να το ζήσουν κι εκείνοι αν θέλουν, γιατί ο Θεός δεν αναγκάζει κανέναν. Ο Κύριος αδελφέ μου, μας περιμένει κάθε μέρα όλους για να μας ευλογήσει. Δεν Τον νοιάζει το χθες, γιατί ανήκει πια στο παρελθόν, δεν Τον νοιάζει το αύριο, γιατί δεν μας ανήκει. “Σήμερα” λέει ο Θεός, “που είσαι;” Και αν δεν είσαι μαζί με τον Θεό σήμερα, τώρα, αυτή την στιγμή που ζεις, ο Θεός σε καλεί να επιστρέψεις, να Τον πιστέψεις και να Τον ακολουθήσεις στην ζωή την αιώνια. Αμή
