«Και πολλοί των πιστευσάντων ήρχοντο εξομολογούμενοι και φανερώνοντες τας πράξεις αυτών. Πολλοί δε και εξ εκείνων οίτινες έκαμνον τας μαγείας, φέροντες τα βιβλία αυτών κατέκαιον ενώπιον πάντων και αριθμήσαντες τας τιμάς αυτών εύρον πεντήκοντα χιλιάδας αργυρίου. Ούτω κραταιώς ηύξανε και ίσχυεν ο λόγος του Κυρίου.» Πράξεις ιθ΄ 18-20.
Από αρχαιοτάτων χρόνων υπήρχαν πάνω στη γη άνθρωποι που εξασκούσαν τη μαγεία. Αγνοώντας όμως πολλοί από αυτούς ότι η μαγεία οδηγεί τον άνθρωπο κάτω από την εξουσία των δυνάμεων του σκότους και τελικά στην καταστροφή και στην απώλεια της ψυχής. Μια σχετική μαρτυρία θα μας δώσει αυτό το μήνα ο αδελφός μας από την Βέροια Βασίλης Τσαντεκίδης, ο οποίος πριν γνωρίσει τον Χριστό είχε ασχοληθεί ενεργά με τον αποκρυφισμό.
Αδελφέ Βασίλη, θα ήθελα να σε ρωτήσω καταρχάς τι ήταν εκείνο που σε ώθησε να ασχοληθείς με όλα αυτά τα σκοτεινά πράγματα.
Θα έλεγα μάλλον η περιέργεια. Είχα από μικρός ένα μεγάλο ενδιαφέρον για κάθε τι το μεταφυσικό, το ανεξήγητο. Για τον λεγόμενο αόρατο, πνευματικό κόσμο. Μου άρεσε να παρακολουθώ σχετικά ντοκυμαντέρ στη τηλεόραση, μετά άρχισα να διαβάζω και διάφορα βιβλία, ώσπου κάποια στιγμή πέρασα και στη πράξη.
Από ποιά ηλικία;
Άρχισα να ψάχνομαι πιο πολύ με όλα αυτά τα πράγματα, από τα 18-19 μου χρόνια. Μαζί με ένα φίλο είχαμε ξεκινήσει αρχικά, και εκείνος με σύστησε σε κάποιον που ήταν αρκετά βαθιά μέσα στον αποκρυφισμό και ο οποίος έγινε ο “δάσκαλος” μου. Μαζί με αυτόν τον άνθρωπο αρχίσαμε κάποια στιγμή να επικαλούμαστε και διάφορα πνεύματα με το όνομα τους. Πειραματικά στην αρχή, αν και εκείνος τα γνώριζε καλά όλα αυτά, εγώ μάλλον πειραματιζόμουνα. Χωρίς να έχω συνείδηση για το τι ακριβώς κάνω, ότι έρχομαι δηλαδή σε επαφή με δαιμόνια.
Τι πίστευες ότι συμβαίνει;
Πίστευα ότι όλα γίνονται με τη δύναμη του μυαλού του ανθρώπου. Ότι είμαστε θεοί, ότι χρησιμοποιούμε μόνο το 10% του εγκεφάλου μας και αν χρησιμοποιήσουμε το 20% θα κάνουμε θαύματα και γενικά είχα επηρεαστεί από όλες αυτές τις θεωρίες που είναι αρκετά διαδεδομένες μέσα στον κόσμο. Μέχρι που μια νύχτα στο δωμάτιο μου επικαλέστηκα κάποιο πνεύμα και είχα την τραγική εμπειρία να με επισκεφτεί μια παρουσία πολύ άσχημη και κακή. Ήτανε Ιούλιος, μέσα στη καρδιά του καλοκαιριού, αλλά αυτό το πνεύμα προκάλεσε τέτοια παγωνιά μέσα στο δωμάτιο, ώστε από το κρύο έβλεπα τα χνώτα μου. Και αμέσως μου επιτέθηκε. Τώρα καταλαβαίνω ότι υπάρχει μέσα στον κόσμο η σκέπη του Αγίου Πνεύματος που προστατεύει όλους τους ανθρώπους και τους απίστους ακόμα. Αγωνιζόταν αυτό το δαιμόνιο να με κυριεύσει, με όλη του τη δύναμη, αλλά δεν τα κατάφερνε γιατί δεν το επέτρεπε ο Κύριος. Προσπαθούσα να φωνάξω αλλά δεν μπορούσα και τότε ασυναίσθητα έκανα από μέσα μου μια μικρή προσευχή που με είχε διδάξει μικρό η μητέρα μου: “Ιησούς Χριστός νικά και όλα τα κακά σκορπά”. Είναι θαυμαστό, ότι μόνο που είπα σκέφτηκα μάλλον το όνομα του Ιησού Χριστού, αυτή η παρουσία έφυγε κατευθείαν από το δωμάτιο.
Πίστευες στον Χριστό τότε;
Δεν πίστευα τίποτε αν και μεγάλωσα σε μια θρησκευόμενη οικογένεια. Όλα αυτά που έβλεπα όμως στην κρατούσα θρησκεία, τα χρυσάφια, τα διαμάντια, τα αφιερώματα, με είχαν κάνει να απορρίψω τελείως τα πράγματα του Θεού και με είχαν οδηγήσει στην απιστία. Για να σου τελειώσω όμως με το περιστατικό, εκείνο το βράδυ ήμουνα μετά τόσο αναστατωμένος που ήταν εντελώς αδύνατο να ηρεμήσω και να κοιμηθώ. Και ο μόνος που μπορούσε να με βοηθήσει να ξεπεράσω αυτό που έγινε ήταν ο Κύριος. Όπως ήμουν λοιπόν καθισμένος σε μια άκρη του κρεβατιού και μονολογούσα έντρομος, άκουσα έξω από το δωμάτιο κάποια βήματα. Τα βήματα αυτά όμως ήταν πολύ παράξενα, γιατί άκουγα να κινιούνται λουριά, σαν αυτός που περπατούσε να φοράει δερμάτινα σαντάλια. Όσο πλησίαζε, έβλεπα κάτω από τη χαραμάδα της πόρτας να πλησιάζει κι ένα εκτυφλωτικό φως και μόλις έφθασε ακριβώς από έξω, λιποθύμησα. Βυθίστηκα σε έναν ειρηνικό ύπνο και όταν ξύπνησα υπήρχε η ανάμνηση μόνο από αυτή τη φωτεινή παρουσία. Είχε ξεχαστεί τελείως αυτό που είχα ζήσει πιο πριν. Κάθισα το πρωί μαζί με τη μητέρα μου και της λέω: “Να σε ρωτήσω κάτι;” Το μετάνοιωσα όμως, σκέφτηκα ότι θα με περάσει για τρελό και μετά είπα: “Άστο, τίποτε.” Με ρώτησε όμως τότε η μητέρα μου και μου λέει: “Βασίλη, το άκουσες κι εσύ;” Εκεί βεβαιώθηκα ότι ήταν κάτι αληθινό αυτό που είχα ζήσει, χωρίς όμως τότε να γνωρίζω, ότι αυτή η φωτεινή παρουσία ήταν η παρουσία του Ιησού Χριστού.
Μετά από αυτή την άσχημη εμπειρία συνέχισες να ασχολείσαι με τον αποκρυφισμό;
Συνέχισα και μάλιστα ένοιωθα και περήφανος ότι είχα πετύχει κάτι σημαντικό. Το επόμενο βράδυ όμως είδα το πρώτο ενύπνιο (πνευματικό όνειρο) στη ζωή μου. Πατούσανε τα πόδια μου ακριβώς στο κέντρο μιας γραμμής, όπου μπροστά μου ήταν το απόλυτο σκοτάδι και πίσω μου το φως, η ημέρα. Στα χέρια μου κρατούσα κάποια εργαλεία που χρησιμοποιούσα στη μαγεία και αν έκανα, λέει, ένα μόνο βήμα θα βυθιζόμουνα μέσα στο σκοτάδι. Ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά μου ο Σατανάς. Στο ένα χέρι κράταγε ένα δρεπάνι -κόρσα το λέμε εμείς στα μέρη μας- και στο άλλο χέρι κράταγε μια σφαίρα από λάβα όπου εκεί μέσα έμπαιναν όλες οι ψυχές που ήταν δικές του. Και αυτά τα εργαλεία που κρατούσα, με τραβούσαν σαν μαγνήτες να μπω μέσα σε αυτή τη σφαίρα. Τα άφησα όμως από τα χέρια μου και έτσι γλύτωσα. Την άλλη μέρα το πρωί πήγα κατευθείαν να συζητήσω για αυτό το όνειρο με τον άνθρωπο που με δίδασκε τη μαγεία. Είχε δει όμως κι εκείνος ένα ενύπνιο και ήταν πολύ σκυθρωπός. Πριν προλάβω καν να του μιλήσω, μου λέει: “Σε είδα χθες σε όνειρο. Ήσουν πάνω σε ένα βράχο, λουσμένος με φως και μιλούσες σε πολύ λαό για Εκείνον που εγώ δεν ακολουθώ.” Και εννοούσε τον Χριστό.
Αυτός ο άνθρωπος είχε επίγνωση των όσων έκανε;
Ναι, εκ των υστέρων αυτό καταλαβαίνω. Και με άφηνε εμένα να φαντάζομαι ότι όλα γίνονται με το μυαλό μου. Και μου λέει: “τώρα θα δω ποιανού είσαι, του Χριστού ή του Σατανά.” Απόρησα και του λέω: “αφού εγώ δεν πιστεύω στον Χριστό.” Και τότε είπε κάτι που είναι γραμμένο και στην Αγία Γραφή: “ίσως τώρα δεν πιστεύεις, αλλά αν είσαι προγνωρισμένος θα πιστέψεις αργότερα”. Και ξεκίνησε μπροστά μου να κάνει μια τελετή, όπου επικαλέστηκε κάποια πνεύματα και πήρε την πληροφορία ότι ανήκω στον Χριστό. Και με έδιωξε, λέγοντας ότι δεν θέλει πλέον να έχει καμία σχέση μαζί μου. Τον θεώρησα τρελό και συνέχισα με τον αποκρυφισμό μόνος μου. Και μάλιστα απέκτησα και μαθητές. Καμιά δεκαριά νέους στην ηλικία μου, που τους δίδασκα αυτά που γνώριζα. Κάναμε διάφορες μαντείες και μαγείες, βρίσκαμε στους ανθρώπους χαμένα αντικείμενα και όλα αυτά τελικά, με τη βοήθεια δαιμονικών δυνάμεων.
Έπαιρνες και αμοιβή για αυτά που έκανες;
Όχι, τότε το θεωρούσα κάτι σαν πνευματικό λειτούργημα. Εκείνο τον καιρό δούλευα τα βράδια σε μια καφετέρια όπου απέναντι ακριβώς, σε ένα σπίτι, γινόντουσαν κάποιες προσευχές. Εμείς, μην ξέροντας τι ακριβώς συμβαίνει, λέγαμε ότι είναι “Ιεχωβάδες” και όπως τους κοιτούσα τους αδελφούς να πηγαίνουν για να προσευχηθούν, έλεγα: “σαν κι αυτούς δεν θέλω να γίνω ποτέ.” Ένας αδελφός όμως, ήταν ακόμα στα πρώτα του βήματα και ερχόταν καμιά φορά και στη καφετέρια. Τον ήξερα γιατί είχαμε μεγαλώσει στην ίδια γειτονιά και μια μέρα δεν ξέρω πως το έφερε η συζήτηση και του είπα ότι ασχολούμαι με τον αποκρυφισμό και με “πνευματικά θέματα.” Και μου είπε τότε κάθετα και με παρρησία ότι: “όλα αυτά είναι από τον Σατανά”. Εκείνη τη στιγμή σαν να άστραψε ένα φως μέσα στο μυαλό μου και θυμήθηκα το ενύπνιο που είχα δει. Πάγωσα για λίγο και τότε μου μίλησε ο αδελφός για τον Θεό. Μου λέει: “Βασίλη, εδώ απέναντι δεν είναι “Ιεχωβάδες” όπως νομίζεις. Είναι Χριστιανοί της Πεντηκοστής που έχει έρθει το Πνεύμα του Θεού και έχει κατοικίσει μέσα τους.” Και μου εξήγησε ότι το Πνεύμα το Άγιο μπορεί να εκδηλωθεί με χαρίσματα όπως το χάρισμα της προφητείας και να μιλήσει ο Θεός και να φανερώσει τα κρύφια της καρδιάς του ανθρώπου. Δεν είχα ξανακούσει ποτέ τέτοια πράγματα και αποφάσισα να πάω κι εγώ μια μέρα σε αυτή τη προσευχή. Και πράγματι πήγα την επόμενη Παρασκευή, με πολλές προφυλάξεις όμως, μήπως με δει κάποιος γνωστός. Περίμενα πρώτα να νυχτώσει τελείως και όταν μπήκα στο σπίτι ήταν ήδη όλοι γονατισμένοι και ψέλνανε. Γονάτισα κι εγώ σε μια καρέκλα και εκείνο που με ενδιέφερε και περίμενα να δω, ήταν αυτό που είχα ακούσει για το Πνεύμα το Άγιο. Ήθελα να ζήσω το μεταφυσικό, αυτό ζητούσε πάντα η καρδιά μου.
Το μεταφυσικό από την άλλη πλευρά όμως τώρα.
Ναι. Επειδή όμως ήμουν καχύποπτος και φοβόμουνα μήπως τους έχει πει κάτι ο φίλος μου για μένα, μόλις πήγα έκανα μια προσευχή. Από μέσα μου, χωρίς να με ακούει κανένας. Και είπα: “Θεέ μου, αν ζεις πραγματικά, θέλω να μου μιλήσεις και να μου πεις το όνομα μου τρείς φορές. Και θέλω να επιλέξω εγώ με ποιόν θα μου μιλήσεις.” Και όπως τους κοίταζα όλους, επέλεξα μια αδελφή που δεν ήταν από τη πόλη μας και δεν την είχα ξαναδεί. Και έβαλα και τρίτο σημείο. Επειδή κανείς εκτός από εμένα δεν ήξερε τα εργαλεία που χρησιμοποιούσα στη μαγεία, ζήτησα από τον Θεό όταν θα μου μιλήσει, να μου πει ακριβώς για αυτά τα εργαλεία. Μετά από λίγο πληρώνεται με Πνεύμα Άγιο η αδελφή -η οποία δεν ήξερα εγώ ότι έχει ένα πολύ δυνατό χάρισμα προφητείας- και ξεκινάει μια υμνωδία εν Πνεύματι. Εκεί ήταν σαν να ξύπνησε μέσα μου ο εσωτερικός άνθρωπος μετά από πολλά χρόνια σε λήθαργο. Αυτό ακριβώς ένοιωσα. Και αρχίζει μετά η αδελφή να προφητεύει: “Υιέ μου Βασίλειε... Βασίλειε... Βασίλειε...” Τρείς φορές. Είχαν απαντηθεί ήδη τα δύο πρώτα σημεία που έβαλα και μετά ήρθε και το τρίτο: “...όχι μόνο το παρελθόν σου θα σου πω αλλά και το μέλλον σου. Μέχρι τώρα δούλευες για τον εχθρό της ψυχής σου και ήσουν εργαλείο του. Αλλά από εδώ και πέρα θα δουλεύεις για εμένα.” Και ταυτόχρονα έδειχνε ο Κύριος στην αδελφή, σε όραση, όλα τα σύνεργα που είχα στη μαγεία. Μόλις τέλειωσε η προσευχή, ρώτησε ποιός είναι ο Βασίλης και άρχισε να μου περιγράφει με λεπτομέρειες όλα αυτά που της έδειξε ο Κύριος. Και να μου λέει και τα ονόματα τους. Πράγματα που τα είχα κλειδωμένα στην αποθήκη και δεν τα είχε δει ποτέ κανείς.
Συγκλονιστικό πραγματικά.
Δόξα στον Θεό. Την άλλη μέρα το πρωί πήρα όλα αυτά τα μαγικά εργαλεία και τα βιβλία και τα έκαψα μέσα σε ένα βαρέλι. Και ήμουνα πλέον τόσο ενθουσιασμένος, που από τη χαρά μου δεν μπορούσα ούτε να κοιμηθώ. Ένα βράδυ λοιπόν καθώς μιλούσα στον Θεό και του έλεγα: “Θεέ μου, είμαι τόσο χαρούμενος που ήρθες στη ζωή μου. Σε ευχαριστώ που σε γνώρισα, σε ευχαριστώ που μου αποκαλύφθηκες...” αισθάνθηκα ότι κάτι μου έλειπε. Ότι ο Θεός είναι ακόμα μακριά μου. Και είπα: “Θεέ μου, δώσε μου κάτι να νοιώσω ότι είμαι δικός Σου.” Εκείνη την ώρα αισθάνομαι μια σταγόνα να πέφτει στο κεφάλι μου και μια λέξη να μπαίνει μέσα στη καρδιά μου και μετά να ανεβαίνει και να βγαίνει από το στόμα μου: “Πατέρα”. Ποτέ στη ζωή μου μέχρι τότε, δεν είχα σκεφτεί να πω τον Θεό, Πατέρα. Εκείνο το βράδυ έγινε η αναγέννηση μου. Άρχισα να κλαίω σαν μικρό παιδί, έκλαιγα, έκλαιγα, έκλαιγα και μετά ήρθε η παρουσία του Θεού στο δωμάτιο. Και γίνεται τώρα το ανάποδο από αυτό που είχε συμβεί όταν ήμουν με τα πράγματα του εχθρού. Ήταν χειμώνας, έκανε πάρα πολύ κρύο και ήμουν στο κρεβάτι σκεπασμένος με ένα παχύ πάπλωμα. Ήρθε όμως τόση ζεστασιά μέσα στο χώρο, που τα πέταξα όλα από πάνω μου. Η παρουσία του Θεού είχε κάνει το χειμώνα, καλοκαίρι ενώ η παρουσία εκείνου του δαιμονίου είχε κάνει ακριβώς το αντίθετο. Μετά χάθηκα. Έφυγε το ταβάνι, έφυγε το πάτωμα, το δωμάτιο μου εξαφανίστηκε και βρέθηκα σε μια μεγάλη πλατεία πανέμορφη, λιθόστρωτη, αμφιθεατρική. Η οποία ήταν γεμάτη με αγγέλους οι οποίοι με κοιτούσαν και γελούσαν χαρούμενοι. Και ξαφνικά φάνηκε δίπλα μου ένας μεγάλος άγγελος, ένας αρχάγγελος, ο οποίος υμνούσε τον Θεό παίζοντας ένα μεγάλο μουσικό όργανο. Και όλοι οι άγγελοι μαζί του, να υμνούν και να χαίρονται για εμένα. Εκείνη τη στιγμή ξαναγύρισα μέσα στο σώμα μου.
Είχες έρθει σε έκσταση πνευματική.
Ναι, ακριβώς. Πήγα το ίδιο απόγευμα στο σπίτι που γινόντουσαν οι προσευχές και τους είπα αυτό που μου συνέβη. Και άνοιξαν τότε οι αδελφοί την Καινή Διαθήκη και μου έδειξαν το εδάφιο που γράφει στο κατά Λουκά ευαγγέλιο (ιε΄10): “ούτω σας λέγω χαρά γίνεται ενώπιον των αγγέλων του Θεού δια έναν αμαρτωλό μετανοούντα.” Μετά ξεκίνησα να διαβάζω κι εγώ την Αγία Γραφή, να πηγαίνω στην εκκλησία εδώ στην Βέροια (την Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής) και τότε ξεκίνησε και ο διωγμός. Και στο σπίτι υπήρξε μεγάλο πρόβλημα, αλλά και όλοι οι φίλοι και οι γείτονες, μου έκλεισαν την πόρτα κατάμουτρα. Και παντού λέγανε: “μην του μιλάτε γιατί έγινε Ιεχωβάς.” Καμία σχέση βέβαια, με αυτό που είχα πιστέψει.
Ενώ όταν έκανες τις μαγείες όλοι σε αγαπούσανε.
Ναι, βέβαια. Τότε ήμουνα ο έξυπνος, ο σοφός, που ήξερα πολλά. Μόλις πίστεψα, μίλησα και στα παιδιά που τους έκανα τον δάσκαλο στον αποκρυφισμό και τους είπα όλη την αλήθεια. Ότι αυτά τα πράγματα είναι από τον Διάβολο, ότι ο Χριστός είναι ζωντανός και αληθινός και χαρίζει σωτηρία στον άνθρωπο. Μίλησα και στους φίλους μου και πολλά παιδιά πίστεψαν κι αυτά. Πραγματικά εκείνες τις μέρες, μέσα στον διωγμό, έβλεπα πολύ δυνατό το χέρι του Θεού στη ζωή μου. Βαπτίστηκα στο νερό το 2003, σε ηλικία 22 χρονών και μετά ξεκίνησα να εκζητάω το Πνεύμα το Άγιο το οποίο άργησα αρκετά χρόνια να το λάβω. Πήγαινα σε προσευχές, πήγαινα σε ολονυχτίες, πήγαινα στη Καβάλα που είχαν τα αδέλφια πολλή προσευχή, άλλοι βαπτιζόντουσαν, εγώ δεν βαπτιζόμουνα. Μέχρι στη Νορβηγία πήγα, όπου είχα ακούσει ότι ήταν ένας εργάτης του ευαγγελίου που σε όποιον επέθετε χείρας λάβαινε Πνεύμα Άγιο. Όταν πήγα όμως στην εκκλησία που υπηρετούσε, μου είπαν ότι έφυγε για το εξωτερικό την ίδια μέρα που έφθασα εγώ στη Νορβηγία. Και θα επέστρεφε λίγες ώρες μετά που θα αναχωρούσα εγώ για την Ελλάδα. Τελικά έλαβα το Πνεύμα το Άγιο, μόνος στο δωμάτιο μου στη Θεσσαλονίκη, που ήμουνα τότε με μετάθεση από τη δουλειά μου. Ευχαριστούμε τον Θεό γιατί και αν αργεί, απαντά και είναι πιστός στον Λόγο Του. Και περιμένω να εκπληρώσει και όλες τις επαγγελίες Του μέσα στη ζωή μου.
Αμήν. Κλείνοντας αδελφέ Βασίλη, θα ήθελα να πεις κάτι σε όσους έχουν -όπως κι εσύ κάποτε- μια έλξη για το μεταφυσικό. Και αντί να αναζητήσουν την μεταφυσική εμπειρία κοντά στον ζωντανό και αληθινό Θεό, έχουν μπερδευτεί μέσα σε σκοτεινά μονοπάτια αποκρυφισμού.
Θα πω καταρχάς ότι είναι κάτι πολύ επικίνδυνο, γιατί όπως είπα και στην ομολογία μου, αν δεν με είχε φυλάξει ο Κύριος θα ήμουν τώρα κατειλημμένος από κάποιο πονηρό πνεύμα. Από εκεί και πέρα, όλοι πρέπει να μάθουν ότι όσον αφορά τα πνευματικά θέματα -είτε είσαι με τη πλευρά του Θεού, είτε με τη πλευρά του Σατανά- τίποτε δεν γίνεται με τη δική σου δύναμη, αλλά όλα γίνονται με τη δύναμη εκείνου που επέλεξες να είναι ο κύριος σου. Και όπως στο χριστιανισμό όλα γίνονται με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, έτσι και στα σκοτεινά πνευματικά (αποκρυφισμό, μαντεία, μαγεία), όλα γίνονται με τη δύναμη των δαιμονίων. Ο άνθρωπος είναι απλώς ένα σκεύος. Και είτε θα τον χρησιμοποιήσει ο Θεός και θα εργαστεί μαζί του θαυμαστά, είτε θα τον χρησιμοποιήσουν πονηρά πνεύματα για μαγείες και άλλα τέτοια ανούσια πράγματα. Βέβαια η μάστιγα του κόσμου είναι η πλάνη, η απόκρυψη της αλήθειας και αυτό είναι το έργο που κάνει ο Σατανάς, “ο πλανών την οικουμένη όλη” όπως μας λέει η Αγία Γραφή. Και η δικιά μας δουλειά, η δική μας αποστολή, είναι να μην αισχυνθούμε, αλλά να φανερώσουμε σε όλους τους ανθρώπους, την Αλήθεια, τον Χριστό.
