«Αλλά, τώρα, ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς» (Α΄Κορινθίους 15:20α)
Το κεντρικό μήνυμα του Ευαγγελίου είναι ότι ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού πέθανε για τις αμαρτίες μας και αναστήθηκε για τη δικαίωσή μας. Η Ανάσταση του Χριστού άλλαξε για πάντα την ανθρωπότητα επειδή πλέον η έχθρα με τον Θεό μπορεί γίνει συμφιλίωση και η αποξένωση, υιοθεσία. Αλλά το θαυμαστό αποτέλεσμα της Ανάστασης του Ιησού Χριστού δεν περιορίζεται μόνο στις νέες ευκαιρίες που δίνει στον άνθρωπο αλλά επεκτείνεται στην καθημερινή Του δραστηριότητα υπέρ των ανθρώπων. Βλέπουμε μέσα από το Λόγο του Θεού ότι ο Αναστημένος Ιησούς Χριστός…
Σώζει τους αμαρτωλούς
Ο Λόγος του Θεού λέει ότι, «όλοι αμάρτησαν, και στερούνται τη δόξα του Θεού» (Ρωμαίους 3:23) και επίσης λέει ότι, «Ο Κύριος…κατά κανέναν τρόπο δεν θα αθωώσει τον ασεβή…» (Ναούμ 1:3). Ταυτόχρονα όμως διαβάζουμε ότι ο Θεός δεν θέλει το θάνατο του αμαρτωλού «αλλά να επιστρέψει ο ασεβής από τον δρόμο του, και να ζει» (Ιεζεκιήλ 33:11). Τα εδάφια αυτά μοιάζουν να περιγράφουν αγεφύρωτες αλήθειες αλλά ο αναστημένος Ιησούς Χριστός αποδεικνύει ότι ο Θεός βρήκε τον τρόπο να δικαιώσει τον ασεβή μέσα από την πίστη στη Θυσία και την Ανάσταση του Υιού Του, «…ο οποίος παραδόθηκε εξαιτίας των παραπτωμάτων μας, και αναστήθηκε εξαιτίας της δικαίωσής μας» (Ρωμαίους 4:25) και «ο οποίος έδωσε τον εαυτό του αντίλυτρο για χάρη όλων» (Α’ Τιμόθεο 2:6).
Αποδεικνύει την αγάπη του Θεού
Ο αναστημένος Ιησούς Χριστός κατέδειξε την τέλεια αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο με το θάνατό Του πάνω στο σταυρό και την ανάστασή Του, όπως υποσχέθηκε, «Και όπως ο Μωυσής ύψωσε το φίδι μέσα στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός τού ανθρώπου για να μη χαθεί καθένας ο οποίος πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή. Επειδή, τόσο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Υιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας ο οποίος πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή» (βλ. Ιωάννης 3:14-16).
Είναι Κύριος ζωντανών και νεκρών
Ο αναστημένος Ιησούς Χριστός είναι Κύριος ζωντανών και νεκρών και δικαιούται την απόλυτη πίστη και αφοσίωση. Διαβάζουμε ότι, «Επειδή, γι’ αυτό ο Χριστός και πέθανε και αναστήθηκε και ξανάζησε, για να είναι Κύριος και νεκρών και ζωντανών.» (Ρωμαίους 14:9. Βλ. κ. Εφεσίους 1:20-23). Αυτή η αλήθεια συνεπάγεται ότι ο Χριστός, «πέθανε για χάρη όλων, ώστε αυτοί που ζουν, να μη ζουν πλέον για τον εαυτό τους, αλλά γι’ αυτόν που πέθανε και αναστήθηκε για χάρη τους» (Β’ Κορινθίους 5:15).
Χαρίζει καθημερινά τη νίκη κατά της αμαρτίας
Η ανάσταση διαβεβαιώνει τον πιστό ότι μπορεί στην καθημερινή του ζωή να νικά την αμαρτία. Λόγω της ταύτισης του πιστού με το ζωντανό Χριστό, ο αναστημένος Χριστός κάνει διαθέσιμη τη δύναμη της ανάστασής Του για να ζήσουμε νικηφόρα τη Χριστιανική ζωή: «Επειδή, κάθε τι που γεννήθηκε από τον Θεό, νικάει τον κόσμο, και η νίκη που νίκησε τον κόσμο είναι τούτη: Η πίστη μας.» (Α’ Ιωάννη 5:4, βλ. κ. Ρωμαίους 6:4, βλ. κ. Φιλιππησίους 3:10)
Μεσιτεύει για όλους τους πιστούς
Ο αναστημένος Ιησούς Χριστός έχοντας αναλάβει το ένδοξο σώμα της αναστάσεώς Του, μεσιτεύει για όλους τους πιστούς κάθε στιγμή: «Γι’ αυτό, μπορεί και να σώζει ολοκληρωτικά αυτούς που προσέρχονται στον Θεό διαμέσου αυτού, ζώντας πάντοτε για να μεσιτεύσει για χάρη τους» (Εβραίους 7:25) και «Ο Χριστός είναι αυτός που πέθανε, επιπλέον δε και αναστήθηκε, ο οποίος και είναι στα δεξιά τού Θεού, ο οποίος και μεσιτεύει για μας» (Ρωμαίους 8:34, βλ. κ. Α’ Ιωάννη 2:1).
Βεβαιώνει την ελπίδα της ανάστασης των πιστών
Ο αναστημένος Ιησούς Χριστός είναι η πιο περίτρανη απόδειξη ότι όλες οι υποσχέσεις του Θεού είναι αληθινές και θα εκπληρωθούν στο ακέραιο. Όλοι όσοι πιστεύουν αληθινά στον Ιησού Χριστό, έχουν τη βεβαιότητα της δικής τους ανάστασης. Ο Ιησούς υποσχέθηκε στους μαθητές Του, «…αφού πάω και σας ετοιμάσω τόπο, έρχομαι πάλι, και θα σας παραλάβω κοντά σε μένα, για να είστε κι εσείς, όπου είμαι εγώ» (Ιωάννης 14:2-3). Σύντομα, ο ίδιος ο αναστημένος Κύριος Ιησούς θα επιστρέψει για να συγκεντρώσει τους πιστούς: «Επειδή, αν πιστεύουμε ότι ο Ιησούς πέθανε και αναστήθηκε, έτσι και ο Θεός, αυτούς που κοιμήθηκαν με πίστη στον Ιησού, θα τους φέρει μαζί του» (βλ Α’ Ιωάννη 3:2-3, Α’ Θεσσαλονικείς 4:14-18).
Δημήτριος Μάστορης
