«Δέστε, τι καλό και τι τερπνό, να συγκατοικούν με ομόνοια αδελφοί!»(Ψαλμοί 133:1)
Η ενότητα μέσα στο σώμα του Χριστού είναι το θέλημα του Θεού και είναι απολύτως απαραίτητη αφού άλλωστε αποτελεί και χαρακτηριστικό της τριαδικής Θεότητας. Ο απ. Παύλος έγραψε, «Σας παρακαλώ δε, αδελφοί, στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού… να είστε εντελώς ενωμένοι…» (Α’ Κορινθίους 1:10). Ο Ιησούς Χριστός έκανε και κάνει πολλά για την ενότητα μεταξύ των πιστών ανθρώπων. Ενδεικτικά βλέπουμε από το Λόγο του Θεού ότι…
Ο Χριστός προφήτευσε για την ενότητα.
Προγνωρίζοντας τη σωτηρία των εθνών, ο Ιησούς αποκαλύπτει ότι στο τέλος των σχεδίων Του, οι πιστοί από το λαό Ισραήλ και οι σωσμένοι από τα έθνη θα ζουν σε απόλυτη ενότητα. Διαβάζουμε, «Εγώ είμαι ο ποιμένας ο καλός, και γνωρίζω τα δικά μου, και γνωρίζομαι από τα δικά μου… Και άλλα πρόβατα έχω, που δεν είναι απ’ αυτή την αυλή πρέπει να συγκεντρώσω και εκείνα και θα ακούσουν τη φωνή μου και θα γίνει ένα ποίμνιο, ένας ποιμένας» (Ιωάννης 10:14,16).
Ο Χριστός προσευχήθηκε για την ενότητα. Ο Κύριος προσευχόταν ένθερμα να είναι οι πιστοί Του ενωμένοι («ένα»). Μάλιστα θεωρούσε (ήξερε) ότι η ενότητα των πιστών θα είναι τεκμήριο για να πιστέψει ο κόσμος και να γνωρίσει ότι προήλθε από τον Πατέρα Θεό. Διαβάζουμε, «Και δεν παρακαλώ μονάχα γι’ αυτούς, αλλά και για εκείνους που θα πιστέψουν σε μένα διαμέσου τού λόγου τους για να είναι όλοι ένα όπως εσύ, Πατέρα, είσαι σε ενότητα με μένα και εγώ σε ενότητα με σένα, να είναι κι αυτοί ένα σε ενότητα με μας για να πιστέψει ο κόσμος ότι εσύ με απέστειλες…» (Ιωάννης 17:20-23).
Ο Χριστός θυσιάστηκε για την ενότητα. Με το θάνατό Του ο Χριστός στο σταυρό κατάργησε δια του αίματός Του το μεσότοιχο του φραγμού και κάθε έννοια έχθρας και διχασμού ώστε να μπορέσουν οι Ιουδαίοι και οι Εθνικοί να είναι ένα νέο σώμα. Διαβάζουμε, «…εσείς που άλλοτε ήσασταν μακριά, γίνατε κοντά διαμέσου τού αίματος του Χριστού… ο οποίος έκανε τα δύο μέρη ένα, και γκρέμισε το μεσότοιχο του φραγμού, καταργώντας την έχθρα επάνω στη σάρκα του, τον νόμο των εντολών, που είναι στα διατάγματα, ώστε, στον εαυτό του, να κτίσει τούς δύο σε έναν καινούργιο άνθρωπο, φέρνοντας ειρήνη και να συμφιλιώσει και τους δύο σε ένα σώμα προς τον Θεό διαμέσου τού σταυρού, αφού θανάτωσε διαμέσου αυτού την έχθρα» (Εφεσίους 2:13-16).
Ο Χριστός απέστειλε το Άγιο Πνεύμα για την ενότητα. Ο Χριστός υποσχέθηκε στους μαθητές Του πως… «…όταν έρθει εκείνος, το Πνεύμα της αλήθειας, θα σας οδηγήσει σε όλη την αλήθεια επειδή… θα μιλήσει όσα πρόκειται να ακούσει…» (Ιωάννης 16:12-13). Έτσι οι μαθητές διδάχτηκαν από το Άγιο Πνεύμα την ενότητα και με τη σειρά τους τη δίδαξαν. Διαβάζουμε, «…φροντίζοντας με ζήλο να διατηρείτε την ενότητα του Πνεύματος διαμέσου τού συνδέσμου της ειρήνης. Ένα σώμα και ένα Πνεύμα, όπως και προσκληθήκατε με μία ελπίδα της πρόσκλησής σας, ένας Κύριος, μία πίστη, ένα βάπτισμα, ένας Θεός και Πατέρας όλων, αυτός που είναι επάνω απ’ όλους, και διαμέσου όλων, και μέσα σε όλους εσάς (Εφεσίους 4:3-6).
Ο Χριστός προσθέτει τους σωσμένους σε ένα σώμα. Όταν οι άνθρωποι πιστεύουν στο Ευαγγέλιο, προστίθενται από τον Κύριο στην Εκκλησία Του και γίνονται μέλη του ενός σώματός Του ανεξάρτητα από την φυλή, το χρώμα, το φύλο, την ηλικία, τη μόρφωση, και οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό τους διαφοροποιεί. Διαβάζουμε για την ημέρα της Πεντηκοστής, «…Εκείνοι, λοιπόν, αφού με χαρά δέχθηκαν τον λόγο του, βαπτίστηκαν και προστέθηκαν εκείνη την ημέρα περίπου 3.000 ψυχές… Και ο Κύριος πρόσθετε καθημερινά στην [σ.σ. μία] εκκλησία αυτούς που σώζονταν» (Πράξεις 2:38, 41, 47, βλ. κ. Εφεσίους 4:4, βλ. κ. Α’ Κορινθίους 12:13).
Ο Χριστός έδωσε διακονίες για την ενότητα. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός ο ίδιος και δια του Πνεύματός του έδωσε διάφορα χαρίσματα και διακονίες με σκοπό να οδηγούνται οι πιστοί στην ενότητα της πίστης. Διαβάζουμε, «Κι αυτός έδωσε άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτες, άλλους δε ευαγγελιστές, άλλους δε ποιμένες και δασκάλους, για την τελειοποίηση των αγίων, για το έργο της διακονίας, για την οικοδομή του σώματος του Χριστού μέχρις ότου όλοι ανεξαίρετα να φτάσουμε στην ενότητα της πίστης, και της επίγνωσης του Υιού τού Θεού, σε τέλειον άνδρα, σε μέτρο ηλικίας τού πληρώματος του Χριστού» (Εφεσίους 4:11-16, βλ. κ. Α’ Κορινθίους 12:4-20).
Δημήτριος Μάστορης
