«Μη θυμάστε τα προγενέστερα, και μη συλλογίζεστε τα παλιά. Δέστε, εγώ θα κάνω ένα νέο πράγμα τώρα…» (Ησαΐας 43:18-19)
Ο ερχομός μια νέας χρονιάς είναι πάντα μια ευκαιρία για νέο ξεκίνημα. Η νέα χρονιά είναι ευκαιρία να ξεκινήσει κανείς νέα πράγματα που δεν είχε ξεκινήσει έως τώρα, αλλά είναι και μια ευκαιρία να διακόψει συνήθειες που καταλαβαίνει ότι τον βλάπτουν και θέλει να απαλλαγεί από αυτές.
Διαβάζουμε στη Γραφή, «Μη θυμάστε τα προγενέστερα, και μη συλλογίζεστε τα παλιά. Δέστε, εγώ θα κάνω ένα νέο πράγμα τώρα θα ανατείλει δεν θα το γνωρίσετε; Θα κάνω, σίγουρα, έναν δρόμο μέσα στην έρημο, ποταμούς μέσα στην άνυδρη γη» (Ησαΐας 43:18-19). Ο απ. Παύλος αποδίδει πολύ όμορφα την ανάγκη αυτή αλλά και την πρακτική του νέου ξεκινήματος γράφοντας, «Όχι ότι έλαβα κιόλας το βραβείο ή έγινα ήδη τέλειος· τρέχω, όμως, πίσω απ’ αυτό, ίσως το αποκτήσω… λησμονώντας μεν όσα βρίσκονται πίσω, επεκτεινόμενος δε σε όσα βρίσκονται μπροστά…» (Φιλιππησίους 3:12).
Το βάρος των λαθών
Κανείς δεν μπορεί να κοιτάξει το παρελθόν του και να μη δει έστω και ένα μελανό σημείο για το οποίο ντρέπεται και θα ήθελε να μην έχει συμβεί ποτέ. Διαβάζουμε στο Λόγο του Θεού ότι ο απ. Ιάκωβος γράφει, «σε πολλά φταίμε όλοι μας» (Ιάκωβος 3:2) και ο απ. Ιωάννης, «Αν πούμε ότι δεν έχουμε αμαρτία, εξαπατούμε τον εαυτό μας και η αλήθεια δεν υπάρχει μέσα μας» (Α´ Ιωάνου 1:8). Ο απόστολος Παύλος δεν αποτελεί εξαίρεση. Είχε ένα πολύ άσχημο παρελθόν ως διώκτης της εκκλησίας: «…[υπήρξα] διώκτης τής εκκλησίας με ζήλο» (Φιλιππησίους 3:6), «…στοχάστηκα μέσα μου ότι, έπρεπε να πράξω πολλά ενάντια στο όνομα του Ιησού τού Ναζωραίου…» (βλ. Πράξεις 9-11).
Η ελευθερία από το κακό παρελθόν
Μολονότι όμως ο άνθρωπος δεν μπορεί (και δεν πρέπει) να αρνηθεί το παρελθόν, μπορεί να αντλήσει Πνευματικές δυνάμεις για να ελευθερωθεί από αυτό. Ο απ. Παύλος θα είχε όλους τους λόγους να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του βυθισμένος στις ενοχές του, σκεπτόμενος πόσο κακό είχε κάνει στον Ίδιο τον Χριστό, βλάπτοντας το σώμα Του και «αναγκάζοντάς» Τον να του πει ευθέως, «γιατί με καταδιώκεις;» (Πράξεις 9:4)· αντί αυτού όμως, επέλεξε να παραδοθεί στην αγάπη, τη χάρη και το έλεος του Χριστού που είναι δυνατά να λυτρώσουν ολόκληρη τη ζωή του ανθρώπου και να τον καταστήσουν από εχθρό τον Χριστού, πολύτιμο συνεργάτη Του! Ο απ. Παύλος παραδέχεται με βαθιά ευγνωμοσύνη ότι ο Χριστός τον λύτρωσε από το παρελθόν του καθώς γράφει, «…δεν είμαι άξιος να ονομάζομαι απόστολος, επειδή καταδίωξα την εκκλησία τού Θεού» (Α’ Κορινθίους 15:9-10), «...άλλοτε ήμουν βλάσφημος, και διώκτης και υβριστής· ελεήθηκα, όμως… η χάρη του Κυρίου μας υπερπερίσσευσε με πίστη και αγάπη που υπάρχει στον Ιησού Χριστό» (Α’ Τιμόθεο 1:13-14).
Νέα αρχή στη σχέση με τον Κύριο
Βλέπουμε στο Λόγο του Θεού ότι ο απ. Παύλος μολονότι ηλικιωμένος και ταλαιπωρημένος και κρατούμενος κατ’ οίκον, μάλιστα λίγα χρόνια πριν το θάνατό του, διατηρούσε πάντοτε το ίδιο υψηλό φρόνημα για την υπηρεσία των σκοπών του Θεού. Γράφει σχετικά, «…ένα πράγμα κάνω, λησμονώντας μεν όσα βρίσκονται πίσω, επεκτεινόμενος δε σε όσα βρίσκονται μπροστά, τρέχω προς τον σκοπό, για το βραβείο της άνω κλήσης του Θεού εν Χριστώ Ιησού». Έχοντας λυτρωθεί από το κακό παρελθόν του αλλά και ταυτόχρονα μη προσκολλώμενος και επαναπαυόμενος στις μεγάλες Πνευματικές αποκαλύψεις που του χαρίστηκαν στη συνέχεια [«Να καυχώμαι, βέβαια, δεν με συμφέρει…» (Β’ Κορινθίους 12:1)], ζούσε απελευθερωμένος επιζητώντας ευκαιρίες βαθύτερης και ουσιαστικότερης γνωριμίας με το λυτρωτή του Χριστό.
Νέοι στόχοι
Οι κινήσεις του απ. Παύλου δεν ήταν ποτέ τυχαίες· ο ίδιος γράφει, «Εγώ, λοιπόν, έτσι τρέχω, όχι σαν χωρίς στόχο· έτσι πυγμαχώ, όχι σαν να χτυπάω τον αέρα» (Α’ Κορινθίους 9:26). Ο απ. Παύλος κάνει λόγο για ένα σκοπό, ένα στόχο, ένα βραβείο: «τρέχω προς τον σκοπό, για το βραβείο της άνω κλήσης του Θεού εν Χριστώ Ιησού». Η καθημερινότητα μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο να προσπαθεί μόνο για ένα επίγειο μισθό αλλά να μην βλέπει σε ένα ουράνιο βραβείο. Ο απ. Παύλος όμως λέει, «να βρεθώ σ’ αυτόν» και «να γνωρίσω αυτόν» (Φιλιππησίους 3:9,10) και, «…θεωρώ ότι τα πάντα είναι ζημία απέναντι στο έξοχο της γνώσης του Ιησού Χριστού τού Κυρίου μου· για τον οποίο ζημιώθηκα τα πάντα, και θεωρώ ότι είναι σκύβαλα, για να κερδίσω τον Χριστό» (Φιλιππησίους 3:8).
Δημήτριος Μάστορης
