«…διαλέξτε σήμερα ποιον θέλετε να λατρεύετε…» (Ιησούς του Ναυή 24:15)
Η ζωή κάθε ανθρώπου κατακλύζεται καθημερινά από ανάγκες για λήψη αποφάσεων. Στο Λόγο του Θεού διαβάζουμε τη σημαντικότερη απόφαση που κλήθηκε να πάρει ο λαός του Θεού: «…διαλέξτε σήμερα ποιον θέλετε να λατρεύετε ή τους θεούς, που λάτρευσαν οι πατέρες σας πέρα από τον ποταμό ή τους θεούς των Αμορραίων, στη γη των οποίων κατοικείτε, εγώ όμως, και η οικογένειά μου, θα λατρεύουμε τον Κύριο» (Ιησούς του Ναυή 24:15).
Η ίδια όμως απόφαση εξακολουθεί να είναι και σήμερα η σημαντικότερη από όλες όσες καλείται να πάρει ο άνθρωπος στη ζωή του: αν θα ανταποκριθεί στην Ουράνια πρόσκληση να έρθει στη σωτήρια πίστη του Υιού του Θεού, Ιησού Χριστού. Στο Λόγο του Θεού βλέπουμε μερικά από τα κυριότερα χαρακτηριστικά αυτής της απόφασης που πρέπει να πάρει ο άνθρωπος…
Α. Είναι προσωπική
Τον αφορά άμεσα: Ο Ιησούς Χριστός προσκαλεί, «Ελάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι, και εγώ θα σας αναπαύσω. Σηκώστε επάνω σας τον ζυγό μου, και μάθετε από μένα επειδή, είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά και θα βρείτε ανάπαυση μέσα στις ψυχές σας. Επειδή, ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίο μου ελαφρύ» (Ματθαίος 11:28-30, βλ. κ.Ιωάννης 6:37, 7:37).
Έχει προσωπικά αποτελέσματα: «Όποιος πιστεύει στον Υιό, έχει αιώνια ζωή όποιος, όμως, απειθεί στον Υιό, δεν θα δει ζωή, αλλά η οργή του Θεού μένει επάνω του» (Ιωάννης 3:36, βλ κ. 6:47-54, Α’ Ιωάννη 5:10-13).
Οδηγεί σε προσωπική σχέση με τον Χριστό: Λέει ο Κύριος, «Πρόσεξε, στέκομαι στη θύρα και κρούω αν κάποιος ακούσει τη φωνή μου, και ανοίξει τη θύρα, θα μπω μέσα σ’ αυτόν, και θα δειπνήσω μαζί του κι αυτός μαζί μου» (Αποκάλυψη 3:20, βλ. κ. Ιωάννης 14:21-23).
Δεν μπορεί να την πάρει κανείς άλλος για αυτόν: Ο απ. Παύλος γράφει, «Άρα, λοιπόν, κάθε ένας από μας θα δώσει λόγο για τον εαυτό του στον Θεό» (Ρωμαίους 14:12, βλ. κ. Εκκλησιαστής 11:9, Λουκάς 16:2, Γαλάτες 6:5).
Β. Είναι κρίσιμη
Επειδή ο άνθρωπος μακριά από το Χριστό δεν έχει αξίωση για αιώνια ζωή: Ο απ. Παύλος γράφει, «…όλοι αμάρτησαν, και στερούνται τη δόξα του Θεού» (Ρωμαίους 3:23, βλ. κ. Εκκλησιαστής 7:20, Γαλάτες 3:22, Α’ Ιωάννη 1:8-10).
Επειδή δεν μπορεί να σωθεί κανείς από μόνος του: «…όχι από έργα δικαιοσύνης, που εμείς πράξαμε, αλλά σύμφωνα με το έλεός του μας έσωσε, διαμέσου λουτρού παλιγγενεσίας και ανακαίνισης του Αγίου Πνεύματος…» (Τίτο 3:5, βλ. κ. Ιώβ 9:20, 15:44, 25:4, Ψαλμοί 143:2, Ρωμαίους 3:20,28, Γαλάτες 2:16, Εφεσίους 2:8-9).
Επειδή ο Θεός δεν θέλει για κανέναν άνθρωπο να χαθεί αιώνια: Διαβάζουμε, «Zω εγώ, λέει ο Κύριος ο Θεός, δεν θέλω τον θάνατο του αμαρτωλού, αλλά να επιστρέψει ο ασεβής από τον δρόμο του, και να ζει» (Ιεζεκιήλ 23:11, βλ. κ. 18:23,32, Α’ Τιμόθεο 2:4, Β’ Πέτρου 3:9).
Επειδή ο Κύριος Ιησούς έδωσε τη ζωή Του για να σώσει τον άνθρωπο: Γράφει ο απ. Παύλος, «Ο Θεός, όμως, δείχνει τη δική του αγάπη σε μας, επειδή, ενώ εμείς ήμασταν ακόμα αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για χάρη μας» (Ρωμαίους 5:8, βλ. κ. Α’ Πέτρου 3:18, Α’ Ιωάννη 3:16, 4:9-10).
Γ. Πρέπει να παρθεί σήμερα
Επειδή σήμερα υπάρχει ευκαιρία: Διαβάζουμε, «“Σε καιρό δεκτό σε εισάκουσα, και σε ημέρα σωτηρίας σε βοήθησα” να, τώρα είναι καιρός ευπρόσδεκτος, να, τώρα είναι ημέρα σωτηρίας» (Β’ Κορινθίους 6:2, Ησαΐας 49:8).
Επειδή δεν γνωρίζει κανείς το αύριο: Ο απ. Ιάκωβος γράφει, «…οι οποίοι δεν ξέρετε το τι θα συμβεί αύριο επειδή, ποια είναι η ζωή σας; Είναι, πραγματικά, ατμός που φαίνεται για λίγο, και έπειτα εξαφανίζεται» (Ιακώβου 4:14, βλ. κ. Ψαλμοί 39:5, 89:47, 90:5-7, 102:3).
Επειδή υπάρχει κίνδυνος να σκληρυνθεί η καρδιά του: Τόσο στην Παλιά όσο και την Καινή Διαθήκη διαβάζουμε, «Σήμερα αν ακούσετε τη φωνή του, μη σκληρύνετε τις καρδιές σας…» (Εβραίους 3:15, 4:7, Ψαλμοί 95:7-8).
Επειδή δεν μπορεί να παρθεί μετά θάνατον: Διαβάζουμε, «Και καθώς είναι αποφασισμένο στους ανθρώπους μια φορά να πεθάνουν, ύστερα δε από τούτο είναι κρίση» (Εβραίους 9:27, βλ. κ. Γένεση 3:19, Β’ Σαμουήλ 14:14, Ιώβ 14:5, Ψαλμοί 89:48, Εκκλησιαστής 9:5,10, 12:7,Λουκάς 16:26).
Στο επόμενο μέρος της μελέτης θα δούμε πώς μπορεί πρακτικά να παρθεί η απόφαση αυτή αλλά και ποια θα είναι τα αποτελέσματά της τόσο στον ίδιο τον άνθρωπο όσο και στο περιβάλλον του.
Δημήτριος Μάστορης
