«…Τούτο θα κάνω θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου, και θα κτίσω μεγαλύτερες…» (Λουκάς 12:18)
Όπως είδαμε στα προηγούμενα μέρη της μελέτης, ο Λόγος του Θεού λέει ότι το να καταστρώνει κανείς (και ειδικότερα ο Χριστιανός) σχέδια χωρίς να εξετάζει τη βουλή του Θεού, είναι αφροσύνη, αλαζονεία και αμαρτία! Υπάρχει όμως και ο σωστός τρόπος για να καταστρώνει τα σχέδιά του ο άνθρωπος. Βλέπουμε μέσα από τη Γραφή ότι πρώτα από όλα πρέπει να υποτάσσουμε τα σχέδιά μας στο σχέδιο του Θεού και να τα καθιστούμε εξαρτώμενα από την πρόνοια και την έγκριση Του. Αυτό το φρόνημα εκφράζεται με λόγους όπως:
«Αν ο Θεός θέλει»
Αυτή ήταν η βάση στην οποία κατάστρωνε τα σχέδιά του ο απ. Παύλος όπως διαβάζουμε, «…Πρέπει οπωσδήποτε να κάνω την ερχόμενη γιορτή στα Ιεροσόλυμα, θα επιστρέψω όμως πάλι σε σας, του Θεού θέλοντος…» (Πράξεις 18:21), και, «…πάντοτε δέομαι στις προσευχές μου, μήπως κατά κάποιον τρόπο αξιωθώ κάποτε, με το θέλημα του Θεού, να έρθω σε σας» (Ρωμαίους 1:10) και, «για να έρθω σε σας με χαρά κατά το θέλημα του Θεού, και να συναναπαυθώ με σας» (Ρωμαίους 15:32), και «…όμως, θα έρθω σε σας γρήγορα, αν ο Κύριος το θελήσει…» (Α’ Κορινθίους 4:19, βλ. κ. Φιλιππησίους 2:19-24). Αλλά και οι συνεργάτες του απ. Παύλου είχαν το ίδιο φρόνημα: «…ησυχάσαμε, λέγοντας: Ας γίνει το θέλημα του Κυρίου» (βλ. Πράξεις 21:13-14).
Ασφαλώς το πιο δυνατό παράδειγμα το έδωσε ο Χριστός λέγοντας, «…Πατέρα μου, αν είναι δυνατόν, ας παρέλθει από μένα αυτό το ποτήρι όμως, όχι όπως εγώ θέλω, αλλ’ όπως εσύ» (Ματθαίος 26:39).
«Αν το επιτρέπει ο Κύριος»
Γράφει ο απ. Παύλος, «…ελπίζω, όμως, να μείνω κοντά σας λίγο καιρό, αν το επιτρέψει ο Κύριος», και, (Εβραίους 6:3) «Κι αυτό θα το κάνουμε, αν επιτρέπει ο Θεός» (Α’ Κορινθίους 16:7). Ακόμη ο απ. Ιάκωβος γράφει, «…να λέτε: Αν ο Κύριος θελήσει, και ζήσουμε, θα κάνουμε τούτο ή εκείνο) (Ιακώβου 4:15).
Ο άνθρωπος ο οποίος λέει «αν ο Κύριος θέλει» και «αν το επιτρέπει ο Κύριος» φανερώνει την πίστη του σε τρία πράγματα:
Πρώτον, ότι ο Θεός έχει ένα συγκεκριμένο θέλημα για τον άνθρωπο ακόμα και στα απλά/ φυσικά/ γήινα/ εγκόσμια θέματα (βλ. Ματθαίος 6:31-33).
Δεύτερον, ότι ο Θεός έχει την εξουσία να παρεμβαίνει (μέσω της πρόνοιάς Του) για να πραγματοποιήσει το δικό Του θέλημα. Στη Γραφή διαβάζουμε σχετικά, «Πολλοί λογισμοί υπάρχουν μέσα στην καρδιά του ανθρώπου όμως, η βουλή του Κυρίου, εκείνη θα μένει» (Παροιμίες 19:21, βλ. κ. Ιερεμίας 10:23).
Τρίτον, ότι τα σχέδια που καταστρώνει τα καταστρώνει με σκοπό την δόξα του Θεού, στον οποίο και τα αφιερώνει. Στις Παροιμίες διαβάζουμε, «Αφιέρωνε τα έργα σου στον Κύριο, και οι βουλές σου θα στερεωθούν» (Παροιμίες 16:3) και ο απ. Παύλος γράφει, «Και κάθε τι, ό,τι αν κάνετε, με λόγο ή με έργο, όλα να τα κάνετε στο όνομα του Κυρίου Ιησού, ευχαριστώντας διαμέσου αυτού τον Θεό και Πατέρα». (Κολοσσαείς 3:17, βλ. κ. Α’ Κορινθίους 10:31).
Έπειτα, αν θέλουμε πραγματικά τα σχέδιά μας να πετύχουν, τότε θα επιδιώξουμε πρώτα να γνωρίζουμε το θέλημα του Θεού και να σχεδιάσουμε ανάλογα. Σε μεγάλο βαθμό αυτό είναι δυνατό, γιατί ο Θεός θέλει…
Να καταλαβαίνουμε το θέλημά Του: «Γι ‘αυτό, μη γίνεστε άφρονες, αλλά καταλαβαίνετε τι είναι το θέλημα του Κύριου» (Εφεσίους 5:17).
Να γίνουμε πλήρεις από την επίγνωση του θελήματός Του: «Γι’ αυτό κι εμείς… δεν παύουμε να προσευχόμαστε για σας, και να δεόμαστε να γίνετε πλήρεις από την επίγνωση του θελήματός του με κάθε σοφία και πνευματική σύνεση» (Κολοσσαείς 1:9). Το θέλημα του Θεού όπως έχει αποκαλυφθεί στο Λόγο Του και εξηγείται διά του Πνεύματός Του, βοηθάει τον άνθρωπο στην κατάστρωση των σχεδίων του με το να διακρίνει όχι μόνο ανάμεσα στο καλό και το κακό [πχ., «δώσε, λοιπόν, στον δούλο σου νοήμονα καρδιά… για να διακρίνω ανάμεσα στο καλό και στο κακό…» (Α’ Βασιλέων 3:9, Εβραίους 5:14)], αλλά και ανάμεσα στο καλό και το καλύτερο (Α’ Κορινθίους 7:38), το καλύτερο και το αναγκαιότερο (Φιλιππησίους 1:23-24) κ.α.
Να δοκιμάζουμε τι είναι το θέλημά Του: (Ρωμαίους 12:2) «Και μη συμμορφώνεστε με τούτο τον αιώνα, αλλά μεταμορφώνεστε διαμέσου της ανακαίνισης του νου σας, ώστε να δοκιμάζετε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθό και ευάρεστο και τέλειο» και, «…εξετάζοντας τι είναι ευάρεστο στον Κύριο» (Εφεσίους 5:10).
Δημήτριος Μάστορης
