Όπως διαβάζουμε στις βιβλίο των Πράξεων των αποστόλων, η ημέρα της εορτής της Πεντηκοστής που ακολούθησε την ανάσταση του Ιησού Χριστού ήταν μια λαμπρή ημέρα εκπλήρωσης προφητειών (βλ. Ιωήλ 2:28-29, Ησαΐας 44:3, Ιεζεκιήλ 36:27, 11:19, Ματθαίος 3:11, Μάρκος 1:8, Ιωάννης 1:33, Λουκάς 3:16) και υποσχέσεων του ίδιου του Ιησού (Ιωάννης 14:15-17, 15:26, 16:7-15, 7:39, Λουκάς 24:49, Πράξεις 1:5-8): Ο Θεός ξεκίνησε να βαπτίζει τους πιστούς στο Άγιο Του Πνεύμα δίνοντάς τους δύναμη, φανερώσεις και χαρίσματα (Πράξεις 2).
Ένας άλλος τρόπος που η Γραφή χρησιμοποιεί για να περιγράψει τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος είναι η «σφραγίδα». Διαβάζουμε, «…σφραγιστήκατε με το Άγιο Πνεύμα της υπόσχεσης που είναι ο αρραβώνας της κληρονομιάς μας, μέχρι την απολύτρωση του λαού του που αποκτήθηκε…» (Εφεσίους 1:13, βλ. κ. 4:30). Η σφραγίδα ετίθετο σε αντικείμενα (κυρίως σε επιστολές) και γινόταν συνήθως από ζεστό κερί, το οποίο έθεταν στο αντικείμενο και έπειτα εντύπωναν επάνω του ένα χαρακτηριστικό ίχνος με ένα δακτυλίδι σήμανσης γνησιότητας. Έτσι το αντικείμενο που έφερε τη σφραγίδα αναγνωριζόταν επίσημα με την πλήρη εξουσία του προσώπου στο οποίο ανήκε η σήμανση. Η σφραγίδα του Πνεύματος του Θεού στον πιστό υποδηλώνει κάποιες βασικές Πνευματικές ιδιότητες (κατ’ αντιστοιχία με τους σκοπούς που εξυπηρετεί η σφραγίδα), όπως την ασφάλεια, τη γνησιότητα, την ιδιοκτησία και την εξουσία.
Ασφάλεια. Η σφραγίδα ενός βασιλιά, ή άλλου ευγενή εξασφάλιζε το απαραβίαστο όπου ετίθετο. Όταν ο Δανιήλ ρίχτηκε στο λάκκο των λιονταριών «…φέρθηκε μια πέτρα, και μπήκε επάνω στο στόμιο του λάκκου και ο βασιλιάς τη σφράγισε με την ίδια του τη σφραγίδα, και με τη σφραγίδα των μεγιστάνων του, για να μη αλλοιωθεί τίποτε για τον Δανιήλ» (Δανιήλ 6:16-17). Οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι φοβούμενοι μήπως οι μαθητές του Χριστού κλέψουν το σώμα Του και ισχυριστούν ότι Αναστήθηκε, έλαβαν την άδεια του Πιλάτου να σφραγιστεί ο λίθος στον τάφο Του (βλ. Ματθαίος 27:62-66). Η σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος εξασφαλίζει το απαραβίαστο της σωτηρίας κάθε πιστού που παραμένει στο θέλημα του Θεού μέχρι την ημέρα της απολύτρωσης. Ο Ιησούς είπε, «Και εγώ δίνω σ’ αυτά αιώνια ζωή και δεν θα χαθούν στον αιώνα, και κανένας δεν θα τα αρπάξει από το χέρι μου…» (Ιωάννης 10:28-29, βλ κ. Α΄ Πέτρου 1:5).
Γνησιότητα. Για παράδειγμα, όταν ο βασιλιάς Αχαάβ προσπάθησε ανεπιτυχώς να αποκτήσει τον αμπελώνα του Nαβουθαί, η Ιεζάβελ προσφέρθηκε να βοηθήσει: «…έγραψε επιστολές στο όνομα του Αχαάβ, και τις σφράγισε με τη σφραγίδα του, και έστειλε τις επιστολές στους πρεσβύτερους, και στους άρχοντες…» (Α΄ Βασιλέων 21:8) απαιτώντας να βρουν ψευδείς κατηγορίες εναντίον του. Εκείνοι έπραξαν σύμφωνα με την εντολή, ο Nαβουθαί λιθοβολήθηκε και ο βασιλιάς κατέσχε τον πολυπόθητο αμπελώνα (Α´ Βασιλέων 21:6-16). Παρά τα ψέματα και τις σκευωρίες που περιείχαν, οι επιστολές της Ιεζάβελ καθ’ αυτές ήταν γνήσιες, επειδή απεστάλησαν με την έγκριση του Βασιλιά που αντιπροσώπευε η σφραγίδα του. Όταν ο Θεός όμως σφραγίζει τον πιστό με το Άγιο Πνεύμα Του, επιβεβαιώνει ότι ο πιστός είναι γνήσιος προσκεκλημένος πολίτης της Βασιλείας Του και μέλος της οικογένειάς Του (βλ. κ. Ιωάννης 3:31-33).
Ιδιοκτησία. Ενώ η Ιερουσαλήμ βρισκόταν υπό πολιορκία από τον Ναβουχοδονόσορα ο Κύριος είπε στον προφήτη Ιερεμία να αγοράσει έναν αγρό στην Αναθώθ. Το συμφωνητικό γράφτηκε και σφραγίστηκε, και έγινε η προβλεπόμενη πληρωμή καθιστώντας τον Ιερεμία ως το νέο νόμιμο ιδιοκτήτη της περιουσίας (βλ. Ιερεμίας 32:6-10). Όταν το Άγιο Πνεύμα σφραγίζει τον πιστό, τον καθιστά απόκτημα του Θεού, και πλέον ανήκει εξ ολοκλήρου και αιώνια σε Αυτόν. Διαβάζουμε ακόμη, «το στερεό θεμέλιο του Θεού μένει, έχοντας τούτη τη σφραγίδα: Ο Κύριος γνωρίζει αυτούς που είναι δικοί του…» (Β΄ Τιμόθεο 2:19).
Εξουσία. Στην προσπάθεια της βασίλισσας Εσθήρ να προστατευτεί ο λαός της από το θανατηφόρο διάταγμα που ο Αμάν είχε πείσει τον βασιλιά Ασσουήρη να εκδώσει, επειδή ο βασιλιάς δεν μπορούσε να ανακαλέσει το διάταγμα που σημάνθηκε με τη δική του σφραγίδα, εξέδωσε και σφράγισε ένα άλλο διάταγμα που επέτρεψε στους Εβραίους να οπλιστούν και να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους (Εσθήρ 8:8-12). Και στις δύο περιπτώσεις τα διατάγματα, αν και αντίθετα,ήταν εκτελεστά επειδή έφεραν τη σφραγίδα του βασιλιά. Όταν οι Χριστιανοί σφραγίζονται με το Άγιο Πνεύμα, διακηρύσσουν, διδάσκουν, υπηρετούν και υπερασπίζονται το Λόγο του Θεού με την εξουσία του Κυρίου.
Δημήτριος Μάστορης
