«Προσέχετε στον εαυτό σας, για να μη χάσουμε αυτά που εργαστήκαμε» (Β΄Ιωάννη 1:8)
Στο λόγο του Θεού υπάρχουν πολλές υποσχέσεις του αψευδούς Θεού για το ότι η πρόνοια και η δύναμη του Κυρίου θα βοηθήσουν τον πιστό άνθρωπο να τελειώσει τον πνευματικό δρόμο του με επιτυχία. Για παράδειγμα διαβάζουμε, «…οι οποίοι φρουρούμαστε με τη δύναμη του Θεού διαμέσου της πίστης, σε σωτηρία έτοιμη να αποκαλυφθεί κατά τον έσχατο καιρό» (Α’ Πέτρου 1:5). Παράλληλα όμως η Γραφή προειδοποιεί ότι ο Χριστιανός πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός επειδή στην πνευματική του πορεία είναι δυνατόν να βρεθεί σε καταστάσεις μεγάλου κινδύνου. Διαβάζουμε λοιπόν ότι ο Χριστιανός μπορεί…
- Να αποχωριστεί από τον Χριστό και να ξεπέσει από τη Χάρη Του
Η προσπάθεια να κερδίσει κανείς μέσα από την εφαρμογή διαταγμάτων τη χάρη που του έχει ήδη δοθεί, πρακτικά τον «καταργεί» από τον Χριστό. Διαβάζουμε, «Στην ελευθερία, λοιπόν, με την οποία μας ελευθέρωσε ο Χριστός, να μένετε σταθεροί, και μη υποβληθείτε ξανά σε ζυγό δουλείας… Αποχωριστήκατε [αρχ.κατηργήθητε] από τον Χριστό, όσοι ανακηρύσσεστε δίκαιοι από τον νόμο ξεπέσατε από τη χάρη…» (Γαλάτες 5:1-5, βλ. κ.2:21, Ρωμαίους 9:31-32, 10:3-5, Γαλάτες 1:6-9, Εβραίους 10:38-39, 12:15).
- Να παρασυρθεί και να ξεπέσει από τον στηριγμό του
Υπάρχει ο κίνδυνος να παρασυρθεί ο Χριστιανός από την πλάνη των ανόμων οι οποίοι διαστρεβλώνουν τις Γραφές για να στηρίξουν τις αμαρτωλές επιθυμίες και πρακτικές τους. Διαβάζουμε, «…φυλάγεστε, για να μη παρασυρθείτε με την πλάνη των ανόμων [αρχ. αθέσμων], και εκπέσετε από τον στηριγμό σας» (Β’ Πέτρου 3:17, βλ. κ. Β’ Πέτρου 2:18-20, Ματθαίος 24:24, Ρωμαίους 16:18, Β’ Κορινθίους 11:3, 11:13-15, Φιλιππησίους 3:2, Κολοσσαείς 2:8, Β’ Πέτρου 2:18-22, Εφεσίους 4:14).
- Να αποπλανηθεί από την αλήθεια
Ο Χριστιανός μπορεί να αποπλανηθεί από την αλήθεια είτε δογματικά είτε πρακτικά, με την υιοθέτηση αμαρτωλών συνηθειών. Διαβάζουμε, «Αδελφοί, αν κάποιος ανάμεσά σας αποπλανηθεί από την αλήθεια, και κάποιος άλλος τον φέρει πίσω…» (Ιακώβου 5:19-20, βλ. κ. Α΄ Τιμόθεο 6:10, 6:21, Α΄ Τιμόθεο 2:18, Β’ Πέτρου 3:17, Ιούδα 1:11, Ψαλμοί 119:21, Παροιμίες 19:27, Ησαΐας 3:12).
- Να χαθεί εξαιτίας της επιπολαιότητας και απροσεξίας του αδελφού του
Είναι δυνατόν ένας Χριστιανός αδύναμος ακόμη στην πίστη να οδηγηθεί ξανά στην αμαρτία μιμούμενος άκριτα πρακτικές Πνευματικά δυνατότερων αδελφών του, Διαβάζουμε, «…εξαιτίας της γνώσης σου θα απολεστεί ο ασθενής αδελφός, για τον οποίο πέθανε ο Χριστός» (Α’ Κορινθίους 8:11, βλ. κ. 8:13, 10:33, Ρωμαίους 14:15, 14:20-21, 15:1-3).
- Να πέσει σε κατάκριση (ή/και «υπόκριση»)
Η μη σταθερότητα και πιστή τήρηση των απλών λόγων μπορεί να οδηγήσει σε καταδίκη ιδιαίτερα εάν γίνεται επίκληση του ονόματος του Θεού. Διαβάζουμε, «…μη ορκίζεστε, ούτε στον ουρανό ούτε στη γη ούτε κάποιον άλλον όρκο αλλά, ο λόγος σας ας είναι το Ναι, ναι, και το Όχι, όχι για να μη πέσετε υπό κρίση» (Ιακώβου 5:12, βλ. κ. 3:1-2, Α’ Κορινθίους 11:34).
- Να μετακινηθεί από την ελπίδα του ευαγγελίου
Ο Χριστιανός πρέπει να φροντίζει τον εαυτό του ώστε να μην απομακρυνθεί από την ελπίδα της αιώνιας ζωής εξαιτίας των ψευδοδιδασκάλων. Διαβάζουμε, «…αν επιμένετε στην πίστη, θεμελιωμένοι και στερεοί, και χωρίς να μετακινείστε από την ελπίδα του ευαγγελίου, που ακούσατε…» (Κολοσσαείς 1:23, βλ. κ. Α’ Κορινθίους 15:58, Α’ Θεσσαλονικείς 3:3).
- Να αρνηθεί ακόμη και τον Δεσπότη που τον αγόρασε
Η Γραφή λέει είναι αναμενόμενες ακόμη και αιρέσεις απώλειας που αρνούνται, την υπόσταση, τη δύναμη ή την ύπαρξη του Σωτήρα Χριστού. Διαβάζουμε, «…και μεταξύ σας θα υπάρξουν ψευδοδάσκαλοι, οι οποίοι θα εισαγάγουν με πλάγιο τρόπο αιρέσεις απώλειας, καθώς θα αρνούνται και τον Δεσπότη που τους αγόρασε…» (Β’ Πέτρου 2:1, βλ. κ. Ιούδα 1:4, Ματθαίος 10:33, Πράξεις 3:13-14, Β´ Τιμόθεο 2:12-13, Αποκάλυψη 2:13, 3:8).
- Να αποδειχτεί αδόκιμος στην πίστη
Η δοκιμασία της πίστης ως μέθοδος επαλήθευσης της γνησιότητάς της πρέπει να αποτελεί πρακτική για τον γνήσιο Χριστιανό. Διαβάζουμε, «…αλλά, δαμάζω το σώμα μου και το δουλαγωγώ, μήπως, ενώ κήρυξα σε άλλους, εγώ γίνω αδόκιμος» (Α’ Κορινθίους 9:27, βλ. κ. 13:5, Α’ Σαμουήλ 16:1, Ιερεμίας 6:30).
- Να αποστατήσει από τον Θεό
Η έλλειψη πλήρους εμπιστοσύνης στον Θεό δημιουργεί συνθήκες αμφιβολίας, γογγυσμού και τελικά πλήρους απομάκρυνσης. Διαβάζουμε, «Προσέχετε, αδελφοί, να μη υπάρχει σε κανέναν από σας πονηρή καρδιά απιστίας, ώστε κάποιος να αποστατήσει από τον ζωντανό Θεό» (Εβραίους 3:12, βλ. κ. 3:12,10:38, 12:12, Ιώβ 21:14, 22:17, Παροιμίες 1:32, Ησαΐας 59:13, Ιερεμίας 17:5).
Δημήτριος Μάστορης
