«Όχι με δύναμη ούτε με ισχύ, αλλά με το Πνεύμα μου, λέει ο Κύριος των δυνάμεων» (Ζαχαρίας 4:6β)
Είναι αδύνατο να διαβάσει κανείς το Λόγο του Θεού και να μη διακρίνει το μοναδικό έργο του Αγίου Πνεύματος. Στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχουν περισσότερες από ογδόντα αναφορές στο Άγιο Πνεύμα (όπως για παράδειγμα, «Μη με απορρίψεις από το πρόσωπό σου και το πνεύμα σου το άγιο μη το αφαιρέσεις από μένα» (Ψαλμοί 51:11), «…η γη ήταν άμορφη και έρημη… Και Πνεύμα Θεού φερόταν επάνω στην επιφάνεια των νερών» (Γένεση 1:2)) και στην Καινή Διαθήκη περισσότερες από διακόσιες εξήντα. Είναι αυτονόητο ότι δεν είναι δυνατόν να καταλάβει κανείς σε βάθος το περιεχόμενο και τα μηνύματα της Αγίας Γραφής αν δεν αντιληφθεί την προσωπικότητα, το ρόλο και το έργο του Αγίου Πνεύματος όπως αυτά αποτυπώνονται μέσα στις σελίδες της.
Στη συνέχεια θα δούμε λίγες μόνο από τις αναφορές της Γραφής που καταδεικνύουν το μοναδικό έργο του Αγίου Πνεύματος τόσο στη ζωή του Χριστού όσο και στη ζωή του Χριστιανού:
A. Στη ζωή του Χριστού
Στη σύλληψή Του από την παρθένο Μαρία
Διαβάζουμε για την επίσκεψη και τον ευαγγελισμό της Μαρίας από τονάγγελο του Θεού, «…Μη φοβάσαι, Μαριάμ επειδή, βρήκες χάρη στον Θεό… θα μείνεις έγκυος… Πνεύμα Άγιο θά’ ρθει επάνω σου,… και εκείνο που θα γεννηθεί από σένα θα είναι άγιο, θα ονομαστεί Υιός Θεού» (βλ. Λουκάς 1:30-35, Ματθαίος 1:18). Επίσης, άγγελος Κυρίου έδωσε την ίδια πληροφορία στον Ιωσήφ, «...μη φοβηθείς να παραλάβεις τη Μαριάμ, τη γυναίκα σου επειδή, αυτό που γεννήθηκε μέσα της είναι από το Άγιο Πνεύμα» (Ματθαίος 1:20).
Στην επαγγελία της έλευσής Του
Διαβάζουμε πώς το Άγιο Πνεύμα προανήγγειλε τη γέννηση του Χριστού μέσα από πιστούς και αφιερωμένους ανθρώπους: «Και καθώς η Ελισάβετ άκουσε τον χαιρετισμό της Μαρίας… έγινε πλήρης με Άγιο Πνεύμα, και αναφώνησε με δυνατή φωνή… ευλογημένος ο καρπός της κοιλιάς σου» (βλ. Λουκάς 1:41-42)και «…στην Ιερουσαλήμ υπήρχε κάποιος άνθρωπος, που λεγόταν Συμεών… και το Άγιο Πνεύμα ήταν επάνω του. Και του είχε αποκαλυφθεί από το Πνεύμα το Άγιο, ότι δεν θα δει θάνατο, πριν δει τον Χριστό του Κυρίου…» (βλ. Λουκάς 2:25-35).
Στη βάπτισή Του
Το Άγιο Πνεύμα «σημάδεψε» την βάπτιση του Χριστού με την άγια, ευγενική, ταπεινή αλλά και ταυτόχρονα μεγαλοπρεπή παρουσία Του, κατεβαίνοντας από τον ουρανό σε μορφή περιστεριού: «Και αφού ο Ιησούς βαπτίστηκε, ανέβηκε αμέσως από το νερό και ξάφνου, ανοίχτηκαν σ’ αυτόν οι ουρανοί, και είδε το Πνεύμα του Θεού να κατεβαίνει σαν περιστέρι, και να έρχεται επάνω του» (Ματθαίος 3:16, Λουκάς 3:21-22).
Στη δοκιμασία Του στην έρημο
Ο ρόλος του Αγίου Πνεύματος στη κρίσιμη δοκιμασία του Κυρίου από τον διάβολο ήταν διπλός: πρώτα να τον γεμίσει με την παρουσία Του ενόψει της δοκιμασίας («ο Ιησούς, πλήρης Αγίου Πνεύματος, επέστρεψε από τον Ιορδάνη» (Λουκάς 4:1α)) και έπειτα να τον φέρει σε αυτό το συγκεκριμένο μέρος της δοκιμασίας («ο Ιησούς, φέρθηκε από το Πνεύμα στην έρημο για να πειραστεί από τον διάβολο» (Ματθαίος 4:1, Λουκάς 4:1β-2)).
Στην ενδυνάμωσή Του στο έργο Του
Ο Χριστός στην επίγεια παρουσία και υπηρεσία Του ήταν πάντοτε γεμάτος με την πληρότητα της δύναμης του Αγίου Πνεύματος καθώς διαβάζουμε, «…εκείνος, που ο Θεός τον απέστειλε, μιλάει τα λόγια του Θεού επειδή, ο Θεός δεν του δίνει το Πνεύμα με μέτρο» (Ιωάννης 3:34). Διαβάζουμε για παράδειγμα, «Και ο Ιησούς επέστρεψε στη Γαλιλαία με τη δύναμη του Πνεύματος και βγήκε γι’ αυτόν φήμη σε ολόκληρη την περίχωρο» (Λουκάς 4:14) και, «Πνεύμα Κυρίου είναι επάνω μου γι’ αυτό με έχρισε, με έστειλε…» (Λουκάς 4:18), και ακόμη, «…αν εγώ βγάζω τα δαιμόνια διαμέσου του Πνεύματος του Θεού, έφτασε επομένως σε σας η βασιλεία του Θεού» (Ματθαίος 12:28).
Στη λυτρωτική προσφορά του εαυτού Του
Διαβάζουμε σχετικά, «πόσο μάλλον το αίμα του Χριστού, ο οποίος διαμέσου του αιωνίου Πνεύματος πρόσφερε τον εαυτό του άμωμο στον Θεό, θα καθαρίσει τη συνείδησή σας από νεκρά έργα, στο να λατρεύετε τον ζωντανό Θεό;» (Εβραίους 9:14).
Στην Ανάστασή Του
Τέλος, διαβάζουμε για τον κρίσιμο ρόλο του Αγίου Πνεύματος στη ζωογόνηση του νεκρού και ενταφιασμένου Σωτήρα που, «…έπαθε μια φορά για πάντα για τις αμαρτίες, ο δίκαιος για χάρη των αδίκων, για να μας φέρει στον Θεό, ο οποίος, ενώ μεν θανατώθηκε κατά τη σάρκα, ζωοποιήθηκε όμως διαμέσου του Πνεύματος…».
Δημήτριος Μάστορης
