Το πρώτο κήρυγμα του Σωτήρα μας ήταν: «Μετανοείτε και πιστεύετε εις το Ευαγγέλιο». Και στους μαθητές Του αυτό παρήγγειλε: «Να κηρυχθεί εν τω ονόματι αυτού μετάνοια και άφεσις αμαρτιών εις πάντα τα έθνη, γινομένης αρχής από Ιερουσαλήμ.» Λουκάς κδ:47.
Η μετάνοια δεν είναι μία ιεροτελεστία, ούτε χρειάζεται άλλο πρόσωπο για να μεσολαβήσει για να μετανοήσουμε. Η μετάνοια είναι μια πρακτική της ζωής μας, που μας κάνει να αλλάζουμε πορεία στον τρόπο της σκέψης μας και της καθημερινής μας ζωής και εξαρτάται αποκλειστικώς από τον καθένα χωριστά. Αυτό μπορεί να γίνει, όταν ο άνθρωπος καταλάβει ότι δεν πάει καλά στην ζωή του, συγκρίνει την προσφορά του Θεού και αποφασίζει να παραδεχτεί ότι είναι πραγματικά αμαρτωλός.
Ο άσωτος υιός που σπατάλησε όλο το ‘‘ανήκον μέρος της περιουσίας’’ και έφτασε στο σημείο να βόσκει χοίρους και να πεθαίνει από την πείνα, στάθηκε για μια στιγμή και σκέφθηκε. Ήλθε στον εαυτό του. Ο Κύριος είπε για τον άσωτο υιό στην παραβολή: «Ελθών εις εαυτόν, είπε, Πόσοι μισθωτοί του Πατρός μου περισσεύουσιν άρτο και εγώ χάνομαι υπό της πείνης.» Λουκάς ιε:17. Σκέφτηκε λοιπόν λογικά και σωστά. Φυσιολογικά. Είπε λοιπόν, «πόσους μισθωτούς έχει ο Πατέρας μου στο σπίτι του και χορταίνουν ψωμί, κι εγώ χάνομαι από την πείνα»
Η μετάνοια δεν είναι μια παράλογη και ακατανόητη θρησκευτική υποχρέωση. Η μετάνοια είναι μια λογική και συνετή πράξη. Αλλαγή στην πορεία της ζωής μας.
Δεν μετανοούμε για κάτι που είναι σωστό στη ζωή μας, αλλά για κάτι που δεν είναι σωστό και μάλιστα μπορεί να είναι και ολέθριο. Όλες μας οι αμαρτίες στις συνέπειές τους είναι ολέθριες, ή λίγο ή πολύ. Είτε φανερώνονται τα αποτελέσματα αμέσως, είτε αργότερα.
Γιατί να ζω ακατάστατα στη ζωή μου και συνεχώς να είμαι σε έναν κίνδυνο και ένοχος μπροστά στον Θεό; Γιατί να μεθάω με αλκοολούχα ποτά και να πρήζεται το συκώτι μου; Γιατί να βλαστημάω τον Θεό και να μην τον δοξάζω για όλα τα αγαθά που απολαμβάνω; Γατί να μισώ και να μην αγαπώ; Γιατί να λέω ψέματα που φανερώνονται και καταστρέφουν την ακεραιότητά μου και να μη λέω την αλήθεια;
Η ψυχή του ανθρώπου είναι το κέντρο της ζωής του. Αν η ψυχή είναι ήσυχη και ευτυχισμένη, τίποτα δεν μπορεί να κάνει την ζωή του ανήσυχη και μελαγχολική. Όταν ο άνθρωπος ζει σε μια φυσιολογική ζωή, έξω από την ακαταστασία της αμαρτίας, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι είναι ευτυχής. Το άγχος, η μελαγχολία, η φοβία και τόσα άλλα που κάνουν τον άνθρωπο δυστυχή, εδράζονται στην ψυχή και όχι στο σώμα. Τι περιμένεις λοιπόν, γιατί δεν μετανοείς;
Γιατί δεν μετανοείς τώρα, πριν η αμαρτία γεννήσει το κακό αποτέλεσμα; Γιατί δεν αμφιβάλλω καθόλου, ότι οπωσδήποτε θα μετανοήσεις και θα κλάψεις πικρά, όταν σου πουν ότι έχεις κίρρωση ήπατος. Τότε όμως, αν και δεν είναι ποτέ αργά για το Θεό, θα είναι αργά για τη ζωή σου. Και ο Σαμψών μετανόησε που έπαιζε με την Δαλιδά. Ξέρετε όμως πότε; Όταν οι Φιλισταίοι του είχαν βγάλει τα μάτια και τον είχαν δεμένο σε ένα μύλο και γύριζε όλη μέρα τις βαριές μυλόπετρες.
Ο Χριστός δεν ήρθε στον κόσμο να σώσει τους καλούς ανθρώπους, ούτε δίκαιους, ούτε αναμάρτητους, γιατί δεν υπάρχουν. Ο Ιησούς Χριστός ήρθε στον κόσμο να σώσει τους αμαρτωλούς, για αυτό και σταυρώθηκε επάνω στο σταυρό του Γολγοθά, σαν ένας ληστής, ενώ ήταν ο Ίδιος αναμάρτητος, ο Υιός του Θεού.
Όλοι οι άνθρωποι είναι αμαρτωλοί και όλοι πάσχουν από το άγχος της αμαρτίας. Όλοι έχουν ανάγκη από μετάνοια και επιστροφή στον καλό Πατέρα, τον Ουράνιο, δια του Ιησού Χριστού του Σωτήρα μας.
Μετανόησε τώρα και δεν θα μετανιώσεις ποτέ, γιατί μετανόησες από την αμαρτία.
Λεωνίδας Φέγγος
