Ο Υιός του Θεού, ο Κύριος του σύμπαντος, ο αρχηγός της ζωής, γεννήθηκε μέσα σε ένα μαντρί και τον κατέκλιναν σε μία φάτνη, «διότι δεν ήτο τόπος δι’ αυτούς εν τω καταλύματι» Λουκάς β:7.
Ο πολύς κόσμος που είχε συγκεντρωθεί στη Βηθλεέμ για την απογραφή, που είχε διατάξει ο Καίσαρας Αύγουστος να γίνει σε όλη την οικουμένη, είχε προλάβει και έχει πιάσει όλους τους χώρους που ήταν ανθρώπινοι για κατάλυμα.
Έτσι ο Ιωσήφ και η Μαρία, όταν έφτασαν στη Βηθλεέμ, τα βρήκαν όλα πιασμένα και αναγκάστηκαν να καταφύγουν στους στάβλους και στα μαντριά, για να βρουν κατάλυμα.
Η Μαρία ετοιμόγεννη, μόλις έφτασε γέννησε, χωρίς γιατρό, χωρίς μαμή, χωρίς φάρμακα και χωρίς κανένα κρεβατάκι, έστω και πρόχειρο, για το νεογέννητο μωρό. Ευτυχώς που υπήρχε η φάτνη των ζώων, το κασόνι που βάζουν μέσα την τροφή και τρώνε συνήθως οι αγελάδες, τα άλογα, αλλά και τα πρόβατα.
Ο Υιός του Θεού, δεν ήθελε να γεννηθεί σε παλάτι και όμως, όλοι σκοτώνονται για παλάτια και βασιλικές τιμές. Ο μεγάλος Δημιουργός του σύμπαντος, περιφρόνησε όλες τις πολυτέλειες, κι όμως όλοι εντυπωσιάζονται από τα χρυσά σιρίτια και τα αστραφτερά πετράδια.
Ο Υιός του Θεού αναζήτησε τη συνεργασία και την πρώτη Του συναναστροφή, σε φτωχούς, αγράμματους και απλοϊκούς ανθρώπους, τους ποιμένες των προβάτων, και όμως όλοι θεωρούν τιμή τους να σχετίζονται με τους άρχοντες και τους πλούσιους του κόσμου τούτου.
Όταν ο άγγελος μίλησε στους ποιμένες για το γεγονός της γεννήσεως του Ιησού Χριστού, τους είπε: «Μη φοβηθείσθε, διότι ιδού, ευαγγελίζομαι εις εσάς χαρά μεγάλη, ήτις θέλει είσθαι εις πάντα τον λαόν, γιατί σήμερον εγεννήθη εις εσάς εν πόλει Δαβίδ σωτήρ, όστις είναι Χριστός Κύριος». Λουκάς β:10
Το γεγονός είναι πολύ χαρμόσυνο για τους φτωχούς και περιφρονημένους ανθρώπους. Γεννήθηκε Σωτήρας, σε σας και σε όλο το λαό για να σας σώσει, Χρισμένος Κύριος. Όμως το σημείο που τους δίνει για να βρουν, Αυτόν τον Μεγάλο Σωτήρα, είναι τελείως αντίθετο προς τα κατεστημένα. «Και τούτο θέλει είσθαι το σημείον εις εσάς, θέλετε ευρεί βρέφος εσπαργανομένον, κείμενον εν τη φάτνη». Λουκάς β:12.
Δεν τους είπε να πάτε στην οδό αυτή και τον αριθμόν τάδε για να βρείτε το μεγάλο Σωτήρα και χρισμένο βασιλιά, αλλά τους είπε να αναζητήσετε στα μαντριά και στους στάβλους ένα μωρό που γεννήθηκε και αυτή τη στιγμή αναπαύεται μέσα σε μία φάτνη.
Οπωσδήποτε δεν θα υπήρχε κανένα άλλο μωρό που να είχε γεννηθεί σε ένα τέτοιο περιβάλλον και να ήταν «κείμενο εν τη φάτνη», εκτός από τον Ιησού Χριστό. Οι τσοπαναραίοι, πιστοί και ευσεβείς άνθρωποι, δεν δυσκολεύτηκαν να βρουν τον Σωτήρα του κόσμου. Έγιναν δεκτοί από τη Μαρία και τον Ιωσήφ (Λουκάς β:15-17) και έφυγαν δοξάζοντας τον Θεόν. (Λουκάς β:20).
Αν γεννιόταν ο Ιησούς Χριστός σ’ ένα παλάτι και πήγαιναν οι απλοί τσοπάνηδες να Τον βρουν, στην πύλη κάποιος φρουρός θα τους φώναζε: “Αλτ, απαγορεύεται η είσοδος στο παλάτι”. Αν γεννιόταν σε αρχοντικό, οι απλοί αυτοί οι άνθρωποι θα άκουγαν τον υπηρέτη να τους εξηγεί: “Δεν επιτρέπεται η είσοδος πρέπει να έχετε ειδική πρόσκληση”.
Και ποιος θα έδινε πρόσκληση, να μπουν σε ένα αρχοντικό οι τσοπαναραίοι, που υπήρχε φόβος να χαλάσουν τα παρκέ με τα πόδια τους, να λερώσουν τα βελούδινα με τα χέρια τους και να αλλοιώσουν την αρχοντική ατμόσφαιρα με την παρουσία τους; Κανένας. Oι πλούσιοι αριστοκράτες είναι όλοι λογικοί άνθρωποι και δεν κάνουν τέτοια… λάθη.
Ο Ιησούς Χριστός όμως ήρθε για να φέρει την καλή αγγελία στους φτωχούς ανθρώπους και να κάνει συντροφιά στους αμαρτωλούς και να τους σώσει.
Η αριστοκρατία τής εποχής εκείνης, οι Φαρισαίοι, έχασαν τα λογικά τους και ρωτούσαν: «Διατί ο δάσκαλος σας τρώγει μετά των τελωνών και αμαρτωλών;» Ο δε Ιησούς ακούσας, είπε προς αυτούς: «Δεν έχουν χρείαν ιατρού οι υγιαίνοντες αλλά οι πάσχοντες». Ματθαίος θ:11-12.
Ο Ιησούς Χριστός καλεί τους άρχοντες να ταπεινωθούν για να Τον γνωρίσουν και τους φτωχούς να Τον αναζητήσουν και να Τον βρουν. Εκείνος σταυρώθηκε για όλους. Δέχεται κάθε άνθρωπο πλούσιο και φτωχό, επιστήμονα και αγράμματο για να τους κάνει όλους αδελφούς. Έτσι έκαναν πάντοτε οι πρώτοι χριστιανοί, και ο Ιάκωβος ο αδελφόθεος έγραφε: «Ας καυχάται δε ο αδερφός ο ταπεινός εις το ύψος αυτού, ο δε πλούσιος εις την ταπείνωση αυτού, επειδή ως άνθος χόρτου θέλει παρέλθει». Ιάκωβος α:9-10
Το καύχημα του φτωχού, είναι ότι τον ύψωσε ο Χριστός και το καύχημα του πλουσίου, ότι τον ταπείνωσε ο Θεός.
Λεωνίδας Φέγγος
