«Αληθώς, αληθώς σας λέγω ότι ο ακούων τον λόγον Μου και πιστεύων εις τον πέμψαντά Με έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν δεν έρχεται, αλλά μετέβη εκ του θανάτου εις την ζωήν». (Ιωάν. 5:24 )
Στο προηγούμενο αφιέρωμά μας είδαμε πως η ανθρωπότητα οδηγήθηκε στο «διαφωτισμό» και στην άποψη ότι με τη λογική και τη φιλοσοφία θα μπορούσε να γνωρίσει την απόλυτη αλήθεια. Υπήρχε η βεβαιότητα ότι η αλήθεια είναι γνωστή, προσδιορίσιμη, και ότι ο άνθρωπος μπορεί να την κατακτήσει.
Τα εργαλεία της ανθρώπινης διανόησης, τα μαθηματικά, η φυσική και η φιλοσοφία δήλωναν ότι η αλήθεια για τη προέλευση και την εξέλιξη του κόσμου βρίσκεται μέσα στα ίδια τα γεγονότα και τις αρχές της υλικής πραγματικότητας. Κάθε σκέψη περί Θεού εξοβελίζετο. Το έργο Principia Mathematica των Russell και Whitehead ήταν η διασημότερη προσπάθεια να βρεθεί αυτό το τέλειο σύστημα με το οποίο θα ελεγχόντουσαν σαν αληθή η ψευδή όλα τα άλλα.
Και ξαφνικά όλα άλλαξαν. Τα υπάρχοντα μοντέλα δεν μπορούσαν να εξηγήσουν τη συμπεριφορά των ατομικών και υπατομικών σωματιδίων και έτσι διατυπώθηκε η κβαντομηχανική θεωρία, βασικό αξίωμα της οποίας είναι «η αρχή της απροσδιοριστίας» που διατύπωσε ο Χάϊζενπεργκ. Απλοποιημένα μπορούμε να τη διατυπώσουμε ως εξής: «Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε με ακρίβεια ταυτόχρονα τη θέση και τη ταχύτητα ενός σωματιδίου». Η έπαρση και η βεβαιότητα του ανθρώπου έδωσαν τη θέση τους στην αμηχανία και την αβεβαιότητα, τουλάχιστον όσον αφορά εις τη Φυσική.
Τα μαθηματικά όμως φαινόντουσαν ακλόνητα. Το τέλειο εργαλείο για την κατάκτηση της αλήθειας. H κριτική όμως του Ludwig Wittgenstein (1989-1951), φιλόσοφου των μαθηματικών ταρακούνησε τα θεμέλια της ακραίας επιστημονικής αιτιοκρατίας. Αυτά είχαν ήδη αρχίσει να καταρρέουν μετά τη δημοσίευση του θεωρήματος της μη πληρότητας (1931) από το νεαρό Kurt Goedel (1906-1978). O Goedel εργάστηκε επάνω στην αποδειξιμότητα των μαθηματικών αρχών και έδειξε ότι η λογική θα συνεχίζει να εδράζεται σε αναπόδεικτες αρχές, αφού είναι αδύνατον να δειχθεί η αποδειξιμότητα όλων των αρχών. Με λίγα λόγια ο Goedel απέδειξε, με αυστηρά μαθηματικό τρόπο, την αδυναμία της λογικής να διεισδύσει στο σύνολο της αλήθειας.Το Σύμπαν είναι ένα κλειστό σύστημα και με εργαλεία, όσο και τέλεια, να είναι ανθρωπίνως, δεν μπορούμε ποτέ να γνωρίσουμε την τελική Αλήθεια.
Η πληροφορία πρέπει να έλθει από έξω , εξ’ αποκαλύψεως. Η Αλήθεια είναι ένα Πρόσωπο, ο Κύριος Ιησούς Χριστός (Ιωάννης 14:6) και Τον αποκαλύπτει ο Πατέρας στους ταπεινούς ανθρώπους. Ο υπερήφανος άνθρωπος που προσπαθεί εγωϊστικά, με το σπαθί του θα λέγαμε, να φθάσει στην αλήθεια αυτοαποκλείεται.
Οι μαθητές του Κυρίου δεν είχαν σπουδάσει φιλοσοφία της λογικής ούτε ανώτερα μαθηματικά και φυσική. Είχαν όμως μπροστά τους το Μέγα Διδάσκαλο, την ίδια την Αλήθεια και είχαν ταπεινό πνεύμα. Στην ερώτηση του Κυρίου «Σεις τίνα με λέγετε ότι είμαι;», ο Σίμων Πέτρος ο ψαράς, δεν δίστασε: «Συ είσαι ο Χριστός ο Υιός του Θεού του ζώντος.» Και αποκριθείς ο Ιησούς είπε προς αυτόν· Μακάριος είσαι, Σίμων, υιέ του Ιωνά, διότι σαρξ και αίμα δεν σοι απεκάλυψε τούτο, αλλ' ο Πατήρ μου ο εν τοις ουρανοίς. Και εγώ δε σοι λέγω ότι συ είσαι Πέτρος, και επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου, και πύλαι άδου δεν θέλουσιν ισχύσει κατ' αυτής...»
(Ματθαίος 16 :13-18).
Ο Λόγος του Θεού είναι η απόλυτη αλήθεια στην οποία επάνω ο άνθρωπος μπορεί και πρέπει να οικοδομήσει τη ζωή του. Δεν υπάρχουν σε αυτόν πιθανολογίες, αοριστολογίες λογικά αδιέξοδα. Ο Λόγος του Θεού δεν θα σε απογοητεύσει ποτέ. Θα σε πληροφορήσει με απόλυτη αξιοπιστία για τα πάντα «επειδή δι' αυτού εκτίσθησαν τα πάντα, τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης, τα ορατά και τα αόρατα, είτε θρόνοι είτε κυριότητες είτε αρχαί είτε εξουσίαι· τα πάντα δι' αυτού και εις αυτόν εκτίσθησαν· ..» (Κολοσσαείς 1:15-16).
Πρέπει όμως εδώ να τονίσουμε ότι ο αψευδήςΛόγος του Θεού μας πληροφορεί επίσης, με απόλυτη βεβαιότητα, για τη κόλαση και την αιώνια απώλεια. Μερικοί ίσως χαμογελάσουν ειρωνικά. Να προσέξουμε όμως διότι ο Λόγος του Θεού μας μιλάει για το πυρ το αιώνιο το ετοιμασμένο για το διάβολο και τους αγγέλους του.
¨
«Ο Θεός θέλει θέλει να σωθώσι πάντες οι άνθρωποι και να έλθωσιν εις επίγνωσιν της αληθείας. Διότι είναι εις Θεός, εις και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Ιησούς Χριστός, όστις έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων, μαρτυρίαν γενομένην εν ωρισμένοις καιροίς..» (Α Τιμόθεου 2: 3-6)
«Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» ( Ιωάννης 3:16)
«Πιστός ο λόγος και πάσης αποδοχής άξιος,»... ( Α Τιμόθεου 1:15)
