«Πάσα πικρία και θυμός και οργή και κραυγή και βλασφημία ας αφαιρεθή από σας μετά πάσης κακίας· γίνεσθε δε εις αλλήλους χρηστοί, εύσπλαγχνοι, συγχωρούντες αλλήλους, καθώς ο Θεός συνεχώρησεν εσάς διά του Χριστού» (Εφεσίους δ’ 31-32)

«Διότι καθώς το σώμα είναι ένα και έχει μέλη πολλά, πάντα δε τα μέλη του σώματος του ενός, πολλά όντα, είναι ένα σώμα, ούτω και ο Χριστός» (Α’ Κορ. ιβ’ 12).

Τα τελευταία χρόνια έχει βρει πρόσφορο έδαφος, σε διάφορους χριστιανικούς κύκλους, η πεποίθηση πως η Γη είναι επίπεδη και μάλιστα ότι υπάρχει μια τρομερή παγκόσμια συνομωσία με σκοπό να αποκρύψει την αλήθεια και να βυθίσει τον κόσμο στο σκοτάδι. Μάλιστα, οι υπέρμαχοι αυτής της θεωρίας χρησιμοποιούν εδάφια μέσα από τον Λόγο του Θεού για να υποστηρίξουν την άποψή τους και διοργανώνουν παγκόσμια συνέδρια και δρώμενα για την προώθηση της ιδέας τους.

Στο προηγούμενο αφιέρωμά μας αναφερθήκαμε στο ερώτημα πώς μπορούμε να διακρίνουμε μια δομή ή ένα σχηματισμό αν είναι προϊόν τυχαιότητας ή δημιούργημα νοημοσύνης. Παραθέσαμε λοιπόν κάποια παραδείγματα μέσα από τα οποία προκύπτει το εξής λογικό συμπέρασμα: Οι μεν τυχαίες φυσικές διεργασίες μπορούν να δημιουργήσουν είτε μια χαοτική πολυπλοκότητα είτε στην καλύτερη περίπτωση ορισμένα μοτίβα τα οποία όμως δεν εξυπηρετούν καμία σκοπιμότητα.