Είναι Γενάρης του 1986 και η εφημερίδα “Χριστιανισμός” ξεκινάει την μηνιαία πανελλαδική κυκλοφορία της. Στο πρώτο της φύλλο, δημοσιεύεται μεταξύ άλλων και η μαρτυρία ενός πολύ νέου τότε χριστιανού, του Παναγιώτη Βλασσόπουλου.
«Και έκαμεν ο Θεός τα ζώα της γης κατά το είδος αυτών, και τα κτήνη κατά το είδος αυτών, και παν ερπετόν της γης κατά το είδος αυτού. Και είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν» (Γένεσις α’ 25).
Καθώς διαβαίνουμε το κατώφλι ακόμη ενός χρόνου δεν μπορούμε παρά να ευχαριστήσουμε εκ καρδίας τον Κύριο για την μακροθυμία Του. Παρότι η γνώση έχει πράγματι πληθυνθεί (Δανιήλ 12:4), ποτέ άλλοτε η ανθρωπότητα δεν ήταν φορτωμένη με τόσα προβλήματα, πραγματικά αδιέξοδα.
Πόση διάρκεια μπορεί να έχει ένας διάλογος μεταξύ δύο ανθρώπων πίσω από ένα κόκκινο φανάρι; Ένα, δύο, δυόμισι λεπτά; Είναι δυνατόν μέσα σ’ ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα να ειπωθούν αλήθειες που η αποδοχή τους ή όχι να κρίνει το αιώνιο μέλλον του καθενός μας;
