Από τον Φυσικομαθηματικό Μπλεζ Πασκάλ,στον Χημικό και Μικροβιολόγο Λουί Παστέρ.
Σε αντίθεση με την επικρατούσα άποψη της εποχής που θέλει οι σοβαροί επιστήμονες να είναι άθεοι, στην παρούσα σειρά μελετάμε και παρουσιάζουμε τη ζωή μεγάλων επιστημόνων που καθόρισαν την εξέλιξη της επιστημονικής γνώσης και παράλληλα είχαν μια πολύ βαθιά πίστη προς τον Δημιουργό Θεό της Βίβλου.
Μπλεζ Πασκάλ (1623–1662)
Ο Μπλεζ Πασκάλ ήταν Γάλλος μαθηματικός, φυσικός, εφευρέτης, φιλόσοφος και συγγραφέας, του οποίου η συμβολή εκτείνεται τόσο στον επιστημονικό όσο και στον θρησκευτικό κόσμο.
Ο Πασκάλ μελέτησε την κίνηση των ρευστών και την ανάπτυξη υδραυλικών συστημάτων που έφεραν επανάσταση στην μηχανική. Επίσης η συνεισφορά του στη θεωρία των πιθανοτήτων ήταν τεράστια με αποκορύφωμα το «Τρίγωνο του Πασκάλ» με προεκτάσεις στην άλγεβρα. Τέλος ήταν και εφευρέτης όπου μόλις στα 19 του σχεδίασε και υλοποίησε την πρώτη μηχανική αριθμομηχανή.
Η ζωή όμως του Πασκάλ πήρε μια δραματική τροπή όταν, σε ηλικία 31 ετών, βίωσε μια βαθιά θρησκευτική μεταστροφή που αναμόρφωσε την κοσμοθεωρία του και την προσέγγισή του στο πιστημονικό του έργο. Αυτή η μεταστροφή συνέβη κατά τη διάρκεια αυτού που ο Πασκάλ περιέγραψε ως «Νύχτα της Φωτιάς».
Εκείνη τη νύχτα της 23ης Νοεμβρίου του 1654, ενώ βρισκόταν στο σπίτι του αδελφού του, έγραψε ένα σημείωμα που περιλάμβανε μια φράση: «Έκανα ό,τι μπορούσα για να βρω τον Θεό μέσα στη λογική, και απέτυχα. Τότε, ένιωσα μια απροσδόκητη χάρη μέσα στην καρδιά μου.» Περιγράφει ότι ένιωσε ξαφνικά μια έντονη, εσωτερική φωτιά, μια αίσθηση πνευματικής μεταμόρφωσης: γαλήνη, χαρά, βεβαιότητα για την ύπαρξη του Θεού και συνειδητοποίηση της αγάπης Του. Αυτή η εμπειρία ήταν καθοριστική για τη μετέπειτα ζωή του.
Μετά από εκείνη τη νύχτα, ο Πασκάλ αφοσιώθηκε στο Θεό. Το πιο διάσημο θρησκευτικό έργο του Πασκάλ, οι Pensées (Σκέψεις), είναι μια συλλογή στοχασμών για την ανθρώπινη φύση, τη δυστυχία του ανθρώπου χωρίς τον Θεό και την ορθολογική δικαιολόγηση της πίστης. Σε αυτό το ημιτελές αριστούργημα, ο Πασκάλ παρουσιάζει το διάσημο επιχείρημα του «στοιχήματος», το οποίο υποστήριζε ότι «είναι μια λογική απόφαση να πιστεύουμε στον Θεό, επειδή τα πιθανά κέρδη της πίστης υπερτερούν κατά πολύ των ζημιών.»
Για τον Πασκάλ, η επιστήμη ήταν ένας τρόπος προσέγγισης των μυστηρίων του Θεού, αλλά η πίστη ήταν αυτή που επέτρεπε σε κάποιον να τα κατανοήσει πλήρως.
Λουί Παστέρ (1822–1895)
Ο Λουί Παστέρ (1822–1895) ήταν Γάλλος χημικός και μικροβιολόγος, διάσημος για τις ανακαλύψεις του που έθεσαν τις βάσεις της μικροβιολογίας.
Η κύρια επιστημονική του συνεισφορά εντοπίζεται στα παρακάτω τρία επιτεύγματα:
- Ανέπτυξε τη μέθοδο παστερίωσης για την αποστείρωση τροφίμων και ποτών.
- Απέδειξε ότι τα μικρόβια προκαλούν ασθένειες, καταρρίπτοντας τη θεωρία της αυτόματης γένεσης.
- Εφηύρε εμβόλια για την λύσσα και τη λεπτοσπείρωση, σώζοντας χιλιάδες ζωές.
Με λίγα λόγια, συνέδεσε την επιστήμη με την υγεία, θέτοντας τα θεμέλια της σύγχρονης μικροβιολογίας και επιδημιολογίας.
Παράλληλα, καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του, η πίστη του Παστέρ επηρέασε βαθιά την κοσμοθεωρία του, καθώς έβλεπε το επιστημονικό του έργο ως την αποκάλυψη της θεϊκής τάξης στη φύση.
Μεγαλωμένος σε μια ευσεβή και πιστή οικογένεια, ο Παστέρ διατήρησε την πίστη του σε όλη του τη ζωή, εκφράζοντας συχνά την πίστη του στην πρόνοια του Θεού και την αρμονία της δημιουργίας.
Έχουν μείνει στην ιστορία κάποιες γνωστές φράσεις που ανέφερε ο Παστέρ σε σχέση με την βαθιά του πίστη προς τον Θεό:
- «Η τάξη και η ομορφιά της φύσης είναι ένα αδιάψευστο επιχείρημα υπέρ του Δημιουργού», όπου δείχνει ότι η παρατήρηση του κόσμου τον οδηγούσε στη σκέψη του Θεού.
- «Ο Θεός είναι η πηγή κάθε αλήθειας», όπου δηλώνει την απόλυτη εμπιστοσύνη του ότι η αλήθεια, τόσο επιστημονική όσο και ηθική, προέρχεται από τον Θεό.
- «Προσεύχομαι πριν ξεκινήσω τα πειράματά μου, γιατί η καθοδήγηση Του είναι αναγκαία», όπου μαρτυρεί ότι η πίστη του ήταν ενεργή και προσωπική, όχι τυπική.
Θα μπορούσαμε εκτενώς να αναφερθούμε και σε πολλές άλλες μεγάλες επιστημονικές μορφές του παρελθόντος που η πίστη τους προς τον Θεό και η βαθιά τους επιστημονική γνώση συμπορεύτηκαν ειρηνικά και συμπληρωματικά σε όλη τους τη ζωή.
Αλλά πάνω από όλα αντιλαμβάνονταν ότι η χάρις του Θεού ήταν πάνω τους και τους επέτρεπε να κατανοήσουν αυτά που οι άλλοι αδυνατούσαν: «και ενέπλησεν αυτόν πνεύματος θείου, σοφίας συνέσεως και επιστήμης και πάσης καλλιτεχνίας·» (Έξοδος 35:31)
Ομάδα Χριστιανισμός και Επιστήμη
www.christianity-science.gr
